پوشاک مردان در سال های ۱۹۴۰

همانطور که جنگ جهانی دوم مد زنان را متوقف کرد، تغییر در مد مردان را نیز کند کرد. مطمئناً جیره بندی بر روی تمام سنین و جنسیت ها تأثیرگذار بود و کت و شلوارهای یک شکل برای آقایان نیز بوجود آمد.

با توجه به اینکه اکثر مردان به جنگ می رفتند یا وظیفه خود را در خانه انجام می دادند دیدن مردان در لباس غیرنظامی غیرمعمول تر از لباس نظامی بود. از این رو، مد مردان در نیمه اول دهه چهل تقریباً مانند مد در اواخر دهه ۱۹۳۰ باقی ماند و لباس های یک شکل برای صرفه جویی در استفاده از مواد باب شدند.

در زمان جنگ، بسیاری از مردان زمانی که یونیفرم به تن نداشتند به جای خریدن لباس های جدید از لباس های قدیمی شان استفاده می کردند.

Zoot Suits

گرچه بسیاری از مردان به لباس فرم یا کت و شلوارهایی که از قبل داشتند، چسبیده بودند، اما یک سبک بحث برانگیز مردانه در سال ۱۹۴۳ مورد توجه قرار گرفت “کت و شلوارت زوت یا Zoot Suits”  و سبکی بود که عمدتا توسط مردان طبقه کارگر استفاده می شد.

اما در سال ۱۹۴۰ نوازندگان Jazz به این نوع لباس رو آوردند و باعث محبوبیت آن شدند. این کت و شلوار از یک کت بزرگ و شلوار گشاد تشکیل شده بود که شلوار آن برای جلوگیری از سکندری خوردن در قسمت مچ پا کمی تنگ میشد و گاهی برای تکمیل شدن استایل این کت و شلوار، آن را با یک کراوات پهن می پوشیدند.

پس از جنگ، رویکرد آمریکایی ها در لباس پوشیدن، سبکی ورزشی و راحت برای استفاده روزمره بود که در میان مردان و زنان آمریکایی و اروپایی محبوبیت پیدا کرد.

سربازانی که از آسیا و جزایر اقیانوس آرام به آمریکا بازگشتند با خود تی شرت های هاوایی و به رنگ روشن آورده بودند.اگرچه این لباس ها در سالهای ۱۹۳۰ در هاوایی طرافدار پیدا کرده بودند در سال های بعد از جنگ این سبک گسترش پیدا کرد و تا سالهای ۱۹۵۰ به عنوان لباسی راحت در میان آمریکایی ها استفاده میشد.