وقتی بزرگان، آینده فشن را از روی کاناپه هایشان می سازند!!!

آنا وینتور، سردبیر مجله ووگ، به تازگی سلسله مباحثی را با طراحان و اعضای صنعت فشن برگزار کرد و از مردم خواست که سوالاتشان را در رابطه با مساله ی فشن و آینده ی آن مطرح کنند تا با اعضای حاضر در جلسات، صح

آنا وینتور، سردبیر مجله ووگ، به تازگی سلسله مباحثی را با طراحان و اعضای صنعت فشن برگزار کرد و از مردم خواست که سوالاتشان را در رابطه با مساله ی فشن و آینده ی آن مطرح کنند تا با اعضای حاضر در جلسات، صحبت شود. مارک جیکوبز، ویرجیل آبلو و ناتاشا رمزی-لوی از افراد سرشناسی بودند که در مباحث شرکت کرده، خودشان و اساسا سیستم فشن را به چالش کشیدند. مباحث به صورت آنلاین در حالی که همگی در خانه هایشان مانده اند از تاریخ 14 آپریل شروع شد و تا 17 آپریل ادامه داشت.

در ادامه، خلاصه‌ای از مکالمات اعضای حاضر را می‌خوانیم:

آنا وینتور، در ابتدای جلسه آخر که در تاریخ ۱۷ آپریل برگزار شد، اعلام کرد: “من کاملا تحت تاثیر صحبت‌ها قرار گرفتم و ایده‌های مطرح شده کلی بهم انرژی داد. تغییرات رادیکالی که سخنرانان با اشتیاق راجع بهش حرف می‌زدن برام خیلی جذاب بود.” او در ادامه گفت:”ما همگی خواستار بازسازی صنعتی هستیم که عاشقانه دوستش داریم، به همین دلیل هم باید تمامی عادات گذشته را ترک کنیم.”

در طی جلسات، مارک جیکوبز طراح خلاق مد از قدرت همیشگی خلاقیت صحبت کرد: “خلاقیت هیچوقت متوقف نمیشه و وجودش کاملا ضروریه. در این مدت قرنطینه، اگر کسی کتابی برای خواندن یا فیلمی برای تماشا نداشت چه کاری می‌تونست بکنه؟ راستش خودم نمیدونم که در این مدت اگر چیزی برای پوشیدن نداشتم، کجا می‌خواستم باشم. چون این مساله برای من خیلی حیاتیه … خلاق بودن و خلاقیت به طور عجیبی ضروری هستن.”

در ادامه، ویرجیل آبلو در رابطه با نقش همکاری در صنعت فشن صحبت کرد: “الان موقعیت مناسبیه  تا کمی مکث کنیم و به معنای فشن دوباره بیندیشیم و اون رو مورد بررسی قرار بدیم … ما رویاها رو درست می‌کنیم و اونها رو می‌فروشیم … ما نیاز به نمایش انعطاف پذیریمان داریم. الان، زمان ثابت کردن صنعت فشن، به عنوان یک پدیده ارزشمنده.” او در خلال صحبت‌هایش، به پایان یافتن “فعالیت جداگانه برندهای بزرگ از جامعه” اشاره کرد. “فکر میکنم زمان آن رسیده که صنعت فشن به شکلی واقعی، یکپارچه بشه و به صورت پیوسته فعالیتش رو ادامه بده.”

ناتاشا رمزی-لوی، مدیر کلویی به تناوب نمایش‌های فشن اشاره کرد : “فکر می‌کنم که همه ما قدردان پدیده ی نمایش فشن هستیم و الان لحظه‌ایه که می‌تونیم جماعتی رو دورهم بیاریم، لحظه‌ای که احساسات انسانی وجود داره … نباید متریال رو تلف کنیم، آلودگی کار ما زیاه. اما همچنین نمی‌تونیم خلاقیت رو هم دور بریزیم.”

طبیعت مقوله‌ای بود که در جلسات مدام مطرح شده و در این رابطه، استلا مک کارتنی حرفهایش را درمیان گذاشت : “در مدت خیلی کوتاهی، همه‌مان دیدیم که وقتی ما کمی کارمان را متوقف می‌کنیم، طبیعت چقدر خارق‌العادست. به راحتی می‌تونیم از این دوره خارج بشیم و به عنوان صنعت فشن به کارمان ادامه بدیم؛ ولی نکته اینه که می‌تونیم کارهای بهتری انجام بدیم. می‌تونیم با زباله‌ها، کارهای درست تری بکنیم. الان اون لحظه‌ی کلیدیه که در تاریخ زمین ثبت میشه.”

جلسات آرام آرام رنگ و بوی تکنولوژی به خود گرفت و در همین راستا چدریک شاربیت، مدیر اجرایی بالنسیاگا، اعتقاد خود مبنی بر “بهره‌برداری ناکامل از پتانسیل تکنولوژِی تا به امروز” را بیان کرد. “همیشه این فرصت در اختیار ماست که 600 نفر را به نمایش‌هایمان دعوت کنیم؛ مخاطبان فیزیکی. اما به صورت آنلاین ما بیش از 10 میلیون بازدیدکننده خواهیم داشت … در ابتدا باید نمایش فشن را از دیدگاه دیجیتالی بازسازی کنیم. این مساله برای خودم خیلی هیجان انگیزه.”

مارک جیکوبز در میان صحبت‌های مربوط به تکنولوژی، بحث تقویم فشن و مقدار تولیدات را به راه انداخت و از تغییرات رادیکال صحبت کرد: “من همیشه به این مساله فکر می‌کردم که هرسال دو نمایش داریم، اما مقدار تولیداتمان و تعداد دفعات نمایش  با هم جور درنمیاد و به نظرم تولیداتمان بیش از اندازه است. کلی چیز تولید می‌کنیم. به صورت مازاد. درصورتی‌که مشتری چندانی براشون وجود نداره. به همین خاطر همه این ماجرا به یک کار مشکل و بزرگی تبدیل شده که فقط باعث تلف شدن انرژی، زمان، پول و متریال میشه … مدام داریم تولید می‌کنیم … بنظرم اگر سیستم قرار نیست تغییر کنه، ما باید تغییر کنیم.”

مساله دیگری که برخی طراحان بر آن پافشاری می‌کردند، مساله ارتباط با مشتریان است. روفینی (Ruffini)، آبلو و فیر (Phair) اشاره کردند که ارتباط با مشتری، بخش خیلی مهمی از خرده فروشی دیجیتالی را تشکیل می‌دهد. آبلو در همین راستا توجه به خواسته ی مشتری را در اولویت قرار داد : “ما در حال حاضر در موقعیتی هستیم که باید خودمون رو با شنیدن صدای مشتری اصلاح کنیم … به این معنا که می‌تونیم تصویر فشن رو دلچسب تر و صمیمانه‌تر کنیم. بازتاب تصویر حقیقی جامعه، می‌تونه کمک زیادی به بازار فشن بکنه و اینجوری مشتریان حس نزدیکی بیشتری با ما خواهند داشت.” آبلو جدای از فضای مجازی راه دیگری را پیشنهاد داد. برای مثال او در استودیوی لویی ویتون از جوان‌هایی استفاده می‌کند که تا به حال در صنعت فشن هیچ فعالیتی نداشته‌ا‌ند. به قول آبلو این مساله می‌تواند راه شکوفا شدن استعدادهایشان را باز کند و نیروی خلاقه‌ای را وارد برند کند که مشتریان هرچه بیشتر جذب شوند. چرا که این جوانان از دل خود جامعه آمده‌اند و حرف مردم را خوب می‌فهمند. جوانانی مربوط به صنعت فشن نیستند که فقط مساله کار برایشان مهم باشد.

در طی صحبت‌ها، سوال کلیدی در رابطه با راه نجات شرکت‌های کوچک در این زمان پرسیده شد و تمامی اعضا پاسخ‌هایی ارائه دادند. آبلو به نقش “آزادی تفکر” از سوی طراحان کوچک اشاره کرد : “اگر شما یک برند تازه کار هستید که در این موقعیت فعالیتش رو شروع کرده، بنظرم بهتره کاری رو انجام بدید که افراد حاضر در این مکالمات تابحال انجام نداده‌اند. دنبال این نباشید که راه موفقیت فلان برند چی بوده. فقط فکرتون رو آزاد کنید و دنبال ایده‌های جدید باشید.” اعضای دیگر نیز از کمک برندهای بزرگ و خلق “اکوسیستم فشن” صحبت کردند که در آن، برندهای کوچک بتوانند زندگی کنند و از چرخه جدا نباشند.

گفتگوهای آنلاین در روز جمعه، هفدهم آپریل به اتمام رسید و همگی نظرات خود را اعلام کردند. حال، پس از همه صحبت‌ها باید دید که در عمل، برندهای لاکچری و طراحان لباس چه خواهند کرد و چه مسیری را پیش می‌گیرند. الان زمان تغییر است. زمان بازاندیشی و عمل. کرونا از این جهت موهبتی‌ست برای صنعت فشن، تا همگی به فکر آینده‌اش باشند.