مروری بر زندگی پائول پوآره (۱۹۴۴-۱۸۷۹)

پاریس، فرانسه – دایانا وریلند (نویسنده حوزه مُد) ادعا کرد که ” شنل قرن بیستم را برای زنان ابداع کرده است”. این جمله تکان دهنده است اما درست نیست. این پُل پوآره بود که لباسی خلق کرد که به آینده اشاره داشت. آینده ای که همه طراحان از جمله شنل در دهه بیست و سی به آن دست زدند، زمانی که از قضا، پوآره، مبتکر بزرگ و چراغ راه مدرنیته، در سرمای بیرون بود. او که هرگز نتوانست خود را دوباره احیا کند، تا زمان مرگ در آنجا همچون یک بیچاره  فقیر و فراموش شده باقی ماند.

پدرش صاحب حرفه ای کوچک در نساجی بود و خانواده متوسطی بودند. یک پاریسی واقعی متولد ۱۸۷۹، از همان اوایل  نشانه های کوچکی در پوآرت که ممکن بود آینده درخشان و حرفه ای از خود نشان دهد وجود داشت. شغلی که مشکلاتی به همراه داشت که منبع این مشکلات عمدتا توسط شخصیت و و نفس انسان ایجاد می شود اما نه کاملاً.

بیشتر مُدِ مدرن با پائول پوآره متولد شد، از نمایش لباس گرفته تا اوج گرفتن جایگاه اوت کوتور(فشن سطح بالا) به عنوان یک شکل هنری. از این طراح بعنوان یک مبتکر یاد می شود که کرست ها را از لباس روزانه زنان برداشت و طرح های جدیدی مانند دامن hobble، شلوار حرمسرا و لباس آباژور را معرفی کرد. پوآره نه تنها می دانست که چگونه لباس های تجاری موفق طراحی کند، بلکه می دانست که چگونه آنها را به بازار عرضه کند و مدل تجاری خود را به عنوان طرح اصلی صنعت معاصر در آورد.

این طراح فرانسوی کار خود را از نوجوانی در اوایل قرن بیستم آغاز کرد و نقاشی هایی از طرح های خود را به خانه های مُد می فروخت که از آنها در طراحی مجموعه هایشان الهام می گرفتند و استفاده می کردند. او به سرعت توسط ژاک دوست (Jacques Doucet) از طراحان مشهور پاریسی آن زمان جذب شد و به مدت چهار سال در آتلیه اش کار کرد. در این مدت، پوآره شروع به طراحی برای بازیگران مشهوری مانند Réjane و Sarah Bernhardt کرد.

در سال ۱۹۰۱ پس از گذراندن دوران سربازی در خانه مُد Worth به عنوان دستیارِ طراح مشغول به کار شد. با این حال، پوآره در آنجا لباسهای مجلسی و مجلل طراحی نمی کرد. در عوض، او مسئول طراحی لباسهای عملی تر برای مشتریان این خانه مُد بود. در حالی که فقط دو سال در Worth مشغول بود، موفقیت طراحی هایش او را با آنچه زنان می خواستند در زندگی روزمره خود بپوشند آشنا کرد.

در سال ۱۹۰۳ در ۲۳ سالگی، پوآره خانه مُد خود را در خیابان ۵ Rue Auber افتتاح کرد. ستارگانی مانند Réjane به عنوان مشتری به سمت او بازگشتند و وضعیت آتلیه او را تثبیت کردند. وی در سال ۱۹۰۵ با Denise Boulet ازدواج کرد که با اندام لاغر و زیبایش به منبع الهام پوآره تبدیل شده بود. در همین زمان بود که پوآره شروع به طراحی لباس های بدون کرست کرد، انتخاب خطوطی صاف و ساختاری آویزی که تأثیر گرفته از طرح های خارج از کشور مانند کیمونوی ژاپنی یا Caftan خاورمیانه بود.

