آستین ها یا sleeves از ابتدا تا اواخر قرن ۱۹

در باب اهمیت جزییات

آستین ها قسمت مهمی از استایل ما را تشکیل میدهند.شکل کلی آن ها میتواند استایل های متفاوتی را به وجود بیاورد.

در این مقاله به اهمیت و تاثیر جزییات در لباس پرداختیم.

و در این مقاله نیز به انواع یقه ها پرداختیم و حالا نوبت به آستین ها رسیده.برای بررسی آستین ها ابتدا آنها را در طول تاریخ بررسی میکنیم و در مقاله های بعدی به انواع آنها میپردازیم.

*آستین قسمت مهمی از لباس را شامل می شود. که ممکن است از یقه و سرشانه شروع شود و تا مچ دست ادامه داشته باشد.

آستین ها در عصر باستان

*در قدیمی ترین آثار به جا مانده از مصریان, پوشش زنان با یک بند یا دو بند بر سر هر دو شانه نگه داشته می شد. این ابتدایی ترین شکل آستین است.

*پوشاک بابلیان و آشوریان که دو تکه شامل یک پیراهن راسته حاشیه دار در اندازه های کوتاه یا بلند به نام [کندیس] و یک شال حاشیه دار در ابعاد گوناگون بود, در زنان و مردان مشابه و تنها شال زنان بزرگتر بود. آستین پیراهن بلند یا کوتاه تا سر آرنج بود.

* در قرون قبل از میلاد لباس زنان و مردان یونانی که [کیتان] نامیده می‌شد, پارچه ای بود مستطیل شکل از پشم یا کتان. که دو لا شده و یک طرف آن دوخته می‌شد. بالای آن به وسیله[فیبولا]- وسیله ای شبیه سنجاق قفلی امروزی- بر سر شانه ها یا روی یک شانه بسته می‌شد و سرشانه دیگر آزاد می ماند. الهام از فیبولا در کارهای [برند ورساچه] بسیار دیده میشود.

*پوشاک ایرانیان زمان باستان و قبل از میلاد ادامه لباس بابلیان و آشوریان بود. این نوع لباس کندیسی بود با آستین‌های گشاد که به صورت پیلی های منظم در پشت بازو قرار می‌گرفت.

قرون وسطی

*بیزانسی ها در قرون وسطی پیراهنی با آستین های بلند و گشاد می پوشیدند که [گانا] نام داشت.

در ایتالیا و تقریبا فرانسه قرون وسطا و گوتیک , با تعلیمات دین مسیح پوشاندن هرچه بیشتر اندام روز به روز افزایش می یافت. در نتیجه پوشاکی روی کار آمد که [بلیادbliaud] نام داشت.تونیکی بود استین بلند که نوع زنانه آن تا روی پا و مردانه آن تا بالای زانو می‌رسید.

* در اواسط سده چهاردهم در منطقه آلمان و فلاندرز کت [هاردی] مردانه عرضه شد. پیراهن چسبان کوتاهی بود که تا نیمه ران می رسید. جلو و پشت آستین آن که بلند و چسبان بود با یک ردیف دکمه بسته می‌شد. دکمه های آستین از آرنج تا سر دست بود.

رنسانس

* در فرانسه دوران رنسانس, دو نوع شنل وجود داشت که هر دو فراخ و دارای حلقه آستین های گشاد بود. نوع بلند آن تا روی زمین می رسید. با آستین‌های بلند کاذب و بزرگتر از اندازه طبیعی.

*طرح لباس زنان فرانسوی در دوره رنسانس بسیار شبیه به زنان ایتالیایی بود با یک تفاوت در شکل آستین های آنها. نوع ایتالیایی آستین های بلند و نسبتا باریک بود با پف های کوچک که فاصله هایی مناسب از بالا تا مچ داشت. در نوع فرانسوی آستین‌ها گشاد و پرچین بود که در قسمت مچ جمع و به سرآستین برگردان ختم می‌شد.

قرن هفدهم و هجدهم

آستین لباس مردانه در دوران لویی چهاردهم در فرانسه، کوتاه تر شد و فقط آرنج و یا کمی پایین تر می رسید. از پایین آن آستین های پیراهن دیده میشد.

در این دوران بر روی استین به وسیله روبان چین های بسیاری به سرآستین داده می‌شد و از دکمه های جواهرنشان برای تزیین آن استفاده می‌شد.

