اروپا می تواند تا سال ۲۰۳۰ بازیافت منسوجات خود را تا ۷۰ درصد افزایش دهد

حدود ۷۰ درصد از ضایعات نساجی در اروپا تا سال ۲۰۳۰ پس از توسعه کامل فناوری‌های مختلف بازیافت منسوجات، می‌توانند دوباره به الیاف تبدیل شوند. ۳۰ درصد باقیمانده نیز مستلزم بازیافت حلقه باز یا بازیافت از طریق فرایند شیمیایی است

اروپا می تواند تا سال ۲۰۳۰ بازیافت منسوجات خود را تا ۷۰ درصد افزایش دهد

به گفته شرکت مشاوره مدیریت جهانی مک کینزی، فرایند بازیافت منسوجات صنعت چرخشی جدید و پایدار در اروپا ایجاد می کند. بر اساس این گزارش، جهت مقابله با ضایعات نساجی می توان به روش های مختلفی عمل کرد مانند کاهش تولید و تعداد دفعات مصرف بیشتر، افزایش طول عمر محصول و همچنین بهبود طراحی محصولات با هدف افزایش چرخه بازیافت آنها.

بازیافت منسوجات به الیاف در این میان نقش اساسی دارد، زیرا شامل تبدیل ضایعات نساجی به الیاف جدیدی است که برای تولید لباس‌های جدید یا سایر محصولات نساجی استفاده می‌شود. جمع‌آوری، دسته‌بندی و پیش پردازش می‌تواند به محدود کردن مقدار ضایعات نساجی برای بازیافت پارچه به الیاف کمک کند.

با این حال، این استراتژی ها به مسائل متعددی وابسته هستند. بر اساس یافته های مطالعه “مقیاس سازی بازیافت پارچه در اروپا – تبدیل زباله به ارزش” توسط McKinsey، بازیافت پارچه به الیاف می تواند به ۱۸ تا ۲۶ درصد از ضایعات ناخالص نساجی در سال ۲۰۳۰ برسد چیزی که توجه به توسعه در مورد چگونگی تولید زباله های نساجی و نرخ جمع آوری و بازیافت آن ها تا سال  ۲۰۳۰ را به خود جلب می کند.

مد سریع و وضعیت نامتوازن در چرخه عمر محصول همانطور که در این گزارش تخمین زده می‌شود به منظور برآورده شدن این هدف، سرمایه‌گذاری‌ در حدود ۶ تا ۷ میلیارد یورو تا سال ۲۰۳۰ در این حوزه مورد نیاز است. کل زنجیره ارزش، که شامل جمع‌آوری، مرتب‌سازی و بازیافت منسوجات است،

نیاز به سرمایه‌گذاری قابل توجه برای رسیدن به مقیاسی بزرگتر دارد. طبق این گزارش، این صنعت که به صنعت الیاف به الیاف (fibre-to-fibre) معروف است، پس از بلوغ و مقیاس‌پذیری، پتانسیل تبدیل شدن به یک صنعت مستقل و سودآور با ظرفیت ۱٫۵ تا ۲٫۲ میلیارد یورو تا سال ۲۰۳۰ را دارد. جدا از مزیت های اقتصادی مستقیم، مقیاس بندی بازیافت منسوجات می تواند مزایای زیست محیطی و اجتماعی زیادی را نیز به همراه داشته باشد.

از منظر خوش بینانه، حدود ۱۵۰۰۰ شغل جدید می تواند ایجاد شود و انتشار CO2 را می تواند حدود ۴ میلیون تن کاهش دهد. پس از محاسبه برآوردهای سرمایه ای چندین جنبه موثر دیگر مانند اثرات ثانویه بر تولید ناخالص داخلی ناشی از ایجاد شغل، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، و کاهش استفاده از منابع طبیعی آبی و خاکی، تاثیرگذاری این صنعت را می‌تواند به ۳٫۵ تا ۴٫۵ میلیارد یورو در سال برساند.