پوشش آنگلا مرکل

بتینا شوئنباخ‌، طراح مد مرکل بعد از پیروزی در انتخابات ۲۰۰۵ طراح مد مرکل شد. این طراح لباس با رسانه ها صحبت نمی کند و به همین دلیل است که نقش خود را به عنوان خالق «یونیفرم» صدر اعظم آلمان حفظ کرده است

پوشش آنگلا مرکل

آنگلا مرکل به عنوان اولین فرزند خانواده در سال ۱۹۵۴ در شهر «هامبورگ» متولد شد. پدرش یک کشیش و مادرش معلم بود،خانواده او اندکی بعد از تولد وی، به شهر کوچک «تمپلین» در نزدیکی «برلین» در جمهوری دمکراتیک آلمان (آلمان شرقی) مهاجرت کردند،خانواده وی مسیحی و مخالف دولت کمونیستی آلمان شرقی بودند.

آنگلا مرکل و خواهر و برادرش

در زمان تحصیل در دبیرستان، نمرات خوب او در دروس مختلف به‌ ویژه ریاضیات و زبان روسی مورد توجه معلمان قرار گرفته‌ بود.

آنگلا در سال ۱۹۷۳ در دانشگاه «لایپزیگ» به تحصیل فیزیک پرداخت و در سال ۱۹۷۸ آن را به پایان رساند،او دکترای خود را در رشته شیمی فیزیک در سال ۱۹۸۶ گرفت،او در جوانی با اینکه به کمونیسم ایمان نداشت، به شاخه جوانان حزب اتحاد سوسیالیستی آلمان پیوست. در آن به‌ طور پنهانی برنامه‌ های سیاسی تلویزیون آلمان غربی را تماشا می‌ کرد.

او به هنگام انقلاب‌ های ۱۹۸۹ وارد عرصه سیاسی آلمان شد و در سال‌ های پایانی دولت کمونیستی آلمان شرقی، مرکل در اعتراضات خیابانی شرکت فعالی داشت و به عضویت حزب تازه تاسیس «بیداری دموکراتیک» درآمد. او در زمان فروپاشی دیوار برلین به‌ عنوان سخنگوی این حزب فعالیت می‌ کرد.

مرکل در سال ۱۹۹۰ به معاونت سخنگوی نخستین دولت دموکراتیک جدید در آلمان شرقی پیشین منصوب شد. پس از اتحاد آلمان، او به آلمان غربی رفت و در آنجا به عضویت حزب محافظه‌ کار اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان درآمد.

در ۱۸ مارس ۱۹۹۰ وی از ایالت «مکلنبورگ فورپومرن» به پارلمان آلمان (بوندستاگ) راه یافت و به عنوان قائم مقام سخنگوی دولت برگزیده شد.

به دلیل توجه «هلموت کهل» صدراعظم وقت آلمان به او، در ۱۸ ژانویه ۱۹۹۱ به عنوان وزیر زنان و جوانان و در سال ۱۹۹۴ به عنوان وزیر محیط زیست، حفظ طبیعت و امنیت رآکتورها مشغول به کار شد.

وی مقام این وزارت را تا سال ۱۹۹۸ که به قدرت گرفتن حزب سوسیال دموکرات آلمان به رهبری «گرهارد شرودر» انجامید، حفظ کرد. بعد از آن تلاش به ائتلاف با سوسیال-دموکرات‌ ها برای حکومت در بعضی از ایالات که البته به نتیجه‌ ای نرسید.

پس از شکست اتحادیه دموکرات مسیحی در انتخابات ۱۹۹۸، مرکل به عنوان دبیرکل این حزب برگزیده شد و در سال ۱۹۹۹ پس از رسوایی پرداخت‌ های مالی غیرمجاز در این حزب که به برکناری «ولفگانگ شویبله» رهبر وقت این حزب انجامید به رهبران حزب خود از جمله هلموت کوهل پشت کرد و در سال ۲۰۰۰ به عنوان نخستین زن در تاریخ حزب دموکرات مسیحی آلمان، به رهبری این حزب برگزیده شد.

با این وجود در سال ۲۰۰۲ «ادموند اشتویبر» دبیرکل اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن که با اتحادیه دموکرات مسیحی در پارلمان متحد بود، به‌ عنوان نماینده دو حزب متحد برای صدراعظمی کاندید شد.