در دوران بازگشت سلطنت انگلستان, تاثیر دربار لویی چهاردهم بر لباس های خاندان سلطنتی استوارت دیده می‌شد. چارلز دوم کتی کوتاه با آستین های کوتاه که با روبان تزئین شده بود و در زیر آن پیراهن گشاد با آستین‌های گشاد که با نوارهایی ازتور آرایش یافته بود میپوشید.

در دوران لویی پانزدهم [آستین های پاگودا pagoda] عرضه شد که از شانه ها تا آرنج چسبان بود و از آنجا به پایین به صورت کلوشی پر چین در می آمد روی آن پاپیونی از روبان دوخته می‌شد. همچنین [پیراهن واتو ]که توسط نقاش فرانسوی طراحی شد و نام او را به خود گرفت, آستین های آن تا آرنج بود و پیلی های افقی و همچنین برگردانی ساده و عریض داشت.

در دوران حکومت ناپلون بناپارت طرحی برگرفته از دوران کلاسیک عرضه شد. این طرح پیراهن یا تونیکی بود از مخمل ساتن ابریشم رنگی که روی پیراهنی بلند و نازک و سفید پوشیده می شد. آستین های پیراهن بلند بود و به وسیله بستن متناوب بندهایی در فاصله های منظم پف هایی متعدد به آنها داده شده بود.این آستین ها به نام[ آستین مملوک] شهرت داشت.

یکی دیگر از لباس های برجسته دوره امپراتوری, لباس درباری بود که توسط ژوزفین همسر ناپلئون بناپارت عرضه شد. لباس مذکور عبارت است از دو پیراهن بود:[ پیراهن کوچک],[ پیراهن بزرگ]. پیراهن کوچک از ساتن آبی برودری دوزی شده با آستین های کوتاه و پف دار و دنباله ای در پشت که از کمر آویخته میشد. و پیراهن بزرگ از پارچه ابریشمی نقره بافت با آستین های بلند و چسبان و دنباله ای که از شانه چپ آویخته می شد.

قرن نوزدهم

با بازگشت سلطنت به فرانسه دگرگونی های اساسی در پوشاک زنان پدید آمد. از جمله اینکه پهنی سرشانه‌ها از گذشته بیشتر شد و به دلیل افزودن اپل یا لایه‌هایی از پنبه برجسته به نظر می‌رسید. حتی سرشانه و داخل استین مفتول های فلزی کار گذاشته می‌شد تا استین ها پف دار و بزرگ دیده شود. آستین های بلند و کوتاه در اشکال گوناگون متداول بود و نوع [ران گوسفندی] آن در سال ۱۸۲۰ باب شد که آستینی بود در بالا پف دار و از آرنج به پایین چسبان.نوع دیگر آن آستینی بود بلند و گشاد و نیمه شفاف از پارچه گاز. همچنین استین [پاگودا] که در بالا گشاد بود و به تدریج به طرف مچ تنگ میشد بر روی آن چند ردیف بند های موازی و فاصله دار بسته می‌شد که پف هایی از بزرگ تا کوچک به ترتیب از بالا به پایین ایجاد می کرد.

آستین ران گوسفندی در سال ۱۸۳۰ به بالاترین حد بزرگی خود رسید. زیر آستین لایی هایی از موی اسب و تیغه های استخوان نهنگ قرار می دهند تا حالت خود را حفظ کند و پف دار بایستد. از سال ۱۸۳۵ لایی حذف شد و در نتیجه آستین آزاد روی قسمت مچ می‌افتاد. پس از چندی آستین کوچکتر و پف بالای آن به کلی از میان رفت و در دهه سالهای ۴۰ تبدیل به آستین تنگ شد و در تداوم آن آستینی پدید آمد که در قسمت حلقه آن شیارهایی داشت که روی آستین پف دار از پارچه ای متضاد قرار می‌گرفت. پیراهن شب آستین های پف دار و کوتاه داشت که آستین [بره] یا [پنکیک] نامیده می‌شد.

در اواسط قرن نوزدهم در فرانسه کت بلند [رگلان] که نامش را از لرد هنری رگلان, قهرمان جنگ کریمه گرفته بود روی کار آمد. علت گشادی بیش از اندازه حلقه آستین این کت ان بود که لرد یکی از بازو هایش را در جنگ از دست داده بود. و فراخی آستین مانع از نشان دادن نقص عضو وی می شد.

تا اینجا با تغییرات آستین در دوره های مختلف آشنا شدیم و در مقاله های بعدی مفصل تر به این موضوعات میپردازیم.

شما آستین های کدام دوره رو میپسندین؟برای من ک قطعا آستین های پف دار معروف به ران گوسفندی جذاب است:) امیدوارم مفید بوده باشه.