هنگامی که پیرپائولو پیچیولی اخیراً از محل کار در دفتر والنتینو در رم به خانه آمد، از دیدن اینکه دختر 15 ساله اش برای یک شب بیرون رفتن با دوستانش به کمد لباس او حمله کرده بود، شگفت زده شد. «او یکی از کت و شلوارهای مشکی، پیراهن سفید و کراوات مشکی من را برداشته بود و از جلوی در بیرون می رفت. برای من شگفت انگیز بود، زیرا او هرگز مرا با کت و شلوار در دفتر ندیده بود. من برخی را که با پاپیون می پوشم برای چیزهایی مانند Met Ball و رویدادهای دیگر نگه می دارم، اما هرگز به صورت روزانه.

او متوجه شد که بچه باحالش هیچ ایده ای در مورد نسبت دادن ایده های مشروط اجتماعی به رسوم لباس پوشیدن رسمی ندارد. “این فقط بود، او آن را دوست داشت، و برای او چیز جدیدی بود. در پایان، من فکر می‌کنم این راهی است که می‌توان به مد، به عنوان یک انتخاب شخصی آزادی، نزدیک شد.» و او با ایده های فراوان، الهام گرفته شده بود تا مجموعه «کراوات سیاه» خود را طراحی کند. (یک اشاره جانبی: هارپر سون بکهام، 13 ساله، همچنین پدر و مادرش را با پوشیدن یک کت و شلوار دوخت در نمایش مادرش در پاریس شگفت زده کرد.)

پیچیولی برای چند فصل خوب تمام تلاش خود را برای لباس پوشیدن و تحت تاثیر قرار دادن جوانان امروزی در والنتینو انجام داده است. قبیله نئوپانک از افرادی که او به اتاق‌های هتل سالومون روچیلد می‌فرستاد، جواهرات صورت، خالکوبی و چکمه‌های سنگین داشتند، بهتر است فردیت را که می‌خواست در میان تفسیرها و ساختارشکنی‌هایش از لباس‌های رسمی سنتی نشان دهد.

تنوع در میان رشته کدهای لباس متناسب با یکنواخت به عنوان یک موضوع در طول فصل ظاهر شده است. پیچیولی پیچ و تاب‌های زیادی را روی موضوع اضافه کرد، ثبات آن در تناسب‌ها بود: تعداد زیادی پا، لباس‌های ریز قد بلند، دامن‌ها، شلوارک‌ها و لباس‌های سرپوشیده، عمدتاً سیاه و سفید، در میان پاشیدن قرمز قوی والنتینو.

البته، این ایو سن لوران بود که برای اولین بار در دهه 1960 با کت و شلوارهای شبانه «سیگاری» خود، مرزهای بین لباس زنانه و مردانه را شکست. در آن زمان، والنتینو گاروانی بیشتر بر ایجاد زبان زنانگی متمرکز بود که اشراف زاده های معمولی، هنرپیشه های هالیوود و افراد اجتماعی را به خود جذب می کرد. پیچیولی گفت: «من همیشه به آنچه والنتینو درباره آن بود فکر می‌کنم – ایده سبک زندگی، زندگی کامل، موفقیت بود. «فکر می‌کنم، اکنون کاری که من انجام می‌دهم بیشتر به ایده سبک زندگی جامعه، جامعه ما، جوامعی است که درباره گروهی از بچه‌ها هستند که می‌گویند، ببین، ما می‌توانیم همان لباس‌ها را بپوشیم. اما با این کار به آنها شخصیت می دهیم.»

اما اگر مدرن‌سازی ولنتینو توسط پیچیولی از یک جهت مخرب باشد، از یک جهت، انبوهی از تکنیک‌ها، مهارت‌ها، پارچه‌ها و تزئیناتی که او استفاده می‌کند کاملاً برای خانه صادق است. زیر یقه سفید و طرح مفهومی کراوات مشکی، بلوزهای ظریف جلویی، پرهای شترمرغ، مینی های پولک دار، رزهای سه بعدی و لباسی که تماماً از پارچه مشبکی از پاپیون های قرمز ساخته شده بود، در میان مجموعه ای که در آن نیز قوی بود، دیده می شد. مانتوهای شیک و حجیم با این حال، این یک پیراهن ابریشمی بلند و بدون زینت بود که به یک طرف باسن کشیده شده بود و بهتر از هر چیزی روح جدید والنتینو را خلاصه می کرد. این ترکیب اسرارآمیز از فلو و خنک را در رنگ قرمز برجسته به ثبت رساند.

about valentino

شرکت ولنتینو در سال ۱۹۶۰ توسط طراح مد ایتالیایی والنتینو گاراوانی، در شهر رم تأسیس شد.

در سال ۱۹۹۸، این طراح شرکتش را به هلدینگ حوزه‌های صنعتی به مبلغ ۳۰۰ میلیون دلار فروخت. در سال ۲۰۰۲، هلدینگ حوزه‌های صنعتی ولنتینو را به گروه لوکس مارزوتو فروخت.

در سال ۲۰۰۸ اکثریت سهام آن توسط سازمان سرمایه‌گذاری قطر خریداری گردید. دفتر مرکزی این شرکت در شهر میلان، ایتالیا قرار دارد.

در پایان سال ۲۰۱۱، موزه مجازی ولنتینو گاراوانی در وب‌سایتی به همین نام به‌عنوان منبعی برای زندگی و کارهای ولنتینو راه‌اندازی شد.

با توجه به اینکه والنتینو گاراوانی خودش را به‌عنوان طراحی برتر در زمینه پوشاک گران‌قیمت و شیک ایتالیایی به جهان شناساند، در سال ۱۹۶۷ برای «کالکشن بدون رنگ» اش برنده جایزه معتبر نیمن مارکوس شد. این کالکشن بود که موجب شد، تا نماد «V» به نشان تجاری جهانی ولنیتنو بدل شود.