بررسی استایل رهبر کشورهای مختلف

رهبر کشورها در زمان‌های متفاوت استایل‌های متفاوتی دارند. استایل آن‌ها اغلب بنابر موقعیت کشورشان انتخاب می‌شود. استایلیست‌ها برای نوع پوشش به آن‌ها مشورت می‌دهند تا در یک مجمع بین‌المللی غیر از حرف، با سبک لباس پوشیدن‌شان هم با مخاطب خود ارتباط برقرار کنند. گاهی خیلی از حرف‌ها را نمی‌توان به زبان بیان کرد، بنابراین انتخاب یک استایل، بهتر می‌تواند منظور شخص، مخصوصاً اگر جایگاه سیاسی داشته باشد را بیان کند.

نقل قولی از مرلین مونرو وجود دارد که گفته است: “تنها چیزی که برای فتح دنیا لازم است یک جفت کفش مناسب است.” شاید زمانی که او این حرف را زد منظورش همان استایل ظاهری بوده و نمی‌دانسته در واقعیت جمله‌ی مهمی گفته است.

بسیاری از مردم برای انتخاب کفش‌ها، لباس‌ها، کت شلوارها و حتی کلاه‌ها نگاه بسیار تیزبینانه‌ای دارند و به خوبی منظور مخاطب خود را برای انتخاب لباس درک می‌کنند. ارتباط بین سبک استایل رهبر کشورها و نوع سیاست‌گذاری‌های آن‌ها اتفاق تازه‌ای نیست. ما قبلاً هم در مورد استایل‌های خاص، مخصوصاً استایل زنان سیاست‌مدار در مطلبی برای شما گفته‌ایم.

شخصیت‌های تاریخی مانند ناپلئون بناپارت فرانسوی نشان داده‌اند، علاقه به مد همواره با میل به قدرت همراه است. البته همیشه نتیجه یکسان نبوده و اتفاقات متفاوتی روی داده است. چندی پیش فاش شد که نام حسنی مبارک، رئیس جمهور مخلوع مصر، بر روی نوارهای داخل کت شلوارش، حک شده بوده است. طنز ماجرا این‌جاست که این جریان تنها از خودشیفتگی او نشأت می‌گرفته وگرنه شخصاً از طرف مردم مطرود بود و بعد از برکناری از قدرت توسط محاکم همان کشور محاکمه شد.

در این‌جا ما فهرستی از رهبران سیاسی کشورها را برای شما جمع‌آوری کرده‌ایم. افرادی که تصمیم گرفته‌اند جاه‌طلبی‌های سیاسی خود را در قالب لباس به رخ دنیا بکشند. همین موضوع هم سبب شده که نام آن‌ها را به عنوان اشخاص تابع مد به شهرت برساند تا جایی که تعجب همگان را جلب کرده است.

سبک لباس پوشیدن جو بایدن

از روز تحلیف به بعد، لباس‌هایی که پرزیدنت بایدن پوشیده، کت و شلوارهای رسمی تک دکمه در رنگ‌های یکدست تیره بوده‌اند. کت شلوار روز تحلیف توسط رالف لورن طراحی و دوخته شده بود، اما بعد از آن روز از طرف مقامات کاخ سفید بردن نام طراح لباس ممنوع اعلام شد. کراوات‌های او عموماً آبی به رنگ حزب دموکرات هستند. البته گاهی اوقات بر روی آن‌ها راه‌راه‌هایی هم وجود دارد. نوارها معمولاً از سمت راست بالا به سمت چپ پایین هستند، که یک نوع شیوه و مدل آمریکایی به شمار می‌آید.

طرح روی کت شلوارهای انگلیسی اوباما که از همین حزب دموکرات بود از جهت دیگری مورب بودند. کفش‌های او به نرمی چرم گاومیش و جلا داده شده‌اند. در استایل او عناصری وجود دارد که می‌توان آن‌ها را نخبه‌گرایانه تفسیر کرد، مانند ساعت رولکس داتجست ضد زنگ.

لباس مردم در استایل رهبر سابق کشور افغانستان، حامد کرزای

ترکیب کلاه و شنل حامد کرزای، از زمانی که به عنوان رئیس جمهور افغانستان منصوب شده بود به همان شکل باقی مانده بود. شاید هم او به این دلیل تغییری در استایل خودش ایجاد نکرده بود که، از طرف کسی مانند تام فورد به عنوان «شیک‌ترین مرد روی زمین» لقب گرفت.

