تاریخچه دنیای مد و مدیا

تاریخچه مدیا و دنیای مد و رابطه صمیمی و همزیستی بین آِن دو پس از دهه‌ها تکامل به وجود آمده است، و تأثیر هر یک بر دیگری بسیار گسترده است، چنان گسترده که ذهن مدرن نمی‌تواند به راحتی بفهمد که چگونه مد می‌تواند بدون تأثیر رسانه‌ها وجود داشته باشد و برعکس. درک این رابطه مستلزم بازگشت به روزهای اول مد در چاپ است، عمدتاً از اواسط دهه ۱۷۰۰، همانطور که محقق مد، کیت نلسون بست به اختصار اشاره کرد: “بخت و اقبال صنعت مد و مطبوعات مد از قرن هجدهم به طور ناگسستنی به هم مرتبط بوده‌است.”

آغاز رابطه مد و مدیا:

رسانه های چاپی-روزنامه ها، مجلات مورد علاقه عمومی، و به مرور زمان مجلات مد به طور خاص- تا زمان ظهور فناوری و رسانه های اجتماعی در اواخر قرن بیستم، به عنوان مهمترین رسانه برای مد در رتبه بندی قرار می‌گرفتند. ظهور موتور بخار در طول انقلاب صنعتی در اوایل دهه ۱۸۰۰ نقش چاپ را به پیش برد. این یک تغییر سونامی‌وار در رابطه مد و رسانه ایجاد کرد، چراکه روزنامه‌ها و مجلات گسترش یافتند و همه اطلاعاتی را که مردم تشنه‌شان بودند، از جمله مد را در اختیار دنیایی که به سرعت در حال مدرن شدن بودند قرار میدادند.

اختراع عکاسی در اواخر دهه ۱۸۲۰ ارتباط مد و رسانه را بیشتر تقویت کرد. محقق نانسی هال دانکن معتقد است که اولین تصاویر مد را می توان در خانه های مد پاریس در دهه های ۱۸۵۰ و ۱۸۶۰ دنبال کرد. توانایی گرفتن چهره یک فرد و انتقال آن به هر نقطه به این معنی است که استایل و سبک می تواند به صورت بصری منتقل شده، درک شود و توسط افرادی که در فواصل بسیار دور از محل ثبت تصویر اصلی زندگی می کنند، بکار گرفته شود.

وابستگی مد به عکاسی از طریق اینستاگرام، فیس بوک و صدها رسانه دیگر به طور تصاعدی گسترش یافته است. تاریخچه مدیا و دنیای مد شامل عکاسان مد و تاثیر آنها نیز است. ماهیت عکس، زیبایی شناسی؛ تکامل مدل سازی؛ و تاثیر عکاسی بر طراحان، ویراستاران و عموم مردم.

تکامل مجلات مد:

راه اندازی موفق مجلات مد حتی بیشتر از خود مد  -به افراد خاص- بستگی دارد. سرمایه‌گذاری در انتشارات مستلزم آن است که ویراستاران ترکیبی از استعداد، هوش، آگاهی زیبایی‌شناختی، شخصیت، هوش تجاری و بینش را به نمایش بگذارند.

یکی از مشهورترین ویراستارها، کارمل اسنو ، توسط موزه زنان ایرلند “قدرتمندترین داور مد در آمریکا از دهه ۱۹۳۰ تا ۱۹۵۰″ لقب گرفت. به‌عنوان سردبیر در هارپرز بازار، او را به خاطر این که «مجله‌ای خسته‌ کننده را به نشریه‌ای قانونی و آینده‌نگر تبدیل کرد که نام‌های معروفی چون اندی وارهول،لورن باکال، سیسیل بیتون، هنری کارتیه برسون و ریچارد آودون را در میان دیگران آورد” تحسین میکنند.

