مروری بر زندگی ژان لانوین (۱۹۴۶ – ۱۸۶۷)

پاریس، فرانسه –  خانه مد لانوین، به نام بنیانگذار آن، ژان لانوین (Jeanne Lanvin) ، قدیمی ترین خانه مد باقی مانده تاکنون است. ژان لانوین در سال  ۱۸۶۷ به دنیا آمد و بزرگترین فرزند از ۱۰ فرزند خانواده بود. پدرش روزنامه نگار بود. اگرچه باهوش و زرنگ بود، اما پایان قرن نوزدهم دوره خوبی برای یک دختر از طبقه متوسط ​​نبود که بتواند شغلی را برای خود دست و پا کند. بنابراین، ژان در۱۳ سالگی به کارآموز یک خیاط تبدیل شد. دوران نوجوانی او به عنوان شاگرد در یک کلاه دوزی گذشت و از آنجا شد که قبل از اینکه آماده شود که برای خودش کسب و کاری راه بیندازد به دستیار خیاط تبدیل شد.

در سال ۱۸۸۵ وقتی که تنها هجده سال داشت یک کارگاه کوچک کلاه دوزی در خیابان du Marche Saint Honore افتتاح کرد و بودجه راه اندازی آن را از پس انداز اندک خودش تأمین کرده بود. این شروعی واقعاً فروتنانه ​​برای خالقی بود که در دهه ۱۹۲۰ به یکی از موفق ترین خیاطان تجاری پاریس تبدیل می شود.

او لباس هایی زیبا و شیک طراحی می کرد و اگرچه خیلی مدگرایانه نبودند اما موفق بودند چرا که به زنان اعتماد به نفس می دادند در حالی که شنل کمرنگ می شد، لانوین تزییناتی را به لباس هایش اضافه کرد چرا که می دانست که این مورد خوشایند زنانی است که مایلند زرنگ و نه دنباله روی مد به نظر برسند.

به همین دلیل ، طراحی های ژان لانوین هرگز سبک و ظاهر مشخصی نداشتند که تفکر او را در هر فصل مشخص کند. هر مجموعه گزینه های متنوعی را برای مشتریان ارائه می داد که با دقت کالیبره می شدند تا طیف وسیعی از سن و فیگور را پوشش دهند. هر آنچه او به مشتریان خود پیشنهاد می داد به منظور افزایش خصوصیت های زنانگی مشتریان و نه تنها در نظر خودشان بلکه در چشم شوهران و عاشقانی که قبض های این لباس ها را پرداخت می کردند بود.

 لانوین در سال ۱۸۹۵ با یک نجیب زاده ایتالیایی به نام Henri Emilio Georges Di Pietro ازدواج کرد و دو سال بعد صاحب یک دختر شد که Marguerite Marie-Blanche نامگذاری شد و قرار بود موقعیت مادرش را در پاریس نه تنها منحصر به فرد بلکه از نظر اقتصادی نیز پر رونق سازد. اگرچه ازدواج آنان وقتی دخترشان تنها شش سال داشت، منجر به جدایی شد. همسر دومش Xaviar Melet مانند پدرش یک روزنامه نگار بود و قرار بود که سفیر فرانسه در منچستر انگلیس شود، اگرچه تا آنجا که می دانیم لانوین چندان ارتباطی با این شهر نداشت.

دخترش الهام بخش لانوین در طراحی هایش بود و حتی در زمان کودکی اش شروع به طراحی ست های مادر و دختر با ظاهری یکسان کرد. این سبک  که در تاریخ لباس کاملاً جدید بود، بلافاصله مورد توجه قرار گرفت و به عنوان اصلی ترین شناسه خانه مد لانوین باقی ماند. لانوین چنان در این زمینه موفق شد که موفق به تصرف بازار جدیدی شده بود که متعلق به خودش بود و با اینکه امضای آن به اسم لانوین بود، اما در این حوزه تنها نبود.

لانوین فقط یک خالق نبود. او همچنین یک تاجر بسیار زیرک بود که می دانست چگونه در اوایل دهه ۱۹۲۰ خود را در بازار لباس رشد دهد. وی که به هنرهای قرون وسطایی , رنسانس , مصر و دوران باستان علاقه مند بود، رنگ آبی ملایم اما پر جنب و جوشی ایجاد کرد که تضمین می کرد با اکثر انواع  رنگ پوست و مو هماهنگ می شود و نام آن را آبی Fra Angelico  نامید و تقریباً به یک علامت تجاری برای برند لانوین تبدیل شد.

در سال ۱۹۲۷، لانوین عطر Arpège، یکی از موفق ترین عطرهای جهان تا به امروز را عرضه کرد. طراحی شیشه سیاه رنگ این عطر را به یکی از برترین معماران فرانسه به نام Armand Albert Rateau  سفارش داد که قبلاً هم خانه اش در پاریس، مغازه ها و ویلایش را برایش طراحی کرده بود.

