این روزها دغدغه دیگری علاوه بر بیکاری و وضعیت اقتصادی حاکم بر جامعه موجب تشویش خاطر خانوادهها شده و آن خرید لباس مناسب برای فرزندانشان به ویژه برای حضور در دانشگاه است.
حضور در هر محیطی پوشش خاصی را می طلبد و قطعا نمیشود با لباس رسمی و اداری در مراسم عروسی و برعکس شرکت کرد و این مساله در همه جوامع بر مبنای فرهنگ حاکم بر آن وجود دارد.
حضور در مراکز آموزشی و دانشگاهی هم مستلزم داشتن تیپ و پوشش مناسب آن است، به گونهای که معتبرترین دانشگاههای دنیا هم برای پوشش دانشجویان خود حد و مرزی قائل شده و اجازه پوشیدن هر نوع لباسی به دانشجویان در محیط دانشگاه داده نمیشود، جای بسی تاسف است که توجه به این مقوله مهم در جامعه ما کمرنگ است.
اگر نگاهی به تصاویر دانشجویان در دانشگاههای کشور و به تبع استان کردستان در یک دهه اخیر بیندازیم متوجه تفاوت فاحشی بین پوشش آن دوران با امروز در دانشگاههای دولتی و غیر دولتی میشویم .
چند سال پیش دانشجویان را میشد از پوشش آنها در مکانهای خارج از دانشگاه هم شناخت و همین باعث شده بود پوشاک ویژه دانشجویان درسطح بازار به ویژه در آستانه بازگشایی دانشگاهها به وفور یافت شود.
ولی این روزها در بازار سنندج آنچه دیگر زیاد نامی از آن برده نمیشود پوشاک دانشجویی به خصوص مانتو و شلوار است و اجناس اکثر مغازههای مانتو فروشی را مانتوهای رنگی جلوباز تشکیل داده که مناسب محیطهای آموزشی و دانشگاهی نیست.
دانشجویی هم اگر بخواهد مانتو و شلوار مناسب محیط دانشگاه را تهیه کند باید اقدام به خرید پارچه و آنگاه دادن آن به خیاط کند که این روزها خرید پارچه باکیفیت هم نسبت به سال گذشته بسیار گران شده و کمتر کسی از عهده آن برمیآید و از نظر اقتصادی هم زیاد برای دانشجویان آن هم در استانهای کمتر توسعه یافتهای هم چون کردستان به صرفه نیست.
البته ناگفته نماند بسیاری از فروشندگان مانتو و شلوار بیان میکنند امروزه تقاضا برای مانتوهای رنگی جلوباز حتی از سوی دانشجویان افزایش پیدا کرده و همین باعث شده بیشتر اجناس آنها به این مدل اختصاص پیدا کند.
پوشش افراد عقاید و باورها و سبک زندگی آنها را به نمایش میگذارد بسیاری از افراد معتقدند ناامید شدن دانشجویان از پیدا کردن شغل مناسب بعد از اتمام تحصیلات موجب شده دانشگاهها جایگاه گذشته خود را تا حدودی از دست دهند و همین هم منجر شده اهمیتی برای نحوه پوشش در این محیط قائل نشوند.
هر چند مورد عنوان شده قابل تامل است ولی دلیلی قانع کننده برای کم توجهی به پوشش دانشجویان در دانشگاهها نیست و مسئولان نهادهای آموزشی باید برای این مساله اهمیت بیشتری قائل شوند تا شاهد نظم و انسجام در این رابطه باشیم و اگر پوشش دانشجویی خارج از عرف بود با او برخورد شود.
نکته حائز اهمیت این است که امروز بازار تعیین میکند دانشجویان چی بپوشند در حالیکه میبایست دانشگاهها طرح و الگوی پوشش دانشجویان را به بازار دهند تا بر مبنای آن تولید انجام شود و به هم خوردن چنین معادلهای موجب یکسانسازی تیپ دانشجو و غیر دانشجو شده است.
میطلبد دانشگاههای کشور نیز همچون دیگر کشورهای دنیا پوشش خاصی را برای دانشجویان تعیین کنند تا بازار بر مبنای آن اقدام به تولید البسه ویژه این قشر کند و این مهم هم به نفع بازار و هم دانشگاه و در کل، جامعه است.
دانشجویان از اقشاری هستند که الگو و نماد فرهنگی یک جامعه محسوب میشوند بنابراین انتظار میرود آحاد مردم از بازاری گرفته تا اساتید و مسئولان دانشگاهها نسبت به این قشر از جهات مختلف به ویژه پوشش آنها حساس باشند.