امروزه، آنا وینتور، متولد بریتانیا، به دلیل استفاده از نشریه برجسته ووگ ایالات متحده در اواخر دهه ۱۹۸۰ و احیای آن از جلدی به جلدی دیگر مورد احترام قرار میگیرد. به طور معمول، از آنجایی که یک مجله از ماه‌ها قبل شروع به کار می‌کند، موضوعات و جهت‌ها را برنامه‌ریزی می‌کند، خوب انجام دادن نه تنها به یک چشم‌انداز روشن نیاز دارد، بلکه به ساخت تیمی پویا از نویسندگان، سبک‌شناسان، عکاسان، نمایندگان فروش تبلیغات و دیگران نیازمند است.

فشن شو‌ها به عنوان سکوی پرشی برای توجه رسانه ها به جهان

از آنجایی که هنجارهای فرهنگی، سیاسی، و مذهبی از کشوری به کشور دیگر متفاوت است، انتقال مد از طریق رسانه ها می تواند تحت تاثیر قرار گیرد. حتی زمانی که مد در کشورهای مختلف در سراسر جهان شکوفا شد، بازهم فشن‌شوهای “بیگ فور” -پاریس، میلان، لندن و نیویورک- برای چندین دهه بر صحنه تسلط داشتند. کشورهایی مانند ژاپن، بلژیک و استرالیا مجبور بودند راه خود را از طریق قرار گرفتن در معرض آن صحنه‌ها پیش ببرند. رسانه ها در کشورهای خود به تنهایی نمی توانند انگیزه کافی برای معرفی طراحان با استعداد به جهان ارائه دهند. چشم‌های رسانه‌ها همیشه به چهار شهر بزرگ فشن است.

ژاپن:

در سال ۱۹۸۱، طراحان مبتکر ژاپنی برای اولین بار توجه رسانه‌ها را به خود جلب کردند که افرادی مانند ری کاواکوبو ، از Comme des Garcons و یوهجی یاماموتو وارد صحنه نمایش پاریس شدند. طراحان ژاپنی همچنان توجه جهان را به خود جلب کرده اند و مرتباً در رتبه های برتر جهانی ظاهر می شوند. هفته های مد توکیو هر سال در ماه های مارس و اکتبر برگزار می شود.

بلژیک:

بلژیک نیز در اواخر دهه ۱۹۸۰ به لطف گروهی از طراحان آوانگارد به نام Antwerp Six، رسانه های لندن و مطبوعات جهانی را جذب کردند. عمران آمد، موسس وب‌سایتBusiness of Fashion، توضیح می‌دهد که چگونه «[دریس] ون نوتن و دیگر اعضای این گروه برای اولین بار موفق شدند صحنه مدو مدیا بین‌المللی را با اجاره کردن یک کامیون و تبدیل آن به یک مغازه در هفته مدلندن تحت تاثیر قرار دهند پس از آن رویداد، نه تنها این حرکت آنها در لندن، بلژیک را در نقشه مد قرار داد، بلکه آکادمی آنتورپ را به عنوان یکی از برترین مدارس مد در جهان قرار داد. پس از آن، بلژیک به عنوان مکانی مناسب برای مد در نظر گرفته شد و تصویر منسوخ و متزلزل خود را تغییر داد.

استرالیا:

مقاله‌ای توسط رابین هیلی ، محقق مد، «موقعیت جهانی مد استرالیا»را چنین توضیح می‌دهد: «در طول سال‌ها، استرالیا برای حضور در مراکز مد اروپا و ایالات متحده دشوار بوده است. با این حال، زمانی که کولت دینیگان ، طراح مد سیدنی، یک رژه تمام عیار را در تقویم رسمی لباس های آماده پاریس در سال ۱۹۹۵ برگزار کرد، این تصور برای همیشه از مد استرالیایی که تا حدودی غیر قابل لمس است، تغییر داد. این لحظه تعیین کننده باعث ایجاد بحث و پوشش رسانه ای گسترده در مورد موج جدیدی از طراحان نوظهور

شد و در توسعه صنعت محلی بسیار مهم بود.»

در حوزه مدیا، در مورد سیر تکاملی و تاثیر مجلات و فشن شوها در صنعت فشن سخن گفتیم، در ادامه‌ تاریخچه دنیای مد و مدیا به ارتباط آن با دنیای سینما ، تغیرات ایجاد شده توسط وب سایت ها و همچنین تاثیر آن در دنیای فشن میپردازیم.

