پوشش سنتی زنان اروپایی

مد و فشن در تاریخ اروپا جایگاه خود را دارد و لباس‌های سنتی مناطق مختلف قاره سبز در تناسب عجیبی با اقلیم و مذهب آنجا طراحی شده است

 پوشش سنتی زنان اروپایی

پوشش سنتی زنان در ایتالیا، قرن ۱۹، تقریبا همیشه دامن‌های گشاد و بلند گلدوزی شده و پیش‌بند و بلوزهای آستین‌بلند دارند. موها اغلب جمع می‌شوند و سر افراد با پارچه‌ای شبیه روسری‌های امروزی پوشیده است.

مردان هم اغلب پیراهن‌های گشادی دارند که معمولا به رنگ روشن است، پارچه‌ای هم به کمر بسته می‌شود تا نشان‌دهنده باروری باشد و شلوارهای گشاد که در نهایت به چکمه‌ها ختم می‌شود پوشش سنتی رایج است و البته اشکال متنوعی هم دارد.

جزیره ساردینیا که با برگزاری جشنواره سنت افیزیو لباس‌های رنگارنگ مردم خود را نشان می‌دهد، در این میان از همه مشهورتر است. هر روستای این جزیره در پوشش سنتی قوانین مشخصی برای رنگ و برش دامن زنانه، چیدمان و شکل روسری و نقش‌ها و تزیینات آنها دارد. این رویداد هنوز هم ، چند روز دیگر در ماه می، در این منطقه برگزار می‌شود.

مالت یکی دیگر از کشورهای اروپایی است که به صورت مجمع الجزایر در دریای مدیترانه قرار گرفته و سنت پوششی آن طراحان مد و عکاسان مدلینگ در لندن را به خود مشغول کرده است. لباس سنتی زنان در این منطقه گئونلا نام دارد که اغلب به رنگ مشکی و شبیه چادرهای قجری است. با این حال برخی پژوهش‌ها رنگ‌هایی مانند آبی تیره و سفید را هم برای این پوشش ذکر کرده‌اند.

در روزهای گرم، بانوان مالتی قسمت بالایی این شال بزرگ ابریشمی یا پنبه‌ای را با کمک نشاسته یا استخوان نهنگ حال می‌دادند تا کمی خنک شوند اما در روزهای سردتر آن را سفت دور سرو گردن خود می‌پیچیدند. این لباس که بیشتر در میان اشراف و اعیان طرفدار داشته و زمانی که چند سال پیش توسط مگان مارکل پوشیده شد، سرخط خبرها قرار گرفت. مادربزرگ مادربزرگ مگان اهل یکی از روستاهای مالت بوده است.

دختران روستایی فقیرتر که توانایی خرید این لباس را نداشتند، با برگرداندن دامن زاپاس بر سرشان، حجاب متداول را فراهم می‌کردند. برخی شباهت این پوشش سنتی  پرا به مانتیلای اسپانیایی مربوط به حکومت مستقیم اسپانیایی‌ها بر مالت می‌دانند.

مانتیلا یک روسری ابریشمی سنتی اسپانیایی است که روی سر و شانه‌ها را می‌پوشاند و در بین زنان اسپانیا و آمریکای لاتین محبوبیت دارد. زنان آرژانتینی و روسی، اغلب از روسری سفید استفاده می‌کردند. به مرور زمان سایز این روسری کوچک‌تر شد و شکل توری پیدا کرد؛ استفاده از آن اکنون منحصر به مراسم‌ مذهبی و کلیسا شده است.

زنان اسکاتلندی اما در پوشش سنتی از پارچه‌های چهارخانه معروف خود، تارتان یا پیچازی، استفاده می‌کردند. تصور کنید یک روسری سه متری که از پشم درست شده چقدر می‌تواند سنگین باشد! این روسری‌ها با یک سنجاق نقره – یا برنج – روی سینه ثابت می‌شدند و در قرن ۱۹ پوشش رایج زنان این منطقه بوده‌اند. زیر این روسری هم آراسید یا لباسی بلند با کمربند می‌پوشیدند که اگرچه برای هوای کوهستانی مناسب بوده اما تصور کار کردن و حرکت کردن با آن کمی دشوار است.

هنوز نیز راهبه‌ها و افراد سنتی در کلیسا و اماکن مذهبی به پوشاندن سر و موی خود معتقدند، مراسم‌ سالانه رژه سنتی و کت واک‌های طراحان مد هم گاهی تحت تاثیر این طرح‌ها قرار می‌گیرد. شاید در روستاهای این مناطق نیز بتوان زنان و مردانی را دید که از پوشش سنتی استفاده می‌کنند با این حال، یک روسری برند برای برخی بانوان ثروتمند هم کاربرد دارد اما هنوز برخی افراد پافشاری عجیبی بر مخالفت با آن دارند.