حامد کرزای با انتخاب لباسش توانست یک نمونه‌ی خوب از یک لباس ملی که اتحاد میان اقوام مختلف افغان بود را به نشان بگذارد. افغانستان سال‌های متمادی درگیر جنگ داخلی و خارجی بوده؛ حامد کرزای یک پشتون بود که گرایش به سمت غرب داشت، با این‌حال لباسی را انتخاب کرد که او را رئیس جمهور کل افغانستان بدانند و نه رئیس جمهور یک قوم؛ پشتون‌ها.

به جای لباس معمولی پشتون‌ها، او از چاپان، کتی که متعلق به قوم ازبک از شمال افغانستان است، به عنوان لباس اصلی استفاده کرد. هم‌چنین از کلاه استراخانی که در سرتاسر افغانستان به عنوان کلاه افراد بانفوذ و ثروتمند استفاده می‌شود، اما یکی از تکه‌های لباس‌ ترکمن‌هاست، به عنوان سربند استفاده کرد.

در سال 2002، مردم افغانستان به ترکیب لباس او می‌خندیدند، زیرا کاملاً سرهم شده از نقاط مختلف و «جعلی» بود. او همین‌طور لباس‌هایی از مناطق و گروه‌های مختلف را ترکیب می‌کرد. اما یکی از پشتون‌های مسن از قندهار نسبت به استایل او چنین اظهارنظر کرد: “او ممکن است مضحک به نظر برسد، اما خارجی‌ها لباسش را دوست دارند و بنابراین سبب جذب پول می‌شود.” تام فورد که در آن زمان (2001-2002) نیروی خلاق گوچی بود، او را “باعزت‌ترین مرد روی کره زمین” نامید.

استایل رهبر کره شمالی؛ کیم جونگ ایل

به گفته‌ی یکی از وب‌سایت‌های دولتی کره شمالی، کیم جونگ ایل به لطف کت شلوار با علامت تجاری زیپ‌آپ، به نماد مد در زمان خودش تبدیل شده بود. این وب‌سایت در زمان حیات کیم جونگ ایل ادعا کرده بود که کت شلوارهای سبک توینک او، دنیای مد را به آتش کشیده و مردم سراسر دنیا از استایل رهبر کره شمالی پیروی می‌کنند.

در این مقاله در مورد چنین ادعایی آمده بود: «تصویر ماه اوت این ژنرال بزرگ، که همیشه در زمان کار کت شلواری به دور از تفاخر بر تن دارد، تأثیر عمیقی در ذهن مردم جهان برجای می‌گذارد.»

استایل رهبر کره شمالی حتی در زمان پذیرایی از مقامات کشورهای خارجی تونیک و شلوارهای یک شکل به رنگ خاکی یا خاکستری بود. هم‌چنین گفته می‌شود که کفش‌های او همه با کفی تخت بودند و مدل موهای کوتاه و بدون شکل و مدل خاصی را ترجیح می‌داد.

نکات رعایت شده در استایل ولودیمیر زلنسکی

وقتی با عینک ولودیمیر زلنسکی به دنیا نگاه کنید و همان حس شوخ‌طبعی را داشته باشید همه چیز متفاوت خواهد بود. او برخلاف افراد هم صنف خود مانند پترو پوروشنکو، کت شلوارهای عالی می‌پوشد. مطبوعات اوکراینی استایل زلنسکی را «سبک زی» Ze style نامیده‌اند.

اما به طور کلی سبک لباس پوشیدن او تا قبل از شروع جنگ با روسیه سبک اسمارت کژوال بود. کت شلوارهای آبی تیره با پیراهن‌های مردانه بعضاً با آستین کوتاه کفش‌های کتانی laconic sneakers، کفش‌های دربی و چکمه، استایل زلنسکی را تشکیل می‌داد.

او علاقه‌ی زیادی به پوشیدن لباس‌های یقه‌ اسکی داشت. حتی در یکی از مجمع‌های ناتو که شرکت کرد، برخلاف اغلب حضار که با کت شلوارهای رسمی شرکت کرده بودند، او یک بلوز یقه اسکی سبز رنگ را تن کرده بود. به نظر اوکراینی‌ها شرکت در چنین جلسه‌ای استایل رسمی‌تر نیاز داشت.

استایل زلنسکی بعد از شروع جنگ روسیه با اوکراین کلاً تغییر کرد. برخلاف انتظارها که کسی او را مرد مبارزه نمی‌دانست و تصور بر این بود که او کشورش را به پوتین واگذار می‌کند، اما راه دیگری پیش گرفت. ساختمان ریاست جمهوری را به مقر فرماندهیش تبدیل کرد و لباسی مخالف آن‌چه تاکنون به تن می‌کرد پوشید.