راتو (Rateau) به بخشی از تجارت لانوین تبدیل شد. او مدیریت Lanvin Sport را برعهده گرفت و با هم به تولید لوازم دکوراتیو خانه به سبک Art Deco مشغول شدند.

با وجود این همه گسترش، لانوین کاملاً به قدرت پایدار مضمون مادر و دختر پی برد، به همین دلیل است که تا به امروز، بطری Arpege هنوز با لوگویی که توسط Paul Iribe طراحی شد و مادری است که روی دخترش خم شده است تزئین شده است.

ژان لانوین که همیشه نسبت به آنچه اتفاق می افتاد آگاه و هشیار بود، برای اولین بار در سال ۱۹۲۲ (سالی که رمان La Garçonne  توسط ویکتور مارگاریت منتشر شد) فهمید که کلاه های پر تزیینش که همیشه عرضه می کرد مطابق با حس و حال روز نیست. او معیارهای زیبایی کارش را  با ظاهری جوان و اسپرت و پسرانه که خانم های شیک پاریسی در آن زمان طالب آن بودند تطبیق داد و کلاه های تنگ و چسبان cloche را عرضه کرد. یکی از ماندگارترین مدها، به دلیل شیک بودن و همچنین به دلیل احساس آزادی ای که به ارمغان آورد. این کلاه تقریباً ده سال مطابق استاندارد و مد بود.

 اما، او دوست داشت که با کلاه هایش و همچنین لباس هایش و با جلوه ی نرم روسری ها و روبندها, حس رازآلود بودن و جذابیت را به وجود آورد. او همچنین نگاه سورئال خود را در کلاهی در سال ۱۹۳۸ به شکل پرنده ای روی لانه به نمایش درآورد.

یکی از بزرگترین اتفاق ها در زندگی لانوین زمانی افتاد که سفارشی برای  لباس های مهمانی از ملکه الیزابت و شاهزاده خانم مارگارت دریافت کرد. لانوین به همراه لباس ها, عروسک هایی را با همان لباس طراحی شده ، که نمادی از استایل مادر و دختر (که به یک سنت برای این برند تبدیل شده بود) فرستاد اما وقتی شروع به طراحی برای پسران کرد، این سبک مورد پسند قرار نگرفت.

می توان ادعا کرد که، علیرغم ایده های پیشگامانه بسیاری که ژان لانوین در دهه های ۲۰ و ۳۰ به مد ارائه داد، زیبا ترین و عاشقانه ترین سبک او Robe de Style بود، یک لباس رسمی برای لباس شب با بالاترین استاندارد های مد فرانسه در دهه ۲۰. لباس هایی اروتیک و نرم که عموما به صورت آزاد و گشاد بر روی بدن قرار می گرفتند و اغلب حاشیه دوزی هایی ظریف و باریک برای برجسته کردن زنانگی لباس داشتند.

لباس هایی با گلدوزی ها و منجوق دوزهایی (که هر دو به نشان های تجاری برای لانوین تبدیل شدند) الهام گرفته شده از مصر و یونان و روم باستان.

همانطور که مد به دهه ۳۰ می رسید، مدل نرم و آویزان Robe de Style به تدریج با سبک جدید، رسمی تر و خشک تری جایگزین شد و دوباره ژان لانوین در خط مقدم بود. او کاملاً روشن کرد که در مخالفت با رویکرد منفعت گرایانه ی شنل، به لباس های عاشقانه اعتقاد دارد. همانطور که او در سال ۱۹۳۴ به مجله ووگ گفت:

“من بر اساس انگیزه عمل می کنم و به غریزه اعتقاد دارم. لباس های من از قبل برنامه ریزی نشده اند. من به احساساتم گوش می کنم و دانش فنی به من کمک می کند تا آن را به واقعیت تبدیل کنم. “

او می توانست “تازگی” اضافه کند. لانوین از اوایل سال ۱۹۲۳ برای بدست آوردن رنگهای دقیق و مورد نیازش مانند صورتی ، سبز و آبی و ترکیب چشمگیر قرمز و سیاه و استفاده گسترده از نقره ای, در یک کارخانه رنگ سازی سرمایه گذاری کرد . 

ژان لانوین در سال ۱۹۴۶ و زمانی که ۷۹ ساله بود چشم از جهان فرو بست. اگرچه در آن زمان روحیه خلاقیت او شروع به کمرنگ شدن کرده بود، اما برای دنبال کردن کیفیت واقعی او باید به دهه های گذشته نگاه داشته باشیم. وی طبق بسیاری از معیارها از چهره های برجسته فرانسوی  قرن بیستم بود و امروزه نیز از نام او تجلیل می شود.