۹ زمانی که تاریخ هنر، فشن را تحت‌تاثیر قرار داد

در طول تاریخ، هنر و فشن، دست در دست یکدیگر، ترکیب شگفت‌انگیزی را به وجود آوره‌اند. فشن، بخشی از فرهنگ بصری و بادی آرت  (Body-art) محسوب می‌شود؛ به همین دلیل طراحان مشهور جهان، بعضی از مجموعه‌ کالکشن‌های برجسته‌ی خود را بر اساس جنبش‌های هنری ساخته‌اند.  هنر، دریچه‌ای برای بیان ایده‌ها و دیدگاه‌های مختلف است. مطلب امروز، درباره ۹ قطعه هنری پوشیدنی است، که توسط طراحان مد قرن بیستم طراحی شده‌است.

مادلین ویونه: طراح مدی که تاریخ باستان را هدایت کرد

مادلین ویونه (Madeleine Vionnet)در سال ۱۸۷۶ در فرانسه متولد شد و به عنوان “معمار طراحی‌لباس” از او یاد می‌شود. او در طول اقامت خود در رم، مجذوب هنر، فرهنگ، و تمدن یونان و رم شد؛ در نتیجه از الهه‌ها و مجسمه‌های باستانی برای طراحی‌هایش الهام گرفت. ویونه سبک زیبایی شناسی خود را بر اساس این آثار هنری شکل داد و با ترکیب عناصر مجسمه‌سازی و معماری یونان، بعد جدیدی به هویت زن بخشید. او با مهارت اصلی خود در برش لباس‌ها، انقلابی در فشن به پا کرد. او برای طراحی‌ مجموعه‌های خلاقانه‌اش از آثار هنری مانند پیروزی بال‌دار ساموتراس استفاده‌کرده‌است.

شباهت بین شاهکار هنری هلنیسمی و الهه ویونه چشمگیر است. او در این طراحی پارچه را به شکل یک استایل یونانی، که شامل قبایی بلند است؛ تزئین می‌کند. این مجسمه برای ادای احترام به نایک، الهه پیروزی یونانیان ساخته‌شده‌است. ویونه، همچنین مجذوب جنبش‌های هنری مدرن چون کوبیسم بود. او با ترکیب اشکال هندسی در آثار خود، روش “برش بایس” یا متمایل به مورب (Bias cut)را کشف کرد. او از مخلفان اصلی کرست محسوب می‌شد.

ولنتینو و هیرونیموس بوش

منشا الهام پیچیولی (Piccioli)، مدیر خلاقیت برند ولنتینو آثار هنری‌-مذهبی قرون وسطی است. او با همکاری زاندرا رودز (Zandra Roades)، مجموعه الهام‌بخشی را در سال ۲۰۱۷ طراحی کردند. پیچیولی می‌خواست فرهنگ پانک اواخر دهه ۷۰ را با اومانیسم و هنر قرون وسطی پیوند دهد؛ بنابراین به ریشه‌های رنسانس برگشت و با الهام از نقاشی باغ لذت‌های زمینی بوش، کالکشنش را طراحی کرد. سه‌گانه بوش، که از آن به باغ لذت‌های زمینی یاد می‌شود از برجسته‌ترین نمایندگان رنسانس شمالی در قرن شانزدهم بوده‌است. او در این نقاشی به فریب آدم و حوا، جهنم و انتظار گناهکاران پرداخته‌است.

نمادنگاری بوش، به دلیل اصالتش متمایز محسوب می‌شود. در مجموع، این نقاشی به عنوان تمثیلی از گناه تعبیر می‌شود. پیچیولی لباس‌های مجلسی چین دار این کالکشن را به گونه‌ای طراحی کرد که شنل‌ها و بخشی از آن در هوا معلق بود و حس رویایی بودن را برمی‌انگیخت؛ در حالی که رودرز طرح‌های رمانتیک و الگوهای گلدوزی شده را با اشاره‌ای ظریف به آثار هنری اصلی، خلق کرد. رنگ لباس‌ها نیز بخشی از پیام طراحان بود.

دولچه و گابانا و باروک پیتر پل رومنس

روبنس از بنیان‌گذاران هنر باروک، یکی از منابع الهام طراحی‌های دولچه و گابانا است. او زنان را استادانه نقاشی می‌کرد، «باعشق، دانش و پشتکار». او اثر “ونوس در مقابله آیینه” خود را مظهر زیبایی تمام می‌داند. در این اثر، رنگ چهره و موهای ونوس، در تضاد با خدمتکار تیره‌پوستش، روشن و درخشان رسم شده. آیینه، نماد نهایت زیبایی است و در عین حال به برهنگی بدن، به طرز ظریفی تاکید می‌کند. آیینه‌ای که کیوپید، فرشته عشق، برای ونوس نگه‌داشته، نمادی از نمایش میل جنسی را نشان می‌دهد. ویژگی‌های سبک باروک از جمله اینکه رنگ‌ها مهم‌تر از خطوط هستند بر طراحی تعدادی ازآثار این برند تاثیر گذاشت. دولچه و گابانا از سبک رنسانس فاصله گرفت و ظرافت و هیجان سبک باروک را دنبال کرد.

