برگزاری یک فشن شو در تهران که مدلهای آن همه از افراد معلول بودند شاید توانست تعریف عام نمایش لباس، این بازار نوظهور در عرصه عمومی ایران را به هم بریزد.
برای نخستین بار در اوایل اسفند امسال مدلهای مرد و زنی که ناتوانی جسمی دارند، روی سن رفتند تا مدلینگ معلولان در ایران برای خودش جایی باز کند.
معلولان معمولا از لباس‌هایی شکایت دارند که آن‌ها را محدودتر می‌کند و هیچ‌کدام متناسب با مشکل آن‌ها نیست.
مهری ذاکری از سه سالگی به دلیل ابتلا به فلج اطفال، معلول جسمی حرکتی شدید است. او در گفت‌وگو با یورونیوز درباره مشکلات معلولان در تهیه لباس می‌گوید: «تهیه لباس مخصوصا برای کودکانی که روی ویلچر می‌نشینند بسیار سخت است.»
خانم ذاکری که قهرمان شنا است و در سوارکاری هم سررشته دارد، درباره خودش می‌گوید: «در پیدا کردم شلوار و کفش مناسب مشکل دارم. مثلا شماره پای من ۳۷ است اما باید همیشه از کفش‌های شماره ۳۸ استفاده کنم.»
وی یکی از مدلهای شرکت‌کننده در فشن شوی معلولان تهران بوده است که توسط برند «محبوب تهران» برگزار شد.
محبوبه رحیمیان خیر کارآفرین و مدیر برند «محبوب تهران»، پنج سال است که در زمینه طراحی لباس برای معلولان تحقیق می‌کند. وی در گفت‌وگو با خبرنگار یورونیوز می‌گوید: «طرحهای زیادی بر اساس هر نوع معلولیت داشتم اما در نهایت ۵۰ مدل لباس برای بیش از ۱۵ نوع بیماری که منجر به معلولیت می‌شود به مرحله دوخت و اجرا رسید.»
خانم رحیمیان که از ۱۹ سال پیش در حوزه کارآفرینی برای معلولان فعالیت می‌کند، می‌گوید: «لباس‌های مجلسی در بین لباس‌های طراحی شده قرار داد اما با توجه به شرايط اجتماعی نمی‌توانم [آن‌ها] ار در شو (نمایش) شركت دهم. آن‌ها را در مراسم خصوصی زنانه نمايش می‌دهيم.»
بسیاری از معلولان می‌گویند تا پیش از این، به‌طور جدی در این زمینه اقدامی صورت نگرفته بود. خانم ذاکری هم این موضوع را تایید می‌کند و می‌گوید که حتی نشنیده بود جایی چنین اقدامی کرده باشد.
به‌علت فقدان لباس مناسب برای معلولان برخی از آن‌ها حتی در حرکت ساده با ویلچر هم دچار مشکل می‌شوند و بسیاری تجربه پاره شدن لباس‌هایشان با چرخ‌های ویلچر را دارند.
طراح لباس‌های مخصوص معلولان درباره ویژگی‌های آن می‌گوید: «جنس لباس‌ها از نخ است یعنی بهترین الیافی که برای معلولان مناسب است.»
خانم رحیمیان اضافه می‌کند: «هر لباس بر اساس هر معلولیت طراحی شده است تا فعالیت روزانه آن‌ها راحت‌تر انجام شود.»
طراحی لباس برای معلولان سن خاصی ندارد. این طرح‌ها حتی شامل حال کودکان هم می‌شود.
خانم رحیمیان به پسر بچه دو و نیم ساله‌ای اشاره می‌کند که بیماری دفرمیتی دارد و می‌گوید: «برای این پسر بچه شلواری طراحی کردم چون تا پیش از این، هیچ شلواری پای او نمی‌رفت اما شلواری را که برای او طراحی کردم هم اکنون مورد استفاده اوست و می‌پوشد و می‌تواند بیرون خانه برود و تفریح کند و مادرش از این موضوع بسیار راضی است.»
اخیرا و بعد از نهایی شدن طرح لباس‌ها و دوخت آن‌ها، نخستین فشن شوی معلولان در ایران هم با حضور مدلهای معلول برگزار شد.
خانم رحیمیان درباره مدل‌هایی که در فشن شوی خود استفاده کرد می‌گوید: «هم اکنون ۴۲ مدل دارم که ۱۵ نفر آن‌ها از پسرها هستند و ۲۷ نفر دیگر مدلهای خانم هستند. اشتیاق پسرها در این زمینه بسیار زیاد است.»
آموزش و تمرین مدل‌ها یک روز قبل از رونمایی انجام می‌شود و توان‌یابان به سرعت آموزش می‌بینند و دفیله را انجام می‌دهند.
وی برنامه پنج سال آینده خود را کارآفرینی و اشتغال عنوان می‌کند و می‌گوید که می‌خواهد خیریه‌ای برای استخدام از جامعه توان‌یابان ایجاد کند و طرحهای خود را برای تولید انبوه به تولیدی‌ها ارائه کند.
او درصدد است که در تهران شوهای خود را به‌طور مرتب برگزار کند و در کل کشور نیز در این حوزه فعالیت داشته باشد.
خانم رحیمیان می‌گوید که روزی را می‌بیند که بتواند در پاريس و لندن اين شو را با حضور مدل‌هایش انجام دهد.
او معتقد است که دنیا دید متفاوتی نسبت به این بخش از جامعه دارد: «اكنون كه افراد دارای معلوليت بيشتر وارد اجتماع می‌شوند، نگرش جامعه نيز عوض خواهد شد.»
وی اضافه می‌کند: «اين ديده شدن يعنی باور داشتن اينكه آن‌ها توانا هستند.»
خانم ذاکری هم در این زمینه می‌گوید که همیشه سعی کرده است خودش را با یک فرد سالم مقایسه نکند چون حس می‌کند توانایی‌اش بیشتر از یک فرد سالم است.
او درباره ایده طراحی لباس برای معلولان می‌گوید: ما معلولان در این زمینه واقعا نیاز به پشتیبانی ارگان‌ها و سازمان‌ها داریم. چون یک نفر به تنهایی نمی‌تواند هزینه لباس‌ها و برنامه‌هایی مانند فشن شو را بپردازد و در این زمینه باید حتما همکاری باشد.
هیچ محصولی در سبد خرید نیست. 
Persian 
English