می توان گفت پیوند بین معماری و مد هرگز قوی تر از امروز نبوده است.
از آنجا که معماری و طراحی لباس بازتاب هویت و فرهنگ جمعیت است، مطمئناً سطح توسعه می تواند بر مفاهیم و امکانات طراحی تأثیر بگذارد.
این دو رشته ارتباط جدی دارند و همین امر باعث می شود طراحان و معماران شبیه به هم فکر کنند. مد فقط مخصوص یک طراح مد و لباس نیست و معماری هم فقط مختص معماران نیست. طراحی معماری و طراحی مد از امکاناتشان برای نشان دادن شخصیت، زمان، نگرش و احساسات استفاده می کنند.
معمولاً معماران استراتژی ها و روش هایی را که معمولاً بیشتر در لباس های خیاطی استفاده می شود، استفاده می کنند. از طرف دیگر، طراح لباس در حال ایده گرفتن از معماران در مورد چگونگی ساخت یا مهندسی و پیروی از ایده های حجیم و دارای ساختار است.
نمونه های بارز طراحان لباس که از معماری در طراحی خود استفاده می کنند ، بلمان و ژیوانشی هستند که نشان می دهد فردی حتی اگر طراح لباس باشد بیشتر با معماران نسبت به طراحان لباس ارتباط دارد. رابطه بین ساختمان و پوشاک از سال ها پیش آغاز شد که مردم از مواد یکسان برای پوشاک و سرپناه نیز استفاده می کردند.
تغییر لباس از زمان جنگ جهانی دوم تا بعد از پایان جنگ اتفاق افتاد. سبک طراحی لباس و مد این زمان، تاریکی این دوره از زمان را در تاریخ نشان داده است.
همچنین این اتفاق در معماری نیز افتاد. ساختمان های هیتلر تاریک و سخت بود و قدرت دیکتاتور را نشان می داد. این با لباس او در ارتباط است. رنگهای تیره در طراحی لباس او که قدرت و سخت گیری او را نشان می دهد.
هر سبک خاصی می تواند ملیت کسی و پیشرفت و قدرت او را نشان دهد حتی اگر او فقیر یا ثروتمند باشد.
سفر به مکان های جدید میتواند یک راه عالی برای الهام گرفتن و ایده پردازی باشد. تغییر فضای اطراف و چشم انداز میتواند ذهن را تازه کند و یک قدم بزرگ برای لبریزکردن دوباره سرچشمه خلاقیت طراح باشد.