مد در تلویزیون و سینما

هنگامی که فیلم‌ها (در دهه ۱۹۱۰) و تلویزیون (اوایل دهه ۱۹۵۰) محبوب شدند، این دو شکل بصری رسانه، عمدتاً به اطلاع‌رسانی، سرگرم کردن مخاطبان و بیان یک داستان اختصاص داشتند که مردم برای سرگرمی به آن هجوم آوردند. با این وجود، از آنجایی که هرکسی که بر پرده سینما یا تلویزیون ظاهر می‌شود به راحتی در معرض دید قار میگیرد، پوشیدن لباس‌های مناسب و مد روز برای جذابیت نمایش‌ها، رتبه‌بندی آن‌ها و نقدهایشان اهمیت زیادی داشت. در نگاهی به گذشته، تاثیر این رسانه را بر صنعت مد و مدیا نمی توان نادیده گرفت.

این دو رسانه که تمایل به ترویج مد داشتن، اکنون این فرصت را پیدا کردند که ملی نیز شوند. قرار گرفتن در معرض سبک های مختلف لباس، طرح های جدید، و افراد معروف(بازیگران، نوازندگان، رقصندگان، چهره های عمومی) منجر به تحسین تماشاگران و اتخاذ مد شد، پدیده‌ای که هیچ نشانه‌ای از کند شدن را نشان نمی‌داد.

مد در تلویزیون و سینما در شرق:

این اتفاق در شرق نیز همانند غرب، افتاد. چین مدرن و رابطه آن با ممد و مدیا نمونه ای از این موارد است. محقق مد، جوان‌جوان وو (Juanjuan Wu)، می‌نویسد که:” پس از انقلاب فرهنگی در چین، در طول دهه ۱۹۸۰، تأثیر اولیه مد بر مردم چین از کمدی‌های ژاپنی بود، این گسترش تلویزیون و فیلم بود که بیشترین تأثیر را در انتشار مدهای جدید داشت. –به خصوص در مد جوانان –زمانی که تلویزیون خود را به عنوان یک رسانه محبوب در چین تثبیت کرد و فیلم‌های خارجی و داخلی مخاطبان جدیدی در سرزمین اصلی پیدا کردند، مدهای جدید راه‌ها و ورودی‌های جدیدی به سرزمین اصلی پیدا کردند.”

مد در تلویزیون و سینما در این دوره:

در این قرن، همانطور که مد همچنان به مرکزیت بودن تلویزیون و فیلم ها ادامه میدهد، برخی از جنبه های  نحوه ارائه نمایش‌ها همچنان پابرجا هستند در حالی که برخی دیگر جذابیت‌های جدیدی پیدا می کنند. گسترش فرش قرمز (اسکار و دیگر نمایش های جوایز) به همان اندازه که بخاطر وجود افراد معروف و سلبریتی‌ها دیده میشوند، برای مد و لباس‌هایشان نیز تماشا می شوند.

و یا برنامه‌های تلویزیونی که متمرکز بر مد هستند مانند « Project Runway» که در آن طراحان مد با یکدیگر رقابت می‌کنند، جهشی بزرگ به جلو داشت. فیلم‌هایی مانند Funny Face (آدری هپبورن، ۱۹۵۷)، The Devil Wears Prada، سریال Sex and the Cityو Euphoria ، به‌علاوه مستندهایی مانند « Ultrasuede: در جستجوی هالستون» و «دیانا وریلند: چشم باید سفر کند» جایگاه خاص خود را با موضوع درونی مد حفظ میکنند و همچنان این دو رسانه را در صنعت فشن تاثیرگذار نگه‌میدارنند.

