استایل رنسانس

در دوران رنسانس که قرن‌های 15 و 16 میلادی (1400-1600) را شامل می‌شود، شاهد تحولی عظیم در سبک پوشش مردم بودیم. پوشش‌ها بیشتر به سمت تجمل‌گرایی رفت و قانون‌های سفت و سختی برای سبک پوشش مردم وضع شده بود که تعیین می‌کرد هر طبقه از جامعه حق پوشیدن چه سبک لباس و حتی چه پارچه و رنگی را دارد. مثلاً تنها طبقه اشراف و بالای جامعه بودند که می‌توانستند از پارچه‌هایی مثل ابریشم، مخمل و ساتن استفاده  کنند.

لباس زنان از پنج لایه تشکیل شده بود: دامن، بادی، زیرپوش، یقه، زیر دامنی و یقه که حرکت را برای خانم‌ها سخت می‌کرد و زمان زیادی را برای حاضر شدن نیاز داشتنند. همراه با پیراهن از پوشش دیگری به نام kirtle هم استفاده می‌کردند که تشکیل شده بود از یک بادی تنگ و دامنی که معمولاً جلوی آن باز بود و زیر دامنی از زیر آن دیده می‌شد. آستین‌ها هم که به صورت جدا به لباس وصل می‌شد، گشاد بودند و ثروتمندان معمولا آن را با خز تزیین میکردند. یقه‌ها در این دوران پهن بود و به صورت دایره کامل یا نیم دایره  پهن بود، که دور تا دور گردن را می‌پوشاند. اکسسوری‌ها و جواهرات در این دوران نقش به سزایی داشتند، لباس‌ها و تزیینات سر معمولا نوسط جواهردوزی‌‌ها زینت داده می‌شدند.