فشن الهام گرفته از آثار اندی وارهال

اندی وارهال (Andy Warhol) هنرمند، نویسنده، عکاس و فیلم‌ساز پیشرو آمریکایی، از بنیان‌گذاران هنر پاپ دههٔ ۱۹۵۰ در ایالات متحده بود. او شناخته‌شده‌ترین چهره هنر پاپ و دارای اندیشه‌های بسیار آوانگارد بود. هنر پاپ، هنری کمابیش یاغی و ضد ارزش‌های هنری آکادمیک بود که در میانهٔ قرن بیستم پا گرفت. آثار اندی وارهال با وجود آنکه در زمان حیات او مخالفان بسیاری در میان منتقدان داشت محبوبیت عام زیادی کسب کرد و او را به یکی از جنجالی‌ترین شخصیت‌های هنری مبدل کرد. هم‌اکنون بزرگ‌ترین موزهٔ دنیا که به یک هنرمند اختصاص دارد در پیتزبورگ پنسیلوانیا موزه اندی وارهال است.

اندی وارهال در تاریخ ۶ اوت ۱۹۲۸ در پیتسبورگ پنسیلوانیا به دنیا آمد. او فرزند سوم یک خانوادهٔ مهاجر اهل کشور اسلواکی بود. پدرش کارگر ساختمانی بود و مادرش کارهای گلدوزی انجام می‌داد. وارهال در سال‌های ۱۹۶۰ یک کارخانه کلاه سازی را در نیویورک اجاره و آن را تبدیل به استودیو کرد. این استودیو که مدت‌هاست دیگر وجود ندارد به نام کارخانه مشهور بود. او با این کار ویژگی یکتایی و ناب بودن اثر هنری را از بین برده و شروع به تولید آثار هنری در مقیاس انبوه کرد. در همین دوره وارهال شروع به نقاشی از تولیدات معروف آمریکایی مانند سوپ کمپبل و بطری کوکاکولا نمود. یکی از شناخته‌شده‌ترین کارهای او، قوطی‌های سوپ کمپبل است که در سال ۱۹۶۲ میلادی ترسیم شده‌است.

در ژوئن ۱۹۶۸ والری سولاناس سه بار به وارهال شلیک کرد، تیرها به قفسه سینه او اصابت کرد، با خوش شانسی تمام، وارهال از مرگ گریخت، اما به شدت ترسیده بود و این آغاز انزوا و ترس از اجتماع او بود که تا آخر عمر گریبان او را گرفت. والری، اغلب اوقات برای وارهال کار می کرد و انجمنی تاسیس کرده بود به نام SCUM یا “انجمن تکه تکه کردن مردان” که خود، تنها عضو آن بود. هنگامی که فردای آن روز والری دستگیر شد، دلیل خود را برای ترور وارهال چنین شرح داد: او کنترل زیادی روی زندگی من داشت. این تنها راه خلاص شدن من از دست او بود.

اندی وارهال از حامیان پاپ آرت و هنرمند خلاق در زمینه‌های مختلف بیشتر به خاطر توجهش به اشیاء روزمره و یا کالاهای اصلی فرهنگ‌عامه معروف است. درحالی‌که بسیاری از هنرمندان وارد دنیای مد شده‌اند، آثار وارهال نمایانگر مبهم‌ترین و گریزان ترین مرز بین این دو دنیای خلاق را نشان می‌دهد. وارهال با شروع کار خود درزمینهٔ تصویرگری برای برخی نشریات برتر آمریکا، معروف شدن در مجموعهٔ مد نیویورک در استودیو ۵۴ و برپا کردن مجلهٔ مد و فرهنگ خود، خلاقیت خود را در هر دو بخش مد و هنر گسترش داد. زمانی که وارهال دید لباس طراحی‌شده به نام  Campbell’s Souper Dress درست به‌اندازهٔ اثر خودش Campbell’s Souper Dress  در سال ۱۹۶۲ تاثیرگذار است، اثبات کرد که اهمیت فرهنگی هنر و مد بسیار برجسته است.

با استقبال طراحان برجسته‌ای نظیر Halston ،Versace و Raf Simons، امروزه آثار وارهال سال‌هاست که بر روی صحنهٔ مد و فشن درحالی‌خودنمایی است. چون روزی هالستون و اندی وارهال سابقهٔ طولانی همکاری در دهه‌ی هفتاد را داشتند، لباس هالستون در سال ۱۹۷۲ که از یک جنس و با اشاره به گل‌های وارهال دوخته‌شده به‌عنوان شیک‌ترین لباس آن‌ها شناخته شد. 

در سال ۱۹۹۱، جیانی ورساچه لباسی چاپی از آثار وارهال با تصاویری از مرلین مونرو و جیمز دین برای دو هنرمند بزرگ موسیقی آن دوران، Naomi Campbell و Linda Evangelista طراحی کرد و این هنرمند، هنر پاپ را به صحنه‌های برتر مد منتقل کرد. برای مجموعهٔ بهار و تابستان ۲۰۱۸، دوناتلا ورساچه به سراغ بایگانی طراحی‌های برادرش رفت و با به نمایش گذاشتن برخی از بهترین طرح‌ها و ‌چاپ‌ها  به مناسبت بیستمین سالگرد درگذشت مرگ نابهنگام برادر خود به او ادای احترام کرد.

راف سیمونز وارد هر خانهٔ مدی که می‌شد زیبایی‌های وارهالی را در طرح‌های خود برجسته می‌کرد از Christian Dior گرفته تا Calvin Klein. این طراح از طرح‌های اولیه وارهال در مجموعهٔ پاییز و زمستان Calvin Klein در سال ۲۰۱۳ استفاده کرد و در همهٔ آن‌ها از پولاریدهای قدیمی وارهال استفاده کرد و از آنجایی که یک قرارداد چهارساله با بنیاد اندی وارهال داشت به او اجازهٔ استفاده از آثار این هنرمند در طراحی هایش را دادند.