وب‌سایت‌های تجاری و انتشار مد

اواسط دهه ۱۹۹۰ تا اوایل قرن بیست و یکم با شروع فروش آنلاین مد در بازار خرده‌فروشی، موفقیت‌های تجاری بزرگی را در تبلیغات برای صنعت پوشاک رقم زد. اینترنت به گسترش طبیعی فروشگاه‌های معروفی چون Bloomingdale’s and Macy’s گرفته تا فروشگاه‌های معمولی چون LL Bean و حتی آتلیه‌های طراحان لباس‌های پر زرق و برقی از جمله Ralph Rucci، Dolce and Gabbana، و تعداد بیشماری دیگر کمک کرد.

شبکه جهانی وب همچنین راه را برای شرکت های مرتبط با مد که حتی آتلیه یا فروشگاهی نداشتند باز کرد. این امر در ابتدا هیجان انگیز بود، اما بسیاری از استارت آپ‌ها به دلیل عجله برای ایجاد یک حضور آنلاین شکست خوردند. کارآفرینان متوجه نشدند که حتی اگر وب سایت یک شکل رسانه ای قابل دسترس است، بدون ترافیک، و بدون بودجه تبلیغاتی و تبلیغاتی برای هدایت افراد به پورتال های آن‌ها، نمی تواند رشد کند.

وب سایت‌های اینترنتی که از آن روزه‌ای اولیه جان سالم به در بردند, ارزش حرکات تبلیغات سنتی را کشف کردند و روزنامه نگاران را از طریق انتشار مطبوعات و یا رویداده‌ای خاص به سمت خانه و بیزینس خود آوردند؛ در نتیجه نام آن‌ها در رادیو یا تلویزیون شنیده شد.

نتایج در مورد کسب و کار کریس لیندلند، صاحب و بنیانگذار شلوارهای Cordaround سریع بود. لیندلند که مصمم بود به‌عنوان یک تولیدکننده شرکت خود را راه‌اندازی کند، بدون هیچ فروشگاه واقعی، به کپی‌نویسی سرگرم‌کننده‌اش تکیه کرد تا علاقه ویراستارانی مانند مجله نیویورک‌تایمز, مجله وال استریت, و ونیتی فیر را جلب کند. با این کار فروش افزایش یافته و وب سایت لیندلند خود را توسعه داد.

بنابراین نتیجه این است که از طریق اینترنت، مد می‌تواند ” بدون یک فشن شو, تبلیغات گران‌قیمت, یا یک فروشگاه واقعی، به کار رود، نام برند را زنده نگه‌دارد وحتی مد خلاقانه تری ایجاد کند. ترکیب تکنولوژی جدید با رویکردهای استاندارد روابط‌عمومی که در گذشته کار می‌کرد , دستورالعمل موفقیت بود.

در انتها:

بیشتر محققان در حال تحقیق در مورد مد و رسانه هستند. تحقیقات مرتبط با فرهنگ در زمینه‌هایی مثل روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، آموزش و ادبیات (چه داستانی و چه غیرداستانی) در حال رشد است. این تحقبقات به منظور درک بهتر رفتار انسان، تأثیرات فشار همسالان در مورد لباس پوشیدن، تأثیر رسانه‌ها بر تصویر بدن و سلامت، مطالعات جنسیتی و موارد دیگر زیر ذره بین قرار گرفته است. همچنین تاثیر این تحقیقات در زمینه بازاریابی، تبلیغات و اطلاعات جمعیتی حتی به رویکردهای جدیدی برای انتخاب مدل‌ها منجر شد که مدل‌های با اندازه بزرگ و مدل‌های دارای معلولیت نیز وارد این صنعت شدند.

تاثیر مدیا در آینده‌ای بهتر برای فشن

آیا تا به حال به تاثیر مدیا در آینده‌ای بهتر برای فشن فکر کرده اید؟… رسانه‌ها گاها افراد یا جوامع زیادی را نادیده می‌گیرند، یا از آنها چه در داستان‌های گفته‌شد، جه در تصاویر ارائه‌شده و یا حتی از طریق طرد شدن از فرصت‌های خلاقانه، سوء استفاده می‌کنند. رسانه های مد و سبک زندگی به الگوهای جدید، صداهای جدید و نماینده‌های تازه و جوان بیشتری نیاز دارند. در همین حین، داستان های پایداری(مد پایدار) که تحت پوشش مصرف گرایی آگاهانه هستند این افسانه را تداوم می بخشد که رشد و تولید بیش از حد هنوز هم می تواند ادامه یابد ( برای اطلاعات بیشتر در این مورد به این لینک مراجعه کنید)

