پشت پرده تولید پوشاک در دنیا

در پشت پرده زرق و برق دنیای مد و پوشاک از قدیم تا به امروز مسائلی از دید حقوق بشر، مسائل زیست محیطی و حقوق کارگران مخفی مانده، که باعث بوجود آمدن جنبش های جهانی علیه تولیدکنندگان پوشاک شده است

شرایط بد تولیدی های پوشاک در سراسر دنیا باعث بوجود آمدن انقلابی در صنعت مد شده است که خواستار نظارت بر چگونگی تولید و عرضه پوشاک و محصولات برند های جهانی هستند. در پشت پرده تولیدی های پوشاک در جهان چه می گذرد؟

شش سال از فاجعه رانا پلازا می گذرد ، زمانیکه یک مجموعه کارخانه پوشاک هشت طبقه در آپریل سال ۲۰۱۳ در منطقه داکا بنگلادش فرو ریخت و تعداد ۱۱۳۴ نفر کشته بر جای گذاشت .

در فاجعه رانا پلازا چه گذشت؟

ساختمانی ۸ طبقه در داکا پایتخت بنگلادش … در ماه آپریل سال ۲۰۱۳ کارگرانی که مانند هر روز برای گذران زندگی خود به محل کارشان رفتند بی خبر ازینکه بزرگترین فاجعه و تراژدی صنعت پوشاک در انتظار آنان است .
گفته می شود که روز قبل از حادثه در مورد نا امنی ساختمان هشدار داده شده بود ولی صاحبان کارگاه از تعطیلی کارگاه خودداری کرده بودند.

به دنبال این فاجعه برند ها و اتحادیه های صنفی موافقتنامه ۵ ساله ای را موسوم به موافقتنامه بنگلادش با یکدیگر امضا کردند  و آن ها نیز توافق نامه دیگری را در سال ۲۰۱۸ برای اطمینان از ایمنی کارگران این قبیل کارخانه ها و تولیدی های پوشاک و همچنین برای برنامه های محل کارشان و بازرسی بر چگونگی روند اجرای آن طراحی کردند .

واکنش های مردمی به این اتفاق چه بود؟

جالب است بدانید که در فضای مجازی و حقیقی کمپین هایی برای حمایت از این کارگران به وجود آمد ، که از جمله مهمترین کمپین ها می توان به کمپین WhoMadeMyClothes# (چه کسی لباس من را تولید میکند؟) که در سال ۲۰۱۴ توسط  اورسولو دی کاسترو و کری سامرز که به عنوان بخشی از جنبش جهانی غیر انتفاعی سازماندهی شد که اصطلاحا به آن انقلاب صنعت مد نیز می گویند ، اشاره کرد .

در سال ۲۰۱۸ بیش از سه میلیون نفر به این کمپین ملحق شدند که از خریداران و مشتریان خواسته است که از برند ها و کمپانی های تولید البسه برای شفافیت بیشتر نسبت به چگونگی ساخته شدن البسه سوال کنند .

” با استفاده از ترفند عرضه و تقاضا می توان برند ها و تامین کنندگان پوشاک را به سمت شفافیت بیشتر سوق دهیم .” ، این را یکی از شرکت کنندگان در کمپین گفته است ، او همچنین اظهار داشت “ما می دانیم که هر دو فاکتور اجتماع و محیط نقش مهمی در نتیجه گیری مطلوب از این خواسته ها دارد” .

نیاز به شفافیت زنجیره تأمین

Fashion Revolution(انقلاب مد) شاخص شفافیت مد خود را در سال ۲۰۱۶ راه اندازی کرد ، که به واسطه آن لیست های تأمین کننده (به همراه آدرس آن ها) را برای اطلاع به سازمان های مردم نهاد منتشر می کند .

و در سال ۲۰۱۶ ، این شاخص ۴۰ برند جهانی پیشرو در صنعت مد و فشن را زیر نظر گرفت و دریافت که تنها ۱۲٫۵ % از کمپانی های تولید البسه نام و آدرس محل تولید محصولات خود را درج می کنند .

در همین حال ، شاخص شفافیت مد ۲۰۱۹ نشان داد که از بین ۲۰۰ مارک و برند مورد بررسی ، تنها ۳۵ درصد از کمپانی ها داوطلب هستند تا این اطلاعات را در اختیار عموم مردم قرار دهند ولی باید این نکته را نیز در نظر داشت که همین  ۳۵ درصد هم آمار بالایی به نسبت سال های گذشته به حساب می آید .

در این کارخانه ها چه می گذرد؟

نکته مهمی که باید در نظر داشته باشیم این است که با تمام کار های انجام شده هنوز هم باید کار های بسیار زیادی انجام شود تا نگرانی های ما را در مورد نحوه تولید لباس ها بر طرف کند .

از سویی در اکتبر سال ۲۰۱۹ ، لولولمون (Lululemon) که یکی از افرادی است که به شدت این موضوع را پیگیری می کند عنوان کرد که کارگران خانم شاغل در کارخانه های بنگلادشی با خشونت جسمی و حتی تحقیر بعضی از مدیران خود روبرو هستند و شرایط سختی را می گذرانند . همچنین در ماه می سال ۲۰۱۸ ، سازمان جهانی کار ، گزارش هایی را منتشر کرد که نشان می دهد کارگران لباس برند های H&M و Gap مرتباً توسط افراد بالا دستی خود مورد آزار و اذیت جنسی قرار می گیرند .

