الهه‌ ها در موزه: نگاهی به زنان جسوری که روی صحنه تاریخ‌ساز شدند

بسیاری از الهه‌های موسیقی پیشینه‌ای آسیب‌پذیر و سرانجامی تلخ داشتند

الهه‌ ها در موزه: نگاهی به زنان جسوری که روی صحنه تاریخ‌ساز شدند

یک نمایشگاه لباس در لندن آغاز به کار کرده است که هدف آن به نمایش گذاشتن سبک پوشش زنان مدرنی است که با بلند کردن صدای خود و جسارتشان در سبک لباس به جایگاهی افسانه‌ای دست یافتند.

نمایشگاه دیوا به معنی «الهه» در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن که روز شنبه ۲۴ ژوئن افتتاح شد، زندگی خوانندگان، هنرمندان و هنرپیشه‌هایی از قرن نوزدهم تا به امروز را نشان می‌دهد که جسارت الهام‌بخش و خودشان بودن را داشته‌اند.

در این نمایشگاه، پنج لباس به‌یادماندنی ریانا نمایش داده شده است؛ از جمله لباس بندچرمی آلایا که برای نشان دادن بارداری او طراحی شد و او در اسکار امسال آن را پوشید؛ جایی که ترانه Lift Me Up را که نامزد بهترین آهنگ اصلی بود، اجرا کرد.

اما الهه‌های قبلی مانند آدلینا پتی، خواننده اپرای ایتالیایی که لباس‌هایش در این نمایشگاه ارائه شده‌اند، نشان داده‌اند که چگونه زنان استعداد خود را از طریق مد، عکاسی و سینما به پیش می‌برند.

در میان اولین الهه‌های شناخته‌شده جودیتا پاستا، خواننده اپرای ایتالیایی حضور دارد که سال ۱۸۳۱ در «نورما» اثر وینچنزو بلینی بازی کرد. همچنین دیم الن تری، هنرپیشه انگلیسی که الهام‌بخش جنبش‌های پیش از رافائلی و زیبایی‌شناختی شد. او محبوبیتی ورای تصور و طرفدارانی متعصب داشت و رسانه‌ها از دوران حرفه‌ای و شخصیت برجسته ورای ‌صحنه‌ او تقدیر کردند.

رقصندگانی مانند ایزدورا دانکن هم که لباس‌های محدودکننده زنان مانند کرست را به چالش کشیدند، در نمایشگاه حضور دارند؛ لباس یونانی دانکن که گشاد و متناسب با فرم بدن بود، به نمایش گذاشته شده است.

در طول دو جنگ‌ جهانی، الهه‌های ماندگاری مانند جوزفین بیکر، رقصنده فرانسوی، و مارلین دیتریش، هنرپیشه آلمانی‌ــ‌آمریکایی، با جاسوسی از دشمن از تلاش‌های نظامی متفقین حمایت کردند. بیکر از گمنامی یک دختر رقاص فراتر رفت و به یک ستاره بین‌المللی تبدیل شد. کتابی چاپ سال ۱۹۴۸ درباره زندگی او و جاسوسی‌اش برای ارتش مقاومت فرانسه با پیشگفتاری از ژنرال شارل دوگل فرانسوی هم در این موزه ارائه شده است.

در این نمایشگاه از صدای ماندگار ماریا کالاس، خواننده آمریکایی‌ــ‌یونانی، نیز تجلیل می‌شود.

این نمایشگاه از دهه ۱۹۶۰ به بعد از طریق هنرمندانی مانند جنیس جاپلین، تینا ترنر و آنی لنوکس، «قدرت دیوا» را بررسی می‌کند. هدف این نمایشگاه «بازیابی» تعاریف و معانی کلمه دیوا است که اغلب برای تحقیر و شرمسار کردن زنان اغواگر استفاده می‌شد.

امروز ستارگان جهانی مانند بیانسه که تاج کلئوپاترای او نیز در این نمایشگاه حضور دارد، یاد گرفته‌اند که چگونه صنعت موسیقی تحت سلطه مردان را با شرایط خود هدایت کنند.

باب مکی، طراح، برای تینا ترنر و شر لباس‌هایی خلق کرد که به آن‌ها آزادی حرکت و رقص داد. از جمله لباس شعله معروف ترنر؛ لباسی پولک‌دار به رنگ‌های قرمز و نارنجی و زرد با بال‌های شعله‌مانند و تاشو.

البته بسیاری از دیواها پیشینه‌ای آسیب‌پذیر داشته‌اند. یادآور تلخ این موضوع امی واینهاوس است که صدای قدرتمندش به الا فیتزجرالد تشبیه شده بود اما پس از شکست در مبارزه با اعتیاد به مواد مخدر و الکل، در سن ۲۷ سالگی درگذشت. مدت فعالیت حرفه‌ای درخشان او در عرصه موسیقی به دلیل روابط شخصی و تجاری نادرست که او را بیشتر به سمت افسردگی و اعتیاد سوق داد، کوتاه شد. لباس کوکتل ساتن زردرنگ ساده او در نمایشگاه حضور دارد. این لباس یادآور ظاهر خاص واینهاوس است که به دنبال القای نیرو و قدرت برای قد کوتاه و جثه کوچک خود بود.

نمایشگاه دیوا را موزه ویکتوریا و آلبرت لندن بر پا کرده است و تا ۳۰ آوریل ۲۰۲۴ ادامه دارد.