مسیر اصلی رسانه‌‌ها مصرف ناپایداری را پیش می‌برند و مد سریع را برای افرادی با درآمد پایین هدف قرار می‌دهند. خرید را به عنوان یک آرزو فروخته و یک فرهنگ مصرف‌گرایی و دور ریختنی را ترویج می‌کند و در نهایت به سلامت روان ما و سلامت سیاره ما آسیب می زند.
رسانه‌های مد بر همه ما، از نظر شخصی و فرهنگی، تاثیر می‌گذارند. چه می‌شود اگر داستان جدیدی درباره لباس‌هایی که ما می‌پوشیدم را تعریف کند؟

فشن مدیا‌های خلاقانه و نوظهور

و حالا چندین نمونه از رسانه های جذاب رو میبینید که جرات انجام کارها را به طور متفاوت تری دارند.

• Guap

یک پلت فرم رسانه ای است خود را به عنوان «خانه خلاقان نوظهور» توصیف میکند. کارکنان و مشارکت‌کنندگان جوان و متنوع آن محتوایی ایجاد می‌کنند که منعکس‌کننده و نشان‌دهنده صدای فرهنگ جوانان است (که محدودیتی تعیین نمی‌کند و همیشه مشوق خلاقیت است.) در حالی که سایر پلتفرم‌های رسانه‌ای‌تلاش میکنند تا تنوع خود را بهبود ببخشند، GUAP بر اساس اهمیت گنجانده شدن و نماینده‌ بودن ساخته شده است. از سال ۲۰۱۸، GUAP سالانه قسمت «فهرست سیاه» را منتشر می‌کند تا از کار جوانان سیاه‌پوست در صنایع خلاق و فراتر از آن حمایت کنند.

• DISPLAY COPY

«Display Copy» که در سال ۲۰۲۰ راه‌اندازی شد، یک پلتفرم رسانه‌ای است که درباره دانش تأثیرات مخرب دنیای مد بر محیط و اجتماع را به نتیجه منطقی خود می‌رساند؛ صفحات آن هیچ لباس جدیدی را نشان نمی‌دهند. در عوض، فقط لباس‌های قدیمی، صرفه‌جویی، نوآوری‌شده و بازیافتی را نشان می‌دهد. داستان‌های آن با نمایشی از آیتم‌های قدیمی موجود برای خرید در سایت‌هایی مانند Etsy، Ebay و The RealReal همراه است. هدف این است که تبدیل به اولین شبکه وابسته فقط برای محصولات وینتیج و فروش مجدد شوند. همانطور که مدیر خلاقیت آن میگوید: “من می‌خواهم در خرید دوباره احساس لذت و اکتشاف به وجود بیاید، و خوشحالی می‌تواند از دانستن این موضوع به وجود بیاید که به این سیاره آسیب نمی‌رسانید.”

• MORE OR LESS

آخرین ترندها را فراموش کنید. More or less تازگی را با نوع متفاوتی از تجمل چون: خلاقیت، اصالت، و کاهش سرعت، جایگزین می‌کند. در سال ۲۰۱۸، جیمی پرلمن اولین شماره را با سر و صدای حضور کیت ماس روانه بازار کرد: این سوپرمدل دهه نود، با لباس هایی از مجموعه گسترده وینتیج خود بر روی جلد این نسخه حضور یافت. این نسخه و هر نسخه از آن زمان به بعد، وینتیج ، اقلام مازاد ارتشی، یونیفرم های قدیمی مدرسه، صنایع دستی و حتی حضور زباله را در مجله‌های خود جشن می گیرند.