مجموعه کالکشن پاییز ۲۰۱۲ دولچه و گابانا، ویژگی‌های بسیاری از معماری باروک ایتالیا را به نمایش می‌گذاشت. این مجموعه کاملا با ویژگی‌های سبک باروک سیسیلی، مطابقت داشت. منبع الهام دیگر این کالکشن، پرتره آن اتریش بود. او یک شاهزاده اسپانیایی و همسر لویی سیزدهم بود. پرتره آن، با لباس مشکی، به همراه نوارهای عمودی، از گلدوزی سبز و جزئیات طلایی کشیده شده‌است. آستین زنگی شکل که به “آستین بزرگ اسپانیایی” معروف است، امضای سبک اسپانیایی محسوب می‌شود. برند دولچه و گابانا به خوبی با الهام از این آثار، از مجموعه‌ کالکشن خود رونمایی کرد.

تاریخچه هنر و فشن : کریستوبال بالنسیاگا و  ال گرکو

کریستوبال بالنسیاگا را می‌توان به عنوان یک استاد واقعی توصیف کرد، که مد زنان را در قرن بیست و یکم تغییر داد. او در دهکده کوچکی در اسپانیا به دنیا آمد و روح تاریخ هنر اسپانیا را به طرح های معاصر خود  منتقل کرد. بالنسیاگا در طول دوران حرفه ای خود تحت تاثیر رنسانس اسپانیا قرار گرفت و اغلب به دنبال الهام از خانواده سلطنتی این کشور و روحانیان آن بود. یکی از افراد الهام‌بخش برای بالنسایگا، منریست ال گرکو (El Greco)بود که با نام دومینیکوس تئوتوکوپولوس نیز شناخته می‌شود. میان شنل او و طراحی بالنسایاگا شباهت‌های زیادی وجود دارد. علاقه بالنسیاگا به لباس‌های تاریخی، از کت شب فوق العاده او از مجموعه کالکشن ۱۹۵۴ مشهود است. یقه اغراق آمیز این کت، گشاد بودن شنل کاردینال را تکرار می‌کرد. رنگ قرمز این کاردینال، نماد خون و تمایل به مردن برای ایمان است. نوآوری بزرگ بالنسیاگا که انقلابی در مد زنان ایجاد کرد شامل حذف خط کمر، معرفی برش‌های ساده و آستین‌های سه ربع بود. بالنسیاگا برخلاف طراحان دوره خودش به سیلوئت‌های تنگ و کرست‌ها علاقه‌مند نبود و لباس‌های آزاد و راحت را تبلیغ می‌کرد.

نمادگرایی الکساندر مک کوئین و گستاو کلیمت

گستاو کلیمت(Gustav Klimit) ، نقاش اتریشی، استاد نمادگرایی و یکی از برجسته‌ترین اعضای هنر جنبش جدایی وین، تاریخ هنر قرن بیستم را رقم زد.  نقاشی‌ها و زیبایی شناسی هنری او مدت‌ها الهام بخش طراحان مد مختلف  چون آکیلانو ریمولدی ،  لورن اسکات و کریستین دیور بوده؛ و مک کوئین، به طور مستقیم در طراحی‌هایش به آثار این نقاشی اشاره کرده. او در مجموعه بهار تابستان ۲۰۱۳ لباس های منحصر به فردی را طراحی کرد که به نظر می رسید از آثار این نقاش الهام گرفته شده باشد. با دیدن لباس مشکی این کالکشن با الگوهای طلایی تکراری روی آن، ممکن است یک نقاشی خاص به ذهنتان بیاید. مک کویین الگوهای انتزاعی هندسی را در رنگ های برنزی و طلایی به کار گرفته و آنها را در طرح‌های خود گنجاند.  در سال ۱۹۰۵ گوستاو کلیمت، اثر محبوبیش به نام “بوسه” را نقاشی کرد. این قطعه، زوجی را نشان می‌داد که یکدیگر را به سختی در آغوش کشیده بودند. این اثر، به نماد عشق تبدیل شد. این هنرمند، به خاطر نقاشی های طلایی اش؛ همینطور به خاطر ترکیب مناسب  اشکال انتزاعی و رنگ‌های موجود در این اثر مشهور است.

