صنعت مد مسئول تولید ۱۰ درصد از گازهای گلخانه‌ای در جهان است،صنعت جهانی مد سالانه بیش از 5/1 میلیارد تن دی‌اکسیدکربن تولید می‌کند.
صنعت مد و پوشاک یکی از آلوده‌ترین صنعت‌های دنیا هستند چرا که از بیش از ۸۰۰۰ ماده شیمیایی مضر در این صنعت استفاده می‌شود و ۷۰ درصد از مقدار کربن منتشر شده در جهان از تولید پوشاک به وجود می‌آید. با این وجود سالیانه مقدار زیادی لباس در کشورهای مختلف جهان دور ریخته می‌شود که صدمات جبران ناپذیر زیست محیطی به دنبال دارد.
سازمان انقلاب مد(Fashion Revolution) بزرگترین جنبش کنش‌گرایی مرتبط به صنعت مد است. این سازمان پس از فاجعه هفت سال پیش فروریزی ساختمان یک کارخانه تولید لباس در بنگلادش، که موجب مرگ بیش از ۱,۱۰۰ نفر کارگر شد، شکل گرفت.
در یک سال گذشته بیش از ۳.۵ میلیون نفر با سازمان «انقلاب مد» همکاری داشته‌اند تا اخلاقیات مرتبط به تهیه لباس را به مصرف‌کنندگان نشان دهند.
این سازمان غیر انتفاعی رویدادهای مختلفی را در سراسر جهان برگزار می کند تا از شرایط کار در کارخانه‌های تولید لباس و نقش صنعت مد در تغییرات اقلیمی اطلاع‌رسانی کند. و روی برندهای بزرگ جهان فشار بگذارد تا حقوق بشر و حفظ محیط زیست را در مراکز زنجیره ای خود در سراسر جهان به اجرا در آورند.
به گفته سازمان «انقلاب مد»، حدود ۶۰ درصد از پارچه های مصنوعی از سوخت‌های فسیلی تهیه می شوند و ۸۵ درصد از پارچه ها و مواد استفاده شده در پوشاک سر از قبرستان‌های زباله در می آورند، جایی که پوسیده و تجزیه نمی شوند.
در جهان، مصرف‌کنندگان سالانه ۸۰ میلیارد قطعه لباس جدید خریداری می‌کنند که سالانه ۱.۲ تریلیون دلار برای صنعت جهانی مد تزریق می‌کند. چین و بنگلادش اکثر این محصولات را تهیه و سرهم‌بندی می‌کنند. ایالات متحده نیز بیشتر از سایر کشورها در دنیا لباس و منسوجات مصرف می‌کند.افزایش الگوهای مصرف باعث ایجاد میلیون‌ها تن زباله نساجی در محل‌های دفن زباله و تنظیمات غیرقابل کنترل شده است. این امر به‌ویژه در مورد کشورهای کم‌درآمد و متوسط کاربرد دارد زیرا بیشتر این ضایعات در قالب بازارهای پوشاک دست دوم به بازار عرضه می‌شوند. این کشورها اغلب فاقد پشتیبانی و منابع لازم برای توسعه و اجرای قوانین حراست زیست‌محیطی و شغلی برای حفظ سلامت انسان‌ها هستند.
صنعت مد بعد از نفت، آلوده‌ترین صنعت دنیا است. میزان گاز گلخانه‌ای که صنعت مد تولید می‌کند از مجموع میزان گاز گلخانه‌ای صنعت کشتیرانی و هواپیمایی بیشتر است. هر ساله نیز هزار تن لباس دور انداخته می‌شود که ۹۵ درصد آن‌ها قابلیت بازیافت دارد ولی با این وجود تولیدکنندگان پوشاک از آن‌ها استفاده نمی‌کنند و مواد جدیدی را تولید و آلودگی بیشتری را به محیط زیست وارد می‌کنند.
درباره آسیب‌های زیست محیطی می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
تقریباً از یک چهارم آفت‌کش‌های جهان و بیش از ۱۰ درصد سموم کشاورزی برای تولید پنبه غیرارگانیک (که از مواد اولیه تولید نیمی از پوشاک در جهان است ) استفاده می‌شود.
بیش از ۸۰۰۰ ماده شیمیایی مضر در صنعت مد و پوشاک کاربرد دارند که مقصد نهایی تمام این مواد جایی نیست جز خاک و آب‌های زیر زمینی و آب‌های جاری.
پنبه و کتان -از جمله مواد اصلی تولید پوشاک- گیاهانی هستند که پرورش آن‌ها به آب زیادی نیاز دارد.
تولید یک دست تیشرت و شلوار جین نزدیک به ۲۰ هزار لیتر آب می‌برد.
برای تولید یک جفت کفش چرم نیز تقریباً ۸۰۰۰ لیتر آب نیاز است.
از آن‌جایی که خیلی از رنگ‌های مورد استفاده در صنعت مد و پوشاک ارگانیک نیستند و خواص صنعتی دارند آلودگی زیادی را وارد طبیعت می‌کنند.
۷۰ درصد از مقدار کربن منتشر شده در جهان از تولید پوشاک به وجود می‌آید.
پس از تولید و استفاده از پوشاکی که با صرف هزینه‌های زیست‌محیطی فراوان به بازار مصرف راه پیدا کرده‌اند، با حجم بسیار زیادی از پوشاکی روبرو می‌شویم که حالا تبدیل به زباله شده‌اند و قابل تجزیه نیستند و طبیعت را با سیل انبوهی از آلودگی‌های تازه مواجه می‌کنند.
از زمان تولید پوشاک تا زمان پخش بین قاره‌ای و حتی زمان دفع آن محصولات استفاده شده به مثابه یک نابودگر عمل می‌کند.
هر آمریکایی سالیانه بین ۲۵ تا ۳۰ کیلوگرم لباس را به عنوان زباله دور می‌ریزد. این نمونه نشان‌دهنده عرضه و تقاضای عظیم و به دنبال آن تولید و مصرف بسیار زیاد مواد طبیعی و مصنوعی در سطح جهان است که باعث از بین رفتن سطح عظیمی از منابع زیست محیطی می‌شود.
هیچ محصولی در سبد خرید نیست. 
Persian 
English