ظهور شرق شناسی تحولی مهم در آغاز این دهه بود و این شور و اشتیاق به شرق شناسی از اجرای باله Ballets Russes در سال ۱۹۱۰ در پاریس با  اجرای Schéhérazade (باله ای که بر اساس داستان های هزار و یک شب بود) بوجود آمد. پل پوآره به محبوبیت این سبک از لباس، که شامل پارچه های آویزان، رنگ های زنده و ظاهری ستون مانند بود کمک کرد. او حتی در سال ۱۹۱۱ شلوارهایی به نام “حرمسرا” را معرفی کرد، شلواری سندبادی که فقط جسورترین زنان حاضر به انتخابش بودند. لباس مجلسی فانتزی پوآره که در مهمانی مشهورش  مهمانی “هزار و شب دوم” پوشیده شد(تصویر پایین) نمونه ای از این سبک است.

مُدهای پوآره تنها در نیمه اول دهه سلطه داشتند و فقط به این دلیل که مبتکرانه و خبرساز بودند. در سال ۱۹۱۱، او دامن “hobble ” (دامن پابندی) را معرفی کرد که در انتهای دامن بسیار باریک میشد و راه رفتن را برای زنان دشوار می کرد.

 لباس راه راه سال ۱۹۱۰ او اشاره به این دارد که او دوست داشت ادعا کند که کرست را منسوخ کرده و در واقع، لباس های شل و آزادش دیگر نیازی به لباس زیر سفت و سخت ندارد اگرچه برخی از معاصرانش نیز از کرست چشم پوشی می کردند، اما به لطف تبحر در تبلیغات، بیشتر او را مدیون ظاهر مدرن می دانند.

 یکی دیگر از ابتکارات او لباس معروف به “لباس آباژوری” (تصویر زیر) بود. به این ترتیب، شما می بینید که چگونه رویکرد بازیگوشانه و مبتکرانه پوآره به مُد منجر به ایجاد سبک های محبوب دهه بیست شد.

در سال ۱۹۱۱، پوآره همچنین به عنوان اولین طراح که عطری منتشر کرد، باعث افزایش تبلیغات برای نام تجاری خود از طریق فضای زیبایی و آرایشی شد. از آنجا که امروزه عطر یکی از عناصر اصلی بسیاری از خانه های مُد باقی مانده است، پوآره نمونه اولیه آن بود و نشان داد که چگونه تأثیر یک طراح فراتر از لباس است.

 در حالی که نوآوری های پوآره او را به عنوان فردی تاثیرگذار در سبک اوایل قرن ۲۰ تثبیت کرد، اما در نهایت ارادت او به مُد به عنوان یک شکل هنری باعث شد تا به عنوان طراح نفوذ خود را از دست بدهد. در اوایل جنگ جهانی اول، پوآره خانه مُد خود را برای خدمت به ارتش ترک کرد. وقتی او در سال ۱۹۱۹ بازگشت، تجارت وی در آستانه ورشکستگی بود.

پس از جنگ جهانی اول، مدرنیسم بیش از مُد زینتی مورد علاقه قرار گرفت و احساس لوکس بودنِ پوآره خیلی زود تحت الشعاعِ سادگیِ طراحانی مانند کوکو شانل قرار گرفت.

 پوآره با بدهی های زیادی که داشت و عدم حمایت شرکای تجاریش سرانجام در سال ۱۹۲۹ تجارت خود را تعطیل کرد. وقتی پوآره در سال ۱۹۴۴ درگذشت، نبوغ وی فراموش شده بود. فقر او را به سمت کارهای عجیب و غریب سوق داد، از جمله کار به عنوان یک نقاش خیابانی و فروش نقاشی به مشتریان کافه های پاریس. زمانی، در سندیکای پوشاک پاریس بحث در مورد تهیه کمک هزینه ماهانه برای کمک به پوآره بود، ایده ای که در آن زمان توسط Worth رد شد.

در آن زمان رئیس این کارگروه France Martano که تنها دوست و زمانی دست راست پوآره بود در دوران فقر و زمانی که بیشتر جامعه پاریس او را فراموش کرده بودند به او در هزینه هایش کمک کرد. پس از مرگش یکی از دوستانش به نام السا اسکیاپارلی مانع از فراموشی کامل نام وی شد و این اسکیاپارلی بود که هزینه دفن وی را پرداخت کرد.