کریستن دیور، طراح رویاها و نقاشی‌های امپرسیونیستی کلود مونه

کلود مونه، بنیان‌گذار امپرسیونیسم و یکی از بزرگترین نقاشان هنر در فرانسه، آثار هنری بزرگی را از خود به جا گذاشته؛ از جمله آنها، باغ هنرمند در گیورنی است که در سال ۱۹۰۰ با رنگ روغن کشیده شده‌است. او برای کشیدن این نقاشی از خانه و باغ خود استفاده کرده و چشم انداز طبیعی را در نقاشی، مطابق با نیازهای خود تغییر داده. او از رنگها‌ی آبی تیره و بنفش برای نشان دادن زیبایی طبیعت استفاده کرده؛ و تضاد مسیر گل آلود قهوه‌ای در بین رنگ گل‌ها منظره را تکمیل کرده. گل‌های زنبق در تصویر نیز نماد سرزندگی هستند.

به این ترتیب دیور، یکی از پیشگامان مد فرانسه، در سال ۱۹۴۹، کالکشنی را برای بهار-تابستان خود طراحی کرد که از این نقاشی الهام گرفته‌بود. این لباس به‌طور کامل با گلبرگ‌های گل، با سایه‌های مختلف صورتی و بنفش گلدوزی شده‌بود. دیور به خوبی دو دنیای مد و هنر را به تصویر کشید و زیبایی شناسی مونه را، بار دیگر به اثری هنری جدیدی تبدیل کرد.

ایو سن لوران، موندریان و د استایل

موندریان جز اولین هنرمندانی بود که نقاشی های انتزاعی می‌کشید. او در سال ۱۸۷۲ در هلند متولد شد و یک جنبش هنری کامل به نام “د استایل” De Stijl را راه اندازی کرد. هدف از این جنبش تلفیق هنر و زندگی مدرن بود.  این سبک که به آن نئوپلاستسیسم نیز می‌گویند، شکلی از هنر انتزاعی است که در آن اشکال هندسی، خطوط صاف و رنگ های اصلی، مانند قرمز آبی و زرد با رنگ های خنثی ترکیب می شوند. سبک نوآورانه موریان در اوایل دهه ۱۹۰۰ باعث شد طراحان مد، این نوع ناب هنر انتزاعی را تکرار کند. بهترین نمونه از نقاشی استایل ترکیب بندی با قرمز آبی و زرد است.

ایو سن لوران، طراح مد فرانسوی، نقاشی‌های موندریان را در لباس‌های خلاقانه اوت کوتور خود گنجاند. او اولین بار هنگام خواندن کتابی درباره زندگی این هنرمند، که مادرش برای کریسمس به او هدیه داده بود، از موندریان الهام گرفت.

السا شیاپارلی و سالوادر دالی

شیاپارلی (Schiaparelli)، سال۱۸۹۰ در خانواده اشرافی در رم متولد شد . او از همان سنین کودکی عشق خود را به دنیای مد ابراز کرد و سبک انقلابی خود را با الهام از  فوتوریسم، دادائیسم و سورئالیسم توسعه داد.  همزمان با پیشرفت حرفه‌اش، با سورئالیسم و دادائیسم های معروفی مانند: سالوادور دالی، من ری، مارسل دوشان و ژان کوکتو ارتباط برقرار کرد؛او همینطور با هنرمند اسپانیایی سالوادور دالی همکاری کرد؛ که یکی از بزرگترین همکاری‌ها در تاریخ مد بود. لباسی که طراحی شد، بخشی از کالکشن سیرک شیاپارلی در تابستان ۱۹۳۸ بود. نام این اثر لباس اشک بود. قسمت‌هایی از لباس که به ظاهر پاره به‌نظر می‌رسید، نشان‌دهنده خشونت علیه زنان بود. شیاپارلی در دهه ۱۹۳۰، از تاثیرگذارترین افراد دنیای مد بود.

طراحان فشن و هنر پاپ: جیانی ورساچه و اندی وارهول

عصر هنر پاپ، احتمالا تأثیرگذارترین دوره برای طراحان و هنرمندان تاریخ هنر بود. اندی وارهول، از پیشگامان ترکیب فرهنگ هنر پاپ و مد کلاس بالا بود؛ که او را به نماد جنبش هنر پاپ تبدیل کرد. یکی از اولین و مشهورترین آثار او “مرلین دیپیچ” بود. او برای این اثر هنری نه تنها از فرهنگ پاپ، بلکه از تاریخ هنر و نقاشان اکسپرسیونیسم انتزاعی نیز الهام گرفت. او در این نقاشی، دو دنیای متفاوت مرلین را به تصویر کشیده بود . سمت چپ تصویر، رنگ‌ها شاد، و سمت راست، چهره مرلین، ذره ذره در تاریکی محو می‌شود. جیانی ورساچه، طراح ایتالیایی، دوستی طولانی مدت با  اندی وارهل داشت. او به منظور بزرگداشت وارهل، مجموعه بهار تابستان ۱۹۹۱ خود را به او تقدیم کرد. روی یکی از این لباس ها، چهره مرلین و جیمز دین چاپ شده‌بود. در این مقاله تلاش کردیم شما را با  طراحی‌های مشهور هنری آشنا کنیم. نظر شما درباره این لباس‌ها چیست؟ کدام یک برای شما جذاب‌تر بود؟