انواع آستین و تاثیر آن در استایل

میزان قد آستین تاثیراتی بر بالاتنه دارد. در صورتی که لباسی بدون آستین باشد، بدن به حالت طبیعی دیده می شود و برای افرادی با دست های زیبا مطلوب است. اگر آستین بلند و تنگ باشد نیز دست ها همان کشیدگی را دارند و تاثیر خاصی بر بالاتنه ندارند. اگر بلندی قد آستین در امتداد سینه ها باشد، باعث افزایش حجم سینه می شود و اگر قد آستین در امتداد کمر باشد، باعث افزایش حجم کمر می شود.

اگر گشادی آستین در قسمت مچ دست باشد باعث برجسته نمایی باسن می شود.برش ها و تزیینات عمودی سبب بلندنمایی طول دست می شود و برش ها و تزیینات افقی، تاثیر معکوس دارند. هرچه آستین گشادتر باشد بر حجم بالاتنه می افزاید.

آستین حلقه ای: لباس بدون آستین، حجم دست را کاملا نشان می دهد و برای افرادی با بازوان زیبا و بدون ایراد اندامی مناسب است. مدل سازی آستین به صورتی که سبب افزایش طول سرشانه شود، برای افرادی با شانه های افتاده توصیه می شود(ت ۲ و۳). آستین حلقه ای به صورتی که امتداد آن در پشت گردن ادامه یابد، سبب بلندنمایی طول دست ها می شود(ت ۴).

آستین شمشیری: نزدیک ترین فرم آستین به بدن که فرم اصلی دست را نشان می دهد(ت ۱). قد آستین در هر قسمتی از بالاتنه قرار گیرد، آن ناحیه را پهن تر می نمایاند. برای مثال مدل های ۲ و۳و ۴ سبب افزایش حجم سینه ها می شود. کاربرد چین و پیلی در مچ آستین باعث برجسته نمایی باسن می شود(ت ۵). آستین شمشیری با سرشانه افتاده باعث کوتاه نمایی دست ها می شود(ت ۶). کاربرد برش های عمودی که افزایش حجم نداشته باشد سبب بلند نمایی دست ها می شود(ت ۷ و۸).

آستین رگلان: به دلیل راحتی این مدل به آستین بارانی نیز معروف است. مدل شماره ۱، ۲ و ۳ طول دست را بلندتر و سینه را پهن تر نمایش می دهد. مدل شماره ۴ سرشانه را باریک تر و بالاتنه را کوتاه تر نشان می دهد. اما نسبت به مدل شماره ۱ افتادگی کمتری در سرشانه ایجاد می کند. مدل شماره ۵ طول دست را بلندتر نمایش داده و نسبت به مدل ۱ قد بالاتنه را بلندتر می نماید.

آستین کیمونو: بالاتنه را وسیع و حجیم نمایش می دهد(ت ۱ و ۲). بسته به میزان چین ها و جایگاه قرارگیری آنها، سبب کوتاه نمایی قد می گردد.

آستین پفی: چین ها در راستای هر قسمتی از بالاتنه که قرار گیرند، سبب برجسته نمایی آن قسمت می گردند. مدل ۱ تا ۴ برای افرادی با سرشانه افتاده مناسب است. مدل ۵ و ۶ باعث افزایش حجم بالاتنه می شود. مدل ۷ و ۸ سبب افزایش حجم باسن و مدل ۹ سبب افزایش حجم کمر می شود. مدل ۱۰ باسن و کمر را برجسته تر نشان می دهد. مدل ۱۱ و ۱۲ بالاتنه را بسیار عریض و کوتاه نمایش می دهد و فقط برای افراد بسیار لاغر و استخوانی توصیه می شود.

آستین دراپه: تعداد دراپه ها به حجم بالاتنه می افزاید و این آستین سبب پهن تر نشان دادن شانه می گردد. بنابراین برای خانم هایی با شانه افتاده مناسب است. هرچه پارچه نرم و لطیف تری در این مدل استفاده شود، افزایش حجم کمتری اتفاق می افتد.

آستین کلوش: طول دست را کوتاه تر نشان داده و عیوب دست را تا حدودی می پوشاند. در قیاس با آستین پُفی، خاصیت چاق کنندگی کمتری دارد(ت۱). مدل ۲ باعث افزایش حجم باسن و کمر می شود و به نام آستین فانوسی شناخته می شود. مدل ۳ و ۴ سبب حجیم نمایی بالاتنه می شوند.

مچ آستین: مچ آستین بنا بر نوع تفکرات پوششی مردم در دوران مختلف به شکل های متفاوت رایج بوده است. گاه نوارهای چین باریک و گاه روبان های زیبا. مچ آستین با پهناهای متفاوت دیده می شود که حتما مدل آن با یقه پیراهن هم خوانی دارد. مچ آستین برحسب تعداد دکمه به تک دکمه، دو دکمه و سه دکمه تقسیم می شود. دو دکمه حالتی رسمی تر از تک دکمه دارد. سه دکمه نیز باعث افزایش بلندنمایی طول دست می شود. شکل مچ آستین ها باهم متفاوت است. گاه گرد برای موقعیت های غیررسمی، گاه مربع برای مدل های تنگ تر، گاه زاویه دار برای مدل های رسمی تر. مچ آستین ها به شکل های مختلف بسته می شود:

۱- مدلی که در یک سمت دکمه و در دو طرف دیگر جادکمه است مانند پیراهن های مردانه

۲- مدلی که در دو طرف جادکمه است و کاربرد دکمه سردست الزامی است.

۳- رایج ترین حالت بستن دکمه سردست به گونه ای است که دو سر مچ روی هم قرار گیرد.

۴- مدلی که مچ بلندی دارد و روی خود تا می شود و سپس با دکمه سردست بسته می شود.

۵- مدلی که حالت مخروطی ناقص دارد.