همانطور که لباس زنانه برای سادگی در دهه ۱۹۲۰ ارزش قائل بود، لباس مردانه نیز چنین بود. مردان برای لباس روزمره شان از یقه های ایستاده و کت و شلوارهای های رسمی سه تکه فاصله گرفتند. در عوض، آنها از کت و شلوارهای یک یا دو دکمه ای که اغلب آنها را بدون جلیقه میپوشیدند استفاده کردند.
مهم ترین پیشرفت در مد مردان در دو نوع شلوار منحصر به فرد رخ داد، شلوارهای بگی آکسفورد Oxford bags و plus-fours. محبوبیت شلوارهای آکسفورد در حدود سالهای ۲۵-۱۹۲۴هنگامی که دانشجویان در آکسفورد این شلوارهای پاچه گشاد را به پا میکردند، افزایش یافت. اگرچه منشأ این سبک از شلوارها بحث برانگیز است، اما به طور کلی گفته می شود که از شلواری که قایقرانان تیم های خدمه آکسفورد روی شلوارهای کوتاهشان میپوشیدند نشات گرفته شده است
شلوارهای بگی آکسفورد در اصل پاچه هایی با عرض ۲۲ انیچ و کمی بیشتر از عرض پاچه شلوار مردانه داشتند. دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه آکسفورد شروع به پوشیدن این شلوارها در دانشگاه کردند و به زودی این سبک گسترش یافت. با گسترش این سبک، عرض پاهای شلوار نیز گسترش یافت تا جایی که عرض آنها به ۴۴ اینچ رسید. این شلوارها را بیشتر جوانان می پوشیدند و به تدریج مورد علاقه ی گروهی از اشراف ثروتمند، اشرافی که به خاطر کارهای دیوانه وارشان در زندگی شبانه لندن شناخته می شدند قرار گرفت.
تحول دیگر در لباس های مردانه ی دهه بیست شلوارهای plus-fours بود. شلوارهایی کوتاه که در اطراف زانو جمع می شدند و مانند شلوارهای های آکسفورد نسخه کمی بزرگ تر از نمونه های قبلی خودشان بودند. آنها حدود چهار اینچ پارچه ی اضافی داشتند (به همین دلیل نامشان plus-fours بود) اما به جای اینکه این چهار اینچ به پاچه شلواراضافه شود آن را اطراف زانو محکم می بستند و ظاهر گشادی را ایجاد می کرد.
شلوارهای plus-fours بهمراه ژاکت از لباس های محبوب گلف بودند، اما دقیقاً مانند لباس تنیس که به لباس راحتی برای استفاده روزمره زنان تبدیل شد، این سبک نیز برای استفاده روزمره مردان محبوب شد.
البته که لباس تنیس هم در مد روزانه مردان وارد شده بود.
هیچ محصولی در سبد خرید نیست. 
Persian 
English