این دو حزب با رهبرانشان (مرکل و اشتویبر) بارها گرهارد شرودر و سوسیال دموکرات‌ ها را تحت عناوین مختلف سیاست‌ های غلط اقتصادی، افزایش بدهی‌ های کشور و مهم‌ تر از همه، تعداد بسیار زیاد بیکاران مورد سرزنش قرار می‌ دادند. با این وجود اتحاد آنها بار دیگر در سال ۲۰۰۲، بیشتر به‌ دلیل سیاست‌ های آنها در مورد جنگ عراق از ائتلاف قرمز-سبز به رهبری گرهارد شرودر و یوشکا فیشر شکست خورد.

با افزایش بدهی‌ ها و بیکاران کشور در سال های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴، فشار بر شرودر و متحدانش بیشتر شد، تا آنجا که اتحادیه دموکرات مسیحی در سایر ایالت‌ های آلمان به پیروزی رسید. سوسیال دموکرات‌ ها و شرودر برای جبران این شکست‌ ها پیشنهاد به‌ عقب‌ انداختن انتخابات پارلمانی در سال ۲۰۰۵ را دادند، تا به رقبای خود محبوبیتشان را میان مردم به اثبات برسانند. در حالی که کارشناسان امیدی برای سوسیال دموکرات‌ها نمی‌دیدند.

مرکل در انتخابات بوندستاگ در سال ۲۰۰۵ خود را نامزد صدراعظمی از طرف دو حزب متحد کرد. بر خلاف انتظار همه، اتحادیه دموکرات مسیحی رای بالایی آورد به طوری که اتحادیه دموکرات مسیحی‌ ها و سوسیال مسیحی‌ های بایرن یا سوسیال دموکرات‌ ها هیچ‌ کدام به تنهایی نتوانستند اکثریت پارلمانی را به دست بیاوردند.

به این ترتیب ائتلاف دمکرات مسیحی‌ ها و اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن مجبور شدند برای اداره کشور با سوسیال دموکرات‌ ها ائتلاف بزرگ تشکیل دهند. بر طبق مذاکرات ائتلاف بزرگ، سوسیال دموکرات‌ ها به صدراعظمی مرکل و کناره‌ گیری شرودر از سیاست رضایت دادند به شرط این‌که ۸ وزارت‌ خانه بزرگ در دستان آنها باقی بماند. به این صورت آنگلا مرکل نخستین صدر اعظم زن در کشور آلمان معرفی شد.

به این ترتیب مرکل دولت ائتلافی را تا سال ۲۰۰۹ رهبری کرد. پس از انتخابات فدرال در سال ۲۰۰۹ و خروج سوسیال دموکرات‌ ها از دولت، مرکل دولت ائتلافی جدید را با مشارکت حزب دموکرات آزاد تشکیل داد،سومین دوره صدراعظمی مرکل پس از انتخابات فدرال ۲۰۱۳ آغاز شد.

مرکل در روز ۲۰ نوامبر ۲۰۱۶ از تمایل خود برای کاندیداتوری در انتخابات فدرال آلمان در سپتامبر ۲۰۱۷ خبر داد. او پس از پیروزی در این انتخابات برای چهارمین دور به صدر اعظمی آلمان رسید. با پایان این دوره، او رکورد طولانی‌ ترین دوره صدر اعظمی را می‌ شکند.

آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان ،طی ۱۶ سال صدارتش با پوششی ساده و یکسان اما رنگ‌های زیاد و متنوع ظاهر شده است. روزنامه گاردین نگاهی به استایل این زن قدرتمند و موفق جهان انداخته که در ادامه می‌خوانید.

خانه ای چهار طبقه در فاصله ای اندک از نویر وال – یکی از لوکس ترین خیابان های ویژه خرید در اروپا – اسرار سبک موفق آنگلا مرکل را در خود جای داده است. از سال ۲۰۱۵، آنگلا مرکل صدراعظم وقت آلمان تا حد زیادی برای کمد لباس خود و استایل شخصی اش به تنها طراح هامبورگ متکی بوده است.

بتینا شوئنباخ‌(Bettina Schoenbach)، طراح مد، درباره ارتباطش با مرکل که پس از پیروزی در انتخابات ۲۰۰۵ مشتری او شد، سکوت اختیار کرده است. این طراح لباس با رسانه ها صحبت نمی کند و احتمالاً به همین دلیل است که نقش خود را به عنوان خالق «یونیفرم» صدر اعظم آلمان حفظ کرده است.