او یک تی‌شرت ساده سبز رنگ به نشانه هم‌بستگی با سربازان خود می‌پوشد. این کار او سبب شد که مردم اوکراین دلگرم به مبارزه شوند و برای دفاع از شهرهای‌شان سینه سپر کنند. زلنسکی مرد دوربین است و به خوبی می‌داند مقابل آن چگونه ظاهر شود و چطور رفتار کند.

او به خوبی می‌دانست که در زمان جنگ، کت شلوارهای رسمی مناسب شرکت در کنفرانس آنلاین در اتحادیه اروپا نیست. بنابراین لباس نظامی پوشید و با یک سخنرانی تأثیرگذار، توانست توجه کشورهای اروپایی را به کشورش و مردمی که آواره می‌شدند جلب کند.

زلنسکی به خوبی می‌داند قبل از این‌که لب به سخن باز کند، همه لباس‌های او را می‌بینند و متوجه موقعیتی که در آن قرار دارد می‌شوند. او آوای استایل را به خوبی درک کرده است. پیام او به مردمش کاملاً واضح است: من با شما هستم.

استایل لباس ولادیمیر پوتین چگونه است؟

پوتین به عنوان یک سیاستمدار به نکات جالبی در استایل توجه می‌کند. سبک لباس پوتین به لباس‌هایی که نمی‌پوشد بیشتر معروف است. بسیاری از اوقات عکس‌هایی از پوتین با بالاتنه برهنه به سبک رمبو منتشر شده است. البته این موضوع زیاد مناسب یک سیاستمدار نیست، اما قصد پوتین از این‌کار نمایش قدرت بدنی با عضلات پیچیده در سن و سال اوست. او می‌خواهد در انتها مخاطب را به این خیال ببرد روسیه کشوری قوی است.

به هرحال الزامات استایل یک رئیس جمهور، دست او را برای انتخاب استایل‌های خاص باز نمی‌گذارد. ولادیمیر پوتین به مردی با استایل مشکی شهرت دارد. اما مدتی است که سعی به گسترش پالت رنگیش کرده است. یکی از المان‌هایی که پوتین همیشه رعایت می‌کند شیک‌پوشی است.

او با این‌کار می‌خواهد مانند جیمز باند همیشه عالی به نظر برسد. البته پشت چنین ایده‌ای یک استراتژی جالب نهفته است. قیمتی که برای کت شلوارهای او برآورد کرده‌اند حدود 5000 یورو است و مطابق بقیه‌ی سیاستمداران طراح آن مشخص نیست.

مقایسه‌ی استایل پوتین و زلنسکی بعد از شروع جنگ

بعد از شروع جنگ نگاه‌های بیشتری به سمت استایل دو رئیس جمهور درگیر باهم جلب شد. بسیاری در مورد استایل زلنسکی نظر مثبت دارند و می‌گویند سبب محبوبیت بیشتر او شده است. اما در مورد استایل ولادیمیر پوتین چنین نیست.

البته شاید یکی از دلایلی که استایل پوتین بیشتر مورد انتقاد قرار می‌گیرد، این است که او آغازگر جنگ بوده و دنیا نسبت به او علاقه‌ای ندارد و نگاه انتقادی بیشتری بر رویش است.

پوتین چندی پیش کتی به ارزش 14000 دلار به تن کرده بود و در انظار عمومی حاضر شد. چنین سبکی از لباس پوشیدن انتقادات زیادی به همراه داشت. بعضی می‌گویند او می‌خواهد با استایل‌های گران‌قیمت، نگاه و افکاری را که او و کشورش را در آستانه‌ی فروپاشی اقتصادی تصور می‌کنند به چالش بکشد.

دکتر کیمبرلی کریسمن-کمپبل، مورخ مد و نویسنده کتاب «Red, White, and Blue on the Runway» گفت: برخلاف پوتین، زلنسکی دقیقاً می‌داند که با تی‌شرت‌های سبز ساده و سایر لباس‌های نظامی‌اش چه می‌کند. دکتر کمپبل هم‌چنین گفت: انتخاب لباس نوعی ارتباط است و هر دو رهبر به شدت از قدرت سیاسی تصویر آگاه هستند، حتی اگر از این قدرت به روش‌های بسیار متفاوت استفاده کنند.” من معتقدم که هر دوی آن‌ها می‌خواهند به‌عنوان آدم‌هایی با ارتباط قوی، نه گوشه‌گیر یا بی‌پیرایه شناخته شوند، اگرچه زلنسکی قطعاً عملکرد بهتری دارد.