برند های لوکس و لاکچری نیز از مشکلاتی که شفافیت زنجیره تامین برای ان ها ایجاد کرده است ، مصون نیستند. در نوامبر سال ۲۰۱۹ ، پلیس ایتالیا یک فروشگاه اینترنتی را که با برند هایی مثل Armani, Fendi and Saint Laurent کار میکرد را تعطیل کرد . شنیده ها حاکی از آن است که حتی در اروپا و ایالات متحده ، جایی که شرایط کار بسیار دقیق تنظیم شده است نیز  تشخیص اینکه چگونه لباس های شما ساخته می شود ، دشوار است .

دانا توماس گفت : “به ما گفته می شود که فلان محصولات ایتالیایی هستند ، اما واقعیت این است که آنها را در یک تولیدی در ایتالیا ساخته می شوند ، یا حتی می توانند در ایالات متحده ساخته شوند ، اما آنها در یک تولیدی در لس آنجلس ساخته می شوند – در مجموع ما نمی دانیم که واقعیت چیست ! “.

برند ها در کجای این ماجرا قرار دارند؟

برندها معمولاً دقیقاً نمی دانند که لباس اصلی آن ها کجاست ، زیرا تولید کنندگان از شبکه گسترده ای که پیمانکاران فرعی برای تولید پوشاک تقلبی استفاده می کنند خبر ندارند .در واقع اگر مارک ها مسئولیت خودشان را در قبال جلوگیری از تولید محصولات بی کیفیت و تقلبی در کوچه پس کوچه های شهر متوقف کرده و نتوانند زنجیره تأمین آنها را ردیابی کنند ، هیچ راهی وجود ندارد که ما به عنوان مصرف کننده بدانیم چه کسی لباس ما را تولید کرده است .

علی رغم تلاش هایی مانند توافق بنگلادش و توافق نامه انتقالی ۲۰۱۸ ، سوء استفاده از کارگران در صنعت تولید پوشاک که حدود ۸۰ درصد آن را نیز زنان تشکیل می دهند ، هنوز هم شایع است.

یک پژوهشگر بریتانیایی در سپتامبر ۲۰۱۹ ، با تمرکز بر صنعت پوشاک جنوب هند ، دریافت که ممیزی یک کارخانه دستکاری می شود و اطلاعات درستی از آن به بیرون درز پیدا نمی کند . محققان همچنین ابراز داشته اند که فشار هزینه ها و نوسانات سفارشات توسط مارک ها احتمال سوء استفاده از کارگران را افزایش داده است.

نکته جالب توجه این است که در حالی که در حال حاضر برخی از مارک ها و برند ها سیاست های اجتماعی و زیست محیطی خود را منتشر می کنند ، هنوز مشخص نیست که چگونه این اقدامات در سراسر زنجیره تأمین انجام می شود. برای مثال استفاده از بسته بندی های قابل بازیافت می تواند روش خوبی برای حمایت از محیط زیست باشد .

گام های بعدی این اقدام چیست؟

طبق اسناد منتشر شده در سال ۲۰۱۵ ، حقوقی که کارفرمایان به کارگران پوشاک بابت دستمزد می دهند تنها درصد اندکی از هزینه های زندگی آنان را شامل می شود .در بنگلادش ،حداقل دستمزد کسانی که در صنعت پوشاک کار می کنند ۸۰۰۰ تاکا (۷۲ پوند) در ماه است . فعالان حقوق بشری اذعان میکنند که این تنها نصف مخارج زندگی یک شخص در این کشور است و افراد با این حقوق شرایط زندگی سختی را تحمل می کنند .

ازین رو کمپین ها و چالش هایی به راه افتاد که طی آن از برند ها و کمپانی های بزرگ خواسته شد تا کمترین میزان حقوق پرداختی خود را منتشر کنند .در دنیا برندهایی وجود دارند گه میانگین دستمزد خیاطان از سود شرکت و سرمایه گذاران بعد از فروش تامین می شود .

اما این در واقع به شما نمی گوید که آیا از حقوق افراد پایین زنجیره تأمین که کارگران هستند و اتفاقا آسیب پذیرترین قشر نیز محسوب می شوند ، واقعاً محافظت می شود یا خیر ؟! به طور قطع خواسته همه ما این است که نگاه کل صنعت به آسیب پذیرترین قشر باشد .

نتیجه گیری :

همیشه این را در نظر داشته باشید که هر چقدر اطلاعات بیشتری در مورد مصرف کنندگان در اختیار داشته باشیم می توانیم بهترین انتخاب ها را انجام دهیم . ما باید خواستار این باشیم که تمامی برند ها در یک چارچوب و قالب مشخص ، اطلاعات لازم را در خدمت مشتریان و مصرف کنندگان قرار دهد تا بتوانند بهترین انتخاب را انجام دهند که خود این امر باعث می شود تا خود برند ها و کمپانی ها نیز بتوانند با یکدیگر بهتر رقابت کنند و در نهایت بازهم خدمات بیشتر و بهتری را به مشتریان عرضه کنند .

در انتها به این نکته بسیار مهم رسیدیم که مصرف کنندگان این قدرت را دارند که مارک ها و برند ها را به پاسخگویی وادار کنند . نکته دیگری که لازم به ذکر است این است که سعی کنید از مارک هایی که دیگران تایید میکنند و شفافیت در ارائه اطلاعات دارند خرید کنید . مطمئن باشید شرکت هایی که شرایط خوبی برای کارگران و یا حتی پرسنل خود فراهم می کنند ، می توانند به مشتریان خود نیز خدمات و اجناس با کیفیت ارائه دهند.

منبع : vogue.com