امضای آنگلا مرکل در استایل ویژه اش یک کت و شلوار گشاد تیره است همراه با گردنبند، کفش مشکی تخت و کیف جادار از کمپانی لانگ چمپ.

شوئنباخ در وب سایت خود فلسفه کاری اش را شرح می دهد و می نویسد: سبک بیانی از انتخاب های شخصی است که برای چند بار متوالی تکرار شده اند.این طراح لباس اضافه می کند که به مشتریان کمک می کند تا به شخصیت خود هویت ببخشند و کنترل استراتژیک تصویر خود را داشته باشند.

به لطف شوئنباخ، آنگلا مرکل در تمام دوران صدارتش که اکنون به پایان خود نزدیک شده است، توانسته هر روز کمدش را باز کند و لباس خود را با دو یا سه حرکت مچ دست و بدون فوت وقت جمع کند: رویای بسیاری از زنان شاغل.

آنگلا مرکل با هدف دوری از جلب توجه به ظاهر بیرونی خود شروع به کار کرد و کت مدل بلیزر او این کار را برایش انجام داد؛ کتی که بی شباهت به کت سفید پزشکان نبود و اکنون مترادف است با سبک سیاسی او: ملموس، ثابت، بدون زینت، بی اینکه کسل کننده جلوه کند.

این کت بلیزر معمولاً دارای سه یا چهار دکمه است که همیشه بالاست و یک یقه گرد دارد که فضایی را برای انداختن گردنبند فراهم می کند.

به گفته مطبوعات مد آلمان، به حدی استایل مرکل جذاب و گیراست که با وجود سادگی، گاهی گمان می رود مرکل در طول سال ها صدها کاپشن و کت از کتان، ابریشم، مخمل و پشم، بیشتر از پارچه های ایتالیایی جمع آوری کرده است.

آنگلا مرکل در لباس های رنگارنگ زیادی دیده شده؛ از پاستلی و ملایم گرفته تا بنفش و نارنجی تند؛ و هر رنگی برای هر فصل و مناسبتی دوخته و انتخاب شده اند. رنگ های سفید و بژ ظاهراً برای جلسات کمتر رسمی و برای دیدار با رهبران تجاری با کت و شلوار تیره ظاهر می شده است.

مرکل در یکی از معدود اظهاراتش در مورد استایل خود در سال ۲۰۱۵ به Süddeutsche Zeitung گفت: گاهی مواقع که رنگ های تیره می پوشیدم به من اطلاع می دادند که شخص مقابلم سفید پوشیده است، در نتیحه به خاطر پس زمینه عکاسی و مسائل بصری لباسم را با رنگ روشن عوض می کردم.

مرکل به ندرت از الگوهای رنگی و مدل های دیگر استفاده می کرده است. در سال ۲۰۰۸ در سفر سالانه اش به اپرا در بایرویت، آنگلا مرکل یک لباس تافته کوتاه در مراسم افتتاحیه خانه اپرای اسلو پوشید. اما تیترهای رسانه ها در این باره، او را به قدری عصبانی کرد که هرگز این نوع پوشش را تکرار نکرد.

آنگلا مرکل پیش از آشنا شدن با شوئنباخ توجه چندانی به استایل خود نداشت. این امر در مورد مدل موی او نیز مشهود بود و در همان اوایل کار با اظهارات تحقیرآمیزی مواجه شده بود تا اینکه تا اینکه یک آرایشگر مشهور برلینی نحوه سشوار کشیدن را به او آموزش داد.

این کار باعث شد روزنامه فرانکفورتر آلگماینه اوت این خبر را تیتر کند که «آنگلا مرکل دیگر نمی گذارد موهایش به طور طبیعی خشک شوند. او آن را با سشوار خشک می کند.» این اولین باری نبود که موهای یک صدراعظم تیتر خبرها می شد. گرهارد شرودر، سلف مرکل، موهای خود را رنگ  می کرد و یک رسانه جرأت کرد آن را تیتر خود کند که البته کار به شکایت از خبرنگار روزنامه و پس گرفتن اجباری این ادعا شد.

آنا وینتور، سردبیر مجله ووگ ایالات متحده، اخیراً به رسانه های آلمانی گفته است: آنگلا مرکل سبک قابل تشخیص و متمایزی دارد و من این واقعیت را می پسندم و دوست دارم. او شبیه کسی است که می داند او کیست و این تصور را ندارم و گمان نمی برم که مرکل سعی دارد خود واقعی اش را پنهان کند.