استایل به سبک نلسون ماندلا

ماندلا بیست و نه سال قبل از این‌که اولین پیراهن باتیک امضا شده خود را بپوشد، یک نماد سبک بود. اگر لباسی وجود داشته باشد که نماد او باشد و نمادی از سبک ماندلا باقی بماند، باید پیراهن آشنای “Madiba” ساخته شده از باتیک ابریشمی جاوه یا پارچه‌های آفریقایی باشد.

آن‌ها در سال 1990 توسط Sonwabile Ndamase، طراح مد که به خانواده ماندلا نزدیک بود، طراحی شدند و نماد آزادی ماندلا بودند و هنوز هم هستند. ماندلا پس از گذراندن 27 سال در زندان، می‌خواست آزادی خود را به سبکی خاص نشان دهد.

تصمیم برای بیان سبک، تصمیمی بود که نلسون ماندلا به تنهایی گرفت. می‌خواست با مردم هم‌ذات‌پنداری کند. اکثر مردم آفریقای جنوبی هرگز کت و شلوار نمی‌پوشیدند، بنابراین او می‌خواست نوع خاصی از پیراهن را بسازد. پیراهنی با برش بلند طوری که بتواند روی شلوار آویزان شود، چه رنگی و چه ساده، با یقه نوک تیز معمولی. نتیجه پیراهنی بود که نشان ماندلا را در جهان جاودان کرد. همیشه رسمی، دکمه‌ی بالای یقه بسته، معمولاً با پارچه‌هایی با طرح‌های جسورانه، مانند داماس غرب آفریقا، طرح‌های مومی و پارچه‌های سنتی خوسا بهم تابیده یا بافته شده.

انتخاب زیرکانه بود: پیراهنی که تا یقه دکمه‌هایش بسته شده بود، یادآور مصاحبه‌ی او در سال 1961 بود. ماندلا با این یک پیراهن، تصویر مردی متواضع را به جهانیان داد که آماده است مسئولیت بر عهده بگیرد و کارها را به روش خودش انجام دهد. او برای شغلی که می‌خواست، یعنی رئیس جمهور مردم آفریقای جنوبی، لباس پوشید. ماندلا مدت‌ها قبل از باراک اوباما و آستین‌های بالازده و کت شلوارهای بدون کراوات درک کرد که چگونه خود را نشان دهد و اهمیت ظاهرش را نمایش دهد.

سبک لباس پوشیدن فیدل کاسترو

مدت‌ها از زمانی که فیدل کاسترو به عنوان رئیس جمهور کوبا شناخته می‌شد می‌گذرد، اما هنوز هم سبک لباس پوشیدن خاص او در یادها مانده است. سبک لباس پوشیدن فیدل کاسترو او را به عنوان نماد انقلاب کمونیستی کشورش به جهان شناسانده بود. لباس‌های نظامی، کلاه لبه‌دار، ریش‌های بلند، چکمه‌های صیقلی که استایل تمام دوران ریاست جمهوریش را تشکیل می‌داد.

شاید به نظر خیلی از افراد جالب نباشد، اما به گفته‌ی هوگوچاوز رهبر ونزوئلا همین‌ها کافی است تا او را به نماد سبک تبدیل کند. سبک لباس پوشیدن فیدل کاسترو در زمان بازنشستگی بیشتر لباس‌های ورزشی بود.

معمر قذافی چه سبکی لباس می‌پوشید؟

بعید است که تاریخ درباره رهبر سقوط کرده لیبی به خوبی قضاوت کند، اما مد ممکن است نگاه مهربان‌تری به میراث سوررئالیستی که او از خود به جا گذاشته است داشته باشد. زرق و برقی که در لباس‌های او بود و ساختارشکنی‌اش برای مردان، او را از رهبران دیگر متمایز کرده بود.

او با انتخاب‌های خاصی که داشت توجه دوربین‌ها را بیشتر از دیگر رهبران به خودش جلب می‌کرد. کمد لباس‌های خاص معمر قذافی تا جایی خاص و متفاوت بود که چند سال پیش نیویورک تایمز درخواستی از خانواده‌ی قذافی دریافت کرد برای سازماندهی به موزه متروپولیتن در مورد «چهار دهه حس برتری با لباس» که لباس‌های این دیکتاتور را به این موزه اهدا کنند.

اخلاق خاص قذافی به گونه‌ای بود که گمان می‌رود او در زمان جنگ شاید بیشتر از زمان‌های آرامش در کشورش به کمد لباسش اهمیت می‌داد.