چرا برندهای مد پایدار بسیار گران هستند؟

مطمئنا تا حالا به مطالبی نظیر مضرات فشن و آسیب‌های آن به محیط زیست، حیوانات و حتی انسان‌ها برخورده‌اید؛ شروع به مطالعه چنین مطلبی کرده‌اید و در حین خواندن به دنبال جوابی برای 《پس راه‌ حل چیست؟》 بوده‌اید که به《مد پایدار》 برخورد کردید. مدپایدار چاره‌ی صنعت فشن برای تمام آسیب‌ها و ردپاهای مد بر روی زمین است.

در واقع مد پایدار نقطه مقابل فست‌فشن است.

در روند مد پایدار برای تولید محصول وقت و هزینه‌ی کافی صرف می‌شود، مواد اولیه‌ی استفاده شده کاملا سازگار با محیط زیست است، کارگاه‌های کار اجباری وجود ندارد و افراد با مزایای کافی شروع به کار می‌کنند، آب کمتری مصرف می‌شود، گاز کمتری وارد اکوسیستم می‌شود و هزاران هزار دلیل دیگر که ما را متقاعد به پیروی از چنین جنبشی می‌کند، بلاخره قانع می‌شویم از برندهای محبوبمان که ممکن است حتی فست‌فشن باشد، دست کشیده و به سراغ برندهای پیرو مدپایدار برویم.

البته بیشترمان هم قبلا به سراغ چنین برندهایی رفته‌ایم اما با قیمت‌های بیشتری نسبت به قیمت برندهای فست‌فشن  روبرو شده‌ایم و همانجا پشیمان شده و دوباره به آغوش برندهای فست‌فشنی که قیمت پایین‌تری دارند برگشته ایم!

سوال اینجاست:

چرا برندهای پیرو مدپایدار گران‌تر هستند؟

تولید در زمان و مقیاس محدود

یکی از دلایل اصلی ارزان بودن برندهای فست‌فشن، تولید انبوه و سریع آن توسط گروه بزرگی از افراد است، اما در روند مدپایدار معمولا برندها به تعداد محدود و در مدت زمان طولانی موفق به تولید لباس و عرضه‌ی آن توسط افراد متخصص می‌شوند و این روند قطعا هزینه‌ی بیشتری را می‌طلبد.

روند محتاطانه‌ی تولید

همانطور که گفتیم روند تولید مد پایدار آسیب کمتری به محیط زیست وارد می‌کند. این اتفاق زمانی حقیقت دارد ، که روند تولید به گونه‌ای باشد که گاز کمتری وارد محیط زیست و مواد شیمیایی کمتری وارد آب و خاک شود. برندهایی که پیرو مد پایدار هستند برای حذف چنین روندهایی در تولید، هزینه‌ی زیادی صرف می‌کنند تا محیط زیست آلوده نشود!

مواد اولیه‌ی مصرفی در مد پایدار

مواد اولیه‌ای که معمولا در روند مد پایدار استفاده می‌شود، مواد سازگار با محیط زیست و الیاف طبیعی هستند. چنین برندهایی معمولا از الیاف طبیعی مثل ابریشم و پنبه استفاده می‌کنند. این نوع پارچه‌ها برای اینکه به دست تولید کننده برسند، پروسه‌ی طولانی را طی کرده و به پارچه تبدیل می‌شوند که شایان ذکر است این روند تبدیل شدن به پارچه زمان بیشتر و هزینه‌ی بیشتری را می‌طلبد؛ حالا برندی که از چنین موادی در کنار رنگ‌های طبیعی، نخ طبیعی برای دوخت و … استفاده می‌کند قطعا هزینه‌ی بیشتری را نسبت به برندی که از مواد پلی‌استر و پلاستیک استفاده کرده است می‌پردازد.

کارِ دست

معمولا برندهایی که از مدپایدار پیروی می‌کنند به سراغ روش‌های سنتی و کارِ دست نیز می‌روند. تولید پارچه به روش طبیعی و سنتی با رنگ‌های طبیعی، دوخت‌های سنتی با مواد اولیه‌ی طبیعی و … که در هیچ‌کدام ماده‌ی اضافی به اکوسیستم وارد نمی‌شود، از جمله کارهایی است، که برندهای مدپایدار از آن بهره می‌برند و هزینه‌ی بیشتری را صرف چنین تولیداتی می‌کنند.

دستمزد منصفانه

برندهای پیرو مد پایدار برای تولید چنین لباس‌هایی نیاز به نیروی کار متخصص دارند. علاوه بر آن در روند مدپایدار افراد کمتری برای تولید استخدام می‌شوند و از آنجایی که روند تولید لباس حساس‌تر و طولانی مدت‌تر است، دستمزد افراد عادلانه و مقیاس‌هایی مثل ساعات کاری و … سنجیده شده و اعمال می‌گردد.

ماندگاری و کیفیت بیشتر

برندهای مد پایدار معمولا به علت استفاده از مواد مرغوب و طبیعی و روند اطمینان‌بخش تولید و صرف هزینه‌ها‌ی بالا برای تولید، محصولاتی با کیفیت بالا و زمان ماندگاری بیشتر تولید می‌کنند.

وظیفه‌ی ما چیست؟

با این تفاسیر کدام یک عاقلانه‌تر است؟

هزینه‌ی کم در قبال محصول کم‌کیفیت با ماندگاری محدود که در روند تولیدش آسیب‌های جبران ناپذیری به محیط و حیوانات وارد شده یا هزینه‌ی بالا در قبال محصول با کیفیت و ماندگاری بالا که در روند تولیدش آسیب کمتری محیط و حیوانات وارد شده است؟

اگر منصفانه به قضیه نگاه کنیم صرف هزینه‌ی بیشتر برای محصولی با ماندگاری بالا که درکنارش آسیب‌های محیط زیستی هم وجود ندارد و قرار نیست بعدا آسیب‌ها و هزینه‌های غیرقابل جبرانی وارد کند، اقتصادی‌تر و اخلاقی‌تر به نظر می‌رسد.

سخن حق

البته با وجود همه‌ی این‌ها بازهم نمی‌توانیم برندهای پیرو مدپایدار را به قطعیت از آلوده کننده‌های محیط زیست مصون کنیم، اما می‌توانیم به قطعیت بگوییم آسیبی که از طریق مدپایدار ممکن است به محیط وارد شود خیلی خیلی کمتر از آسیب فست‌فشن است، به اندازه‌ای کم که فشن را از رتبه‌ی دوم برای آلوده‌کننده‌ترین صنعت پایین آورده و زمین را برای جای بهتر برای زندگی، برایمان حفظ کند.