برگزاری هشتمین جشنواره بين المللی مد و لباس فجر در چابهار

هشتمین جشنواره بين المللی مد و لباس فجر با حضور ۱۸ کشور خارجی، طراحان داخلی و طراحان ايرانی ساکن خارج از کشور در بخش‌های متعددی چون: لباس اