در دنیای مد با واژه های گوناگونی رو به رو هستیم که یکی از این واژه ها که زیاد شنیده می شود، واژه فشن است. فشن Fashion تنها یک اسم نبوده بلکه در واقع یک صنعت می باشد که گاهی جزو صنایع برتر در برخی از کشورهای روز جهان تولید شده و سپس به کشورهای جهان سوم همچون ایران وارد می گردد. مفهوم فشن بدین معناست که هر فرد به عنوان عضوی از جامعه ای که در آن زندگی می کند، از کفش، پوشش، اکسسوری های پوششی مختلف، آرایش و پیرایش، مدل مو و فرم بدنی استفاده نماید که از افراد دیگر اجتماع متفاوت باشد و بدین سبب مورد توجه سایرین قرار گیرد. به سبب این تفاوت ها و نیز سبک های پوششی مختلف گاها این صنعت می بایست در کشورهای دارای فرهنگ غنی و تمدن گسترده، متناسب با فرهنگ آن جامعه طراحی گردیده و تولید و عرضه گردد. فشن در واقع از ماهیتی برابر با صنعت نساجی و یا پوشاک برخوردار بوده و در حقیقت این صنعت از سبک های غالب در زمینه طراحی نساجی محسوب می گردد.
تاریخ مد و فشن:
صنعت فشن مدرن که بر پایه خانههای مد بود از قرن نوزدهم آغاز شد. چارلز فردریک ورث، طراح لباس انگلیسی ساکن پاریس اولین کسی بود که در سال ۱۸۵۸ با دوختن برچسب نام خود به لباسهایی که طراحی می کرد زمینهساز صنعت فشن مدرن شد. تخصص ورث اوت کوتور یا فشن سطح بالا بود. او در خانه مد خودش که بسیاری از خیاطان را استخدام کرده بود، به جای اینکه از مانند خیاطان از نظر مشتری پیروی کند به آنها میگفت چه بپوشند و بدین ترتیب به عنوان اولین طراح مد دنیا شناخته میشود.
سبکهایی که هر ساله در زمینه فشن خلق میشوند، دارای پیشینه خاصی هستند.
مدل خاص فشن شوی لندن
طراحی لباس مفهومی به کمک تکنولوژی چاپ سه بعدی، طراحی شده توسط آیریس ون هرپن با همکاری نری آکسمن و جولیا کوهرنر
تصویری از کالکشن پاییز ۲۰۲۱ ANDREW GN
اتلاف عظیم در صنعت مد و پوشاک و نیاز به محصولات پایا
صنعت مد و پوشاک پس از یکی دو سال سخت، در حال بازگشت به الگوی پیش از همهگیری است، الگویی که فروش سراسریاش سودآور است. اما رشد مُدِ فوقسریع نه تنها نگرانیهای زیستمحیطی را افزایش داده که شکاف دستمزدها را هم بیشتر کرده است. این صنعت با ارزش کلی ۳ تریلیون دلار شامل کفش و پوشاک و لباس ورزشی نیز میشود. اما پولسازترین بخش آن تولید و فروش سریع محصولات مد روز یا همان «مد سریع» است.
وجود هزاران طرح تازه، بازار پوشاک را سودآور میکند. اما اینها هزینهٔ زیستمحیطی سنگینی دارد. این صنعت هر سال ۹۲ میلیون تن پارچه دور میریزد و ۹۳ میلیارد متر مکعب آب مصرف میکند برای تأمین نیاز ۵ میلیون نفر کافی است.
یکی از بهترین شیوههای تولید پوشاک سازگار با زیستبوم استفاده از پارچههای سازگار با محیط است. شرکت لنزینگ بیش از ۵۰ سال سابقهٔ نساجی دارد. شاید برچسب تِنسِل این شرکت را روی لباستان دیده باشید، این محصول با داشتن قابلیت بازیافت کمترین آسیب را به محیط زیست میرساند.
استفان سیلاف مدیرعامل این شرکت می گوید: «صنعت پوشاک امروز فقط یک درصد بازیافت دارد. بنابرین ما راهی طولانی پیش رو داریم، راهی که با من و شمای مشتری شروع میشود. باید درست تصمیم گرفت و کالایی با کیفیت بهتر و نیازمند شستشوی کمتر تولید کرد. و با ادامهٔ چنین مسیری میتوان صنعت پوشاک را به اتلاف حداقل رساند.»
تمرکز بر تولیدات پوشاک پایا در قطر بیشتر شده تا دوحه را به کانون مد منطقه تبدیل کند. برای بسیاری از مردم دنیا مفهوم مُدِ آهسته هنوز تازه است، اما حامیان زیستبوم در صنعت پوشاک قطر قصد دارند بر پایایی محصولاتشان تمرکز کنند.
آر.اس.پی.آر نخستین برند پوشاک قطری است که محصولاتش تماما حاصل بازیافت بطریهای پلاستیکی است. رینا صالح، در ابتدا از این پارچهٔ ضدمیکروب ماسک تنفسی ساخت. اما خریدهای خاندان سلطنتی قطر سبب محبوبیت برند او شد. او بعد از ماسک، خط تولید لباس ورزشی چسبان را راهاندازی کرد که به سرعت قفسهٔ فروشگاههای معتبر دوحه را اشغال کرد.
رینا خود می گوید: «وظیفه داریم که مصرفکننده را از فواید اینها آگاه کنیم و به او بفهمانیم که تولیدات اخلاقمحور و سازگار با زیستبوم به معنای خوشپوش نبودن نیست.»
انافتیها و متاورس، مانند جهان هنر و تجارت در جهان مد هم تأثیرگذار بودهاند. برندهای معتبر به مشتریهای خود در جهان مجازی پوشاک انحصاری ارائه میکنند، و این پایانههای دیجیتال منابع کلیدی رشد شمرده میشوند اما آیا اینها کمکی هم به پایان چرخهٔ مُد سریع خواهند کرد؟
آکیم برگ شریک عمدهٔ شرکت مکنزی می گوید: «چون مسئلهٔ اصلی که همه از آن پرهیز دارند مسئلهٔ رشد اقتصادی در عین پایایی است. تکلیف متاورس از این نظر بسیار روشن است. این فضا چون فضای مجازی است بسیار پایا است و امکان رشد دارد اما این رشد هم باید پایا باشد. و از طرف دیگر این پایایی و سازگاری با زیستبوم باید بهنوعی مورد استقبال و پذیرش مصرفکنندگان هم قرار بگیرد و همچنان برای برندها فرصت تجاری مطمئنی باشد.»