• REMAKE

نابرابری، بی عدالتی، آلاینده ها و ضایعات مواردی هستند که صنعت مد فست فشن باید پاسخگوی آن باشد. چه میشد اگر می‌توانستیم دنیای مد را زیر و رو کنیم؟ Remake یک سازمان غیرانتفاعی است که همچین سؤالات سختی می‌پرسد و خواستار راه‌حل‌های قوی برای اشخاصی است که سازنده آن لباس‌ها هستند و و مسائلی که بر کره زمین، که همه ما با آن سهیم هستیم، تاثیر می‌گذارند. با به اشتراک گذاشتن حقایق، فیلم‌ها و درخواست‌ها، آن‌ها سعی دارند صنعت مد را تغییر دهند و آن را از صنعتی سریع و بی‌دقت، به کند و متفکر تبدیل کنند.

نمونه های احتمالی آینده دار:

مجموعه FutureFashionMedia در حال اماده سازی از دیگر قالب‌ها و ایده‌های رسانه‌ای است که می‌توانند به تغییرات مثبت توسط مدیا در آینده‌ای بهتر برای فشن در سیستم مد کمک کنند. همانند:

• The Slo-Down

خبرنامه الکترونیکی هفتگی از کارهایی که باید انجام دهیم، بسازیم، یاد بگیریم و به اشتراک بگذاریم – اما هرگز نخریم – که می تواند به ما کمک کند به سمت آیندای منصفانانه تری برای مد حرکت کنیم. این فضا برای شهروندان نگران در تمامی جنسیت‌ها و نسل‌ها که به دنبال ایده هایی برای ایجاد تغییر مثبت هستند، ایجاد شده.که می خواهند به نمایندگی از این سیاره چه در داخل و چه در خارج از صنعت مد اقدام کنند.

• OFF (Our Fashion Futures)

یک رسانه دیجیتال محلی در مورد لباس و جامعه – توسط جوانان برای جوانان. سازندگان محتوای ۱۶ تا ۲۴ ساله داستان‌هایی درباره سیستم مد در جوامع خود نشر می کنند که توسط مربیانِ مد، رسانه و آب و هوا در یک آکادمی مهارت پشتیبانی می شود.

• 
  The Back of the Wardrobe

مجموعه‌ای از پانل‌های پادکست برای مردم، تا سوالات خود را درباره لباس و مد بپرسند و پاسخ هایی را پیدا کنند که برای کره زمین مثبت باشد. سوالات مخاطبان توسط گروهی از کارشناسان مختلف، توسط یک کمدین میزبانی شده و پاسخ داده میشود. اپیزودها در مکان متفاوتی از حوزه مد در سراسر بریتانیا تولید می شوند و سوالات بر اساس تم و موضوع هر هفته، برای مثال لباس و طبیعت یا لباس و جنسیت، شکل می‌گیرند.

در نیتجه

مدیا با تمام ظاهر جذاب و گول‌زننده و شاید گاهی تخریب‌گر میتواند بسیار مفید بوده و باعت تغییر و جنبش های بزرگی در این صنعت بشود و واقعا تاثیر مدیا در آینده‌ای بهتر برای فشن امکان پذیر است. به نظر شما در کشور خودمان با استفاده از مدیا و رسانه‌های در دسترس چه تغییر مثبتی میتوان ایجاد کرد؟

بازی رسانه‌‌های اجتماعی در دنیای مد

در این دهه با توجه به پیشرفت روزافزون دنیای دیجیتال بازی رسانه‌های اجتماعی در دنیای مد را نمیتوان نادیده گرفت. مانند تمامی صنعت های دیگر  این صنعت گسترده نیز درگیر این موضوع است اما قبل از هرچیز مدیا یا رسانه چیست؟

رسانه چیست؟

کلمه “media” شکل جمع “medium” از لاتین است که به معنای “وسط” یا “لایه میانی” است. بنابراین، یک رسانه بسیار شبیه یک واسطه است، مجرایی که در خدمت «رهبری» یا «با هم قرار دادن» است. در مد، هر رسانه برای نگهداری و ارائه اطلاعات کار می کند که شامل اطلاعات بصری، متنی و فرهنگی می‌باشد.در ارتباطات گسترده و جمعی، مدیا، رسانه‌ها یا ابزارهای ارتباطی هستند که برای ذخیره و ارائه اطلاعات یا داده‌ها استفاده می‌شوند.

رسانه شامل چیست:

اصطلاح مدیا که جمع تمامی رسانه‌ها است به کانال‌های ارتباطی اطلاق می‌شود و رسانه‌های اجتماعی دنیای مد به اجزای صنعت ارتباطات رسانه‌های جمعی مانند رسانه‌های چاپی، انتشارات، رسانه‌های خبری، عکاسی، سینما، پخش، رسانه‌های دیجیتال و تبلیغات اشاره دارد.

رسانه در صنعت مد:

رسانه‌ی مد شامل همه چیز از نوشتن و ویرایش گرفته تا تولید، کارگردانی هنری و عکاسی است. با این حال، در هسته اصلی خود، رشته مد رسانه به معنای یادگیری نحوه تبدیل شدن به یک داستان نویس حرفه ای است که نه تنها به شکل دادن به مکالمه جهانی پیرامون مد و تجارت، بلکه به رهبری آن نیز کمک می کند.

رسانه به طور آزاد برای پوشش همه روش‌های انتشار اطلاعات که دست اول، ابتدایی یا چهره به چهره نیستند، استفاده می‌شود. (بنابراین، یک فروشگاه خرده‌فروشی به عنوان یک رسانه در نظر گرفته نمی‌شود، بلکه به عنوان یک تجربه اولیه برای خریداران رتبه‌بندی می‌شود.)

«رسانه‌های جمعی یا mass media » به انتشار چندگانه پیام‌ها با چندین گیرنده، با هدف جمعیت بزرگ‌تر یا بخش‌های جمعیتی هدفمند اشاره دارد. آن‌ها نقش‌های بزرگی را در صنعت مد و درک مد بازی می‌کنند، انتشار، بازاریابی، پذیرش و فروش را به‌صورت روزانه با دسترسی آسان تغییر می‌دهند

تاثیر رسانه های اجتماعی در صنعت مد:

و اما برگردیم به موضوع بازی رسانه‌‌های اجتماعی در دنیای مد،تنها در دهه گذشته، رسانه های اجتماعی به سرعت توانسته اند تقریباً در هر صنعتی در جهان انقلابی به پا کنند، و صنعت مد و روزنامه نگاری مد قطعا از این قاعده مستثنی نیستند. حتی بزرگترین آژانس های خبری جهان مجبور شده اند نحوه هضم اخبار را توسط خوانندگان خود تغییر دهند و پلتفرم های رسانه های اجتماعی را به خط مقدم نحوه ارائه اخبار خود اضافه کنند.

رسانه‌های اجتماعی دنیای مد، ارتباط، نوآوری و تنوع را برای صنعت به ارمغان آورده اند. به عنوان مثال، اینستاگرام به عنوان یک مجله زنده عمل می کند و همیشه خود را با بهترین و جدیدترین روندها به روز نگه میدارد و در عین حال به کاربران اجازه می دهد به جای تماشای از راه دور، در مد شرکت داشته باشند.

در نهایت:

رسانه های اجتماعی به برندهای مد اجازه می‌دهد تا با مشتریان خود در سطحی تعامل داشته باشند که قبلا هرگز نمی توانستند. یکی از چیزهایی که در سال‌های اخیر به طور چشمگیری تغییر کرده است، رابطه مستقیم برندها با مصرف کنندگان خود است. مصرف کننده می تواند از طریق به اشتراک گذاشتن پاسخ های مثبت یا منفی، بر تجارت برند تأثیر منفی بگذارد یا باعث پیشرفت آن شود. رسانه‌های اجتماعی دیگر در حد یک آالبوم عکس یا جایی برای گفت و گو نیستند و به محلی برای ارتقای بیزینس و فروش تبدیل شده‌اند و این بازی رسانه‌‌های اجتماعی در دنیای مد و هر صنعت دیگریست.