ایزابل مارانت

ایزابل مارانت؛ موفقیت‌ها
ایزابل مارانت زنی 45 ساله و موفق در زمینه‌ی مد است. او طراح لباس و صاحب یک برند تجاری مد است. خانم ایزابل مارانت در سال 1997 برنده جایزه‌ی de la Mode، در سال 1998 برنده جایزه بهترین طراح زن the Whirlpool Award و در سال 2012 جایزه برترین طراح مد بریتانیا شد. او در جوایز Elle Style در سال 2014 به عنوان طراح معاصر سال انتخاب شد. در سال 2013 خانم مارانت در یک همکاری با برند H&M به موفقیت چشم‌گیری دست پیدا کرد به صورتی که سایت فروش این برند به خاطر تقاضای زیاد خراب شد و در 45 دقیقه همه‌ی محصولاتش فروش رفت.
از افراد مشهوری که از طراحی‌های او استفاده می‌کنند می‌توان از الکسا چونگ Alexa Chung، کیت هولمز Katie Holmes، ویکتوریا بکهام Victoria Beckham، کیت ماس Kate Moss، سیه‌نا میلر Sienna Miller، کیت بوسورث  Kate Bosworth و راشل ویس Rachel Weisz نام برد

ایزابل مارانت ده سال پیش تنها یک بوتیک کوچک در پاریس داشت. اما حالا او صاحب 13 فروشگاه بزرگ در سراسر دنیاست. با وجود سایه‌ی سنگین رکود اقتصادی در سال 2013 بر روی برندها، ایزابل مارانت 6 فروشگاه جدید افتتاح کرد. نگرش او بر روی مد بسیار متفاوت است و همین موضوع سبب پیشرفتش در این زمینه و شناخته شدن آن به عنوان یکی از تاثیر گذاران مد شده است.

کالکشن پاییزه و زمستانه ایزابل مارنت

طراح فرانسوی

ایزابل مارانت ده سال پیش تنها یک بوتیک کوچک در پاریس داشت. اما حالا او صاحب ۱۳ فروشگاه بزرگ در سراسر دنیاست. با وجود سایه‌ی سنگین رکود اقتصادی در سال ۲۰۱۳ بر روی برندها، ایزابل مارانت ۶ فروشگاه جدید افتتاح کرد

نگرش ایزابل مارانت بر روی مد بسیار متفاوت است و همین موضوع سبب پیشرفتش در این زمینه و شناخته شدن آن به عنوان یکی از تاثیرگذاران مد شده است. ما امروز در این مقاله می‌خواهیم با ذره‌بینمان به سراغ این طراح مطرح سبک بوهمیایی برویم و او را بررسی کنیم. ما را همراهی کنید.

ایزابل مارانت زنی ۴۵ ساله و موفق در زمینه‌ی مد است. او طراح لباس و صاحب یک برند تجاری مد است. خانم ایزابل مارانت در سال ۱۹۹۷ برنده جایزه‌ی de la Mode، در سال ۱۹۹۸ برنده جایزه بهترین طراح زن the Whirlpool Award و در سال ۲۰۱۲ جایزه برترین طراح مد بریتانیا شد.

او در جوایز Elle Style در سال ۲۰۱۴ به عنوان طراح معاصر سال انتخاب شد. در سال ۲۰۱۳ خانم مارانت در یک همکاری با برند H&M به موفقیت چشم‌گیری دست پیدا کرد به صورتی که سایت فروش این برند به خاطر تقاضای زیاد خراب شد و در ۴۵ دقیقه همه‌ی محصولاتش فروش رفت.

از افراد مشهوری که از طراحی‌های او استفاده می‌کنند می‌توان از الکسا چونگ Alexa Chung، کیت هولمز Katie Holmes، ویکتوریا بکهام Victoria Beckham، کیت ماس Kate Moss، سیه‌نا میلر Sienna Miller، کیت بوسورث  Kate Bosworth و راشل ویس Rachel Weisz نام برد.

ایزابل مارانت متولد فرانسه است و گویا با همان DNA مخصوص پاریسی‌ها متولد شده است. پدرش یک عکاس فرانسوی و مادرش یک مدل آلمانی بود. زمانی که ۶ سال داشت پدر و مادرش از هم جدا شدند و ایزابل نزد پدرش بزرگ شد. او در کودکی هرگز به طراح شدن فکر نکرده بود بلکه دوست داشت دامپزشک شود.

در سنین نوجوانی علاقه‌ای به استایل دخترانه نداشت و لباس‌هایش را از میان لباس‌های پدرش انتخاب می‌کرد و موهایش را مانند پسرها کوتاه می‌کرد. ساختارشکنی را دوست داشت و از هرگونه مظاهر دخترانه دوری می‌کرد. برای مثال لباس ابریشمی را با دمپایی می‌پوشید و لباس‌های قدیمی را به راحتی قیچی می‌کرد و مدلش را تغییر می‌داد.

خیلی از الهامات او مربوط به سفرهای دوران کودکیش به هند و کارائیب، آسیا و آفریقا بود. خودش نقل می‌کند که از یکی از سفرهایش به هند و از مدل‌ لباس‌های آن‌ها الهام زیادی گرفته است. در واقع انگار ریشه‌ی همه‌ی طراحی‌های او به آن زمان برمی‌گردد.

زمانی که ۱۵ ساله بود از پدرش خواست برایش یک چرخ خیاطی بخرد تا با تکه پارچه‌های دور ریز برای خودش لباس بدوزد. لباس‌هایی که می‌دوخت بسیار مورد توجه دوستانش قرار گرفت و به او سفارش همان مدل‌ها را دادند.

در همان سن بود که عاشق Vivienne Westwood بود و پرستاری از یک بچه را به عهده گرفت تا بتواند از فروشگاه وست وود در پاریس خرید کند.

ویوین وست وود یک طراح انگلیسی است که از دلایل معروفیت و محبوبیت او این است که سبک پانک را وارد دنیای مد کرد. او دختری از یک طبقه‌ی کارگر بود که دوران کودکیش مصادف با جنگ جهانی دوم بود. بعد از جنگ با خانواده‌اش به لندن رفت و همان راهی شد تا کم‌کم وارد دنیای هنر شود.

ویوین وست وود چهار مغازه در لندن افتتاح کرد که به مرور در سراسر انگلستان و جهان گسترش یافت. او کالاهایی را فروخت که باعث نشر عقاید سیاسی‌اش از جمله کمپین خلع سلاح هسته‌ای، تغییرات اقلیمی و گروه‌های مدنی شد.

طراحی لباس بیانسه در آلبوم ‌‌The Black is King

ایزابل مارانت تجربه کار کردن با کریستف لمیر مدیر خلاق هرمس، را از ۱۶ تا ۱۸ سالگی تجربه کرد. آن‌ها یک برند تجاری مجزا به نام Allée Simple را طراحی کردند و توانستند آن را در یکی از فروشگاه‌های پاریس بدون پرداخت هزینه‌ای به فروش برسانند.

در آن سال‌ها درآمد او آن‌قدر عوض شد که توانست در مورد تحصیلش تجدید نظر کند و از رشته‌ی اقتصاد به رشته‌ی هنر برود. همین شد که او به مدت دو سال در کالج معتبر مد پاریس به نام  Studio Berçot  تحصیل کرد. او در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۱ گفت: من در مدرسه به عنوان یک مغز خلاق شناخته شده بودم.

ایزابل مارانت بعد از تحصیلاتش برای میشل کلاین طراح معروف پاریسی کارآموزی کرد. همچنین در پروژه‌هایی برایYohji Yamamoto Martine Sitbon و Chloé به مدیر هنری مارک آسکولی کمک کرد. اما او زیاد هم تجربه کار کردن در خانه‌های مد را دوست نداشت و بعد از مدتی تصمیم گرفت که به تنهایی کار کند.

او در سال ۱۹۸۹ برند جواهراتش را افتتاح کرد و در سال ۱۹۹۰ به همراه مادرش برند لباس بافتنی به نام Twen را راه‌اندازی کرد. ایزابل در این‌باره می‌گوید: مادرم زیاد در این کار موفق نبود.

مادرم درباره‌ی کارهایش همیشه از من مشورت می‌گرفت و بالاخره هم برندش ورشکست شد. من بیشتر برای او مادری می‌کردم و در واقع من مادر مادرم بودم. اگر جایی به مشکل می‌خورد من باید آن را برطرف می‌کردم.

ایزابل مارانت زمانی که برند خودش را راه‌اندازی کرد گفت: از این‌که زمان بیشتری را در میان خانه‌های مد سپری نکردم پشیمانم. من دوست دارم یکی دو سال را در استودیوهای Saint Laurent یا Chanel سپری کنم.

من عشق زیادی به صنعت فشن و همه‌ی حواشی پیرامون کوتور دارم. از این‌که وقت زیادی را برای گذراندن در میان استودیوهای برندهای شناخته شده صرف نکردم بسیار متأسفم.

از مشخصه‌های ایزابل مارانت در نمایش‌هایش موزیک خاصی است که استفاده می‌کند. همچنین او از سبک دهه ۸۰، متریال طبیعی و سبک‌های سنتی زیاد بهره می‌برد.

او در سال ۱۹۹۴ برند خود را راه‌اندازی کرد و اولین مجموعه‌اش را در بهار و تابستان ۱۹۹۵ در پاریس و در حیاط پشتی خانه‌اش به نمایش گذاشت. ایزابل مارانت در این مجموعه از دوستانش به عنوان مدل استفاده کرده بود.

در سال ۱۹۹۷ جایزه de la Mode و در سال ۱۹۹۸ به عنوان بهترین طراح زن در  the Whirlpool Award معرفی شد. در واقع خلاقیت او در عرض ۴ سال خود را به دنیا معرفی کرد و توانست افتخار کسب کند. از سالی که او برندش را تأسیس کرد توانست سالیانه ۳۰ درصد فروشش را افزایش دهد.

زمانی که ایزابل مارانت در مدرسه مد Studio Berçot درس می‌خواند چنین حرفی را از استاد خود شنید: شما نباید لباسی که خودتان نمی‌پوشید بر تن دیگران بپوشانید. همین سخن شعار او در طی دوران کاریش شد. او همیشه راحتی را در طراحی‌هایش اولویت قرار داده است.

او در سال ۲۰۱۱ در این‌باره گفت: اولین مشتری لباس‌های من، خودم هستم. وقتی یک لباس را طراحی می‌کنم به این فکر می‌کنم که آیا خودم چنین لباسی را می‌پوشم؟ لزومی ندارد که شما در صنعت مد انقلاب کنید. همین کاری را که انجام می‌دهید، خودتان دوست داشته باشید، کافی است.

یکی از آیتم‌هایی که او همیشه از آن گریزان است مدل کفش‌های تنگ با پاشنه‌های بلند اغراق‌آمیز است. عقیده دارد که این کفش‌ها تنها شکل فانتزی دارند و به درد استفاده روزمره نمی‌خورند. لباس‌هایی که مارانت طراحی می‌کند مناسب برای هر زمانی است.

در یکی از مصاحبه‌هایش چنین عنوان کرد: من لباس‌هایی را طراحی می‌کنم که زنان در هر موقعیتی بتوانند بپوشند. لباسی که در کمد آویزان باشد و تنها برای مهمانی خاص استفاده شود لباس مناسبی نیست.

این لباس‌ها راحت نیستند در صورتی که مدل‌هایی که من طراحی می‌کنم برخاسته از درون و خواسته‌ی زنان است. من زن هستم و می‌دانم زنان به چه سبک لباسی نیاز دارند. همچنین آن‌ها رو می‌فهمم و از عکس‌العمل‌هایشان خبر دارم.

لباس‌های مارانت از مدل‌های سختی پیروی نمی‌کنند. اغلب لباس‌های او شامل شلوار تنگ یا راسته است. پیراهن یا بلوزهای این برند با الیاف طبیعی و نرم بدون برش‌های اغراق‌آمیز و سخت برای مصرف‌کننده هستند. همچنین کت‌هایی شیک و راحت که مشتری را عاشق خودش می‌کند. در لباس‌های او اغلب از چاپ، حاشیه‌دوزی، گلدوزی، گل میخ و یا تور استفاده می‌شوند.

سبک طراحی او مشتری را میان انتخاب بین بوهو، راک شیک، شلوار چرمی و بلوز گشاد مردد می‌کند. او قابلیت طراحی همه‌ی این مدل‌ها را به طرز خارق‌العاده‌ای دارد و در همه‌ی آن‌ها موفق است. در هر فصل و مجموعه تغییرات خیلی نامحسوس اتفاق می‌افتند به صورتی که فقط طراحی‌های کوچکی بر روی لباس عوض می‌شوند. به همین دلیل می‌شود لباس‌های فصول مختلف را باهم ترکیب کرد.

ایزابل مارانت یکی از طراحان مدی است که به کمد کپسولی اعتقاد دارد و آن را مناسب‌تر از یک کمد مملو از لباس‌های غیرقابل استفاده می‌داند. یکی از مدل‌های پرطرفداری که او طراحی کرد کفش کتانی با پاشنه مخفی بود. مدلی که هم راحت بود و هم زیبایی داشت و برای مکان‌های رسمی هم قابل استفاده بود. او توانست یک میلیون نسخه از این مدل را به فروش برساند و به فراگیرترین مدل تبدیل شود.

اولین فروشگاه این طراح مد در سال ۱۹۹۸ در خیابان د شارون پاریس افتتاح شد. در سال ۲۰۰۰ دومین فروشگاهش را در خیابان ژاکوب و فروشگاه سوم را در سال ۲۰۰۷ در rue de Saintonge باز کرد. در سال ۲۰۱۰ توانست به خارج از مرزهای فرانسه نفوذ کند و فروشگاه دیگری را در نیویورک، ایالات متحده افتتاح کرد.

در همسایگی او فروشگاه همسرش با برند کیف دستی‌هایی که تولید می‌کند قرار دارد. قدم بعدی او لندن بود که در سال ۲۰۱۲ به آن هم دست یافت و توانست فروشگاه دیگری را افتتاح کند.

البته موضوع قابل تأمل در افتتاح فروشگاه‌های جدید این است که او درآمد میلیون یورویی از این راه به دست آورد. مدیر فروش او در نیویورک می‌گوید: همه چیز در فروشگاه او به فروش می‌رود. اگر شما به دنبال یک کت ۴۰۰۰ دلاری باشید و یا یک تی‌شرت ۱۲۰ دلاری بخواهید، فرقی نمی‌کند. همه‌ی لباس‌ها به فروش می‌روند.

مدیر فروشش در لندن می‌گوید: فقط کافی است که لباس‌های تازه‌ی او در مجموعه‌های جدید برسند، همه‌ی آن‌ها مشتری دارند. ما کفش‌هایی را می‌فروشیم که کسی باور نمی‌کند.

مدیر برند او در سال ۲۰۱۱ فروشش را ۶۶ میلیون یورو عنوان کرد که به نسبت سال ۲۰۱۰، ۴۴ درصد افزایش داشته است. افتتاح هر کدام از فروشگاه‌های جدید در کشورهای مختلف از ژاپن و سئول گرفته تا لندن و آمریکا این تفاوت را به رخ می‌کشد که با وجود رکود اقتصادی در سال‌های گذشته برند او موفقیت چشم‌گیری داشته است.

همسر ایزابل مارانت، جرمی دریفوس یک طراح کیف دستی است. آن‌ها در یک برنامه تلویزیونی برای بار اول باهم ملاقات کردند. جرمی دریفوس ۷ سال از ایزابل کوچک‌تر است و ایزابل همین را مانعی برای ازدواجشان می‌دانست.

اما جرمی در آخر توانست او را متقاعد کند که این اختلاف سنی مشکلی ایجاد نمی‌کند. همسر ایزابل در آن سال‌ها دستیار ژان پل گوتیر بود و بعدها برند کیف دستی خودش را تأسیس کرد. اگرچه کار آن‌ها باهم مشترک است اما خودشان می‌گویند ما هرگز در مورد کار باهم صحبت نمی‌کنیم. تنها پسر آن‌ها تال، در سال ۲۰۰۳ به دنیا آمد.

چند سالیست که زندگی اصلی آن‌ها آخر هفته‌ها در یک کلبه در حومه‌ی پاریس است جایی که نه برق دارد و نه از آب لوله‌کشی خبری است؛‌یک زندگی کاملاً وحشی. این کلبه نزدیک محل زندگی مادر ایزابل است. او عقیده دارد که آخر هفته‌ها به این سکوت نیاز دارند و به نوعی خود را آماده می‌کنند تا هفته‌ای خوب را آغاز کنند.

دوستانشان را هم در همان آخر هفته‌ها در کلبه‌ی خود پذیرایی می‌کنند تا درباره‌ی فیلم و موسیقی و هر چیزی که به آن علاقه دارند حرف بزنند. گرچه خودش می‌گوید در سال گذشته تنها دوبار با شوهرش به سینما رفته‌اند.

ایزابل در مورد زنان عقیده دارد که نباید خودشان را با مدل‌های ۱۶ تا ۲۳ ساله که قدهای بالای ۱۷۰ سانتی‌متر دارند مقایسه کنند. هر زنی باید خود را با خودش مقایسه کند. مدل‌ها مختص نمایش هستند و نه زندگی روزمره.

هفته‌ای دو شب جرمی مسئولیت پسرشان را بر عهده می‌گیرد و ایزابل می‌تواند برای کار در استودیو بماند. این زمان گاهی تا ۱۱ شب به طول می‌انجامد و گاهی هم ممکن است ساعت ۳ صبح از کار فارغ شود. تازه آن زمان است که موتور خود را سوار می‌شود و به سمت خانه‌اش در خارج از پاریس حرکت می‌کند.

او می‌گوید: وقتی کارکنان استودیو در ساعت ۷:۳۰ محل کار را ترک می‌کنند روز تازه‌ای برای من آغاز می‌شود. من برای ایجاد چیزها باید خودم باشم. موسیقی را بلند می‌کنم و به تصاویری که خلق کرده‌ام نگاه می‌کنم. آن‌ها را دوباره طراحی می‌کنم و سعی می‌کنم مشکلات آن‌ها را برطرف کنم.

بسیاری از مطبوعات عقیده دارند که ایزابل مارانت به عنوان یک طراح مد به صورت انفجاری رشد کرده و مشهور شده است. اما این موضوع از نظر ایزابل کاملاً مردود است. او عقیده دارد که برندش را آجر به آجر طی دو دهه ساخته و بالا آورده است. یکی از شگفتی‌های شخصیتی ایزابل مارانت این است که با وجود محبوبیت و مشهور بودن هنوز هم خصلت‌های ذاتی خود را حفظ کرده است.

ایزابل در مورد کارش می‌گوید: من از اول قصدم این نبود که یک مارک تجاری بزرگ و شناخته شده در سطح بین‌المللی باشم. من طراح مد Nicolas Ghesquière نیستم. ( نیکولاس قسکیِر، مدیر خلاقیت برند لویی ویتون است که از سال ۲۰۱۳ در این برند مشغول به کار است.)

طراحی مد من شبیه کوکو شنل و یا سونیا رایکل هستم. یک طراح زن که خودش هم از همان لباس‌ها استفاده می‌کند. ترجیح من این است که به جای فروشگاه‌های کوچک خرده فروشی فروشگاه‌ بزرگ داشته باشم و برندم برای مشتری شناخته شده باشد.

شاید فکر کنید که این طراح مد تنها پله‌های ترقی را بالا رفته است و هیچ‌گاه مشکلی نداشته است. اما این موضوع امکان ندارد. بر سر راه هر کار بزرگی از جمله طراحان مد، اتفاقات ناگوار هم پیش می‌آید. از جمله مشکلات او در کارش این بود که طرح‌هایش از جمله یک مدل آستین پف‌دار سیاه را که متعلق به مجموعه پاییز و زمستان ۲۰۰۶ بود، یکی از شرکت‌های فرانسوی به نام «نف نف» کپی کرد. او شکایت کرد و توانست خسارت ۷۵۰۰ یورویی را از آن شرکت بگیرد.

در سال ۲۰۱۵ شکایتی از مکزیک تحت عنوان سرقت ادبی داشت. در آن سال جامعه بومی مکزیک او را متهم به سرقت مدل‌های بومی کشورشان کردند. این شکایت تا جایی پیشرفت که احساسات مردم مکزیک هم در این شکایت داخل شد و خشم آن‌ها را برانگیخت. سال‌ها این شکایت در جریان بود تا زمانی که ایزابل اتهام خود را پذیرفت و طبق گفته‌ی BBC رسماً از مردم مکزیک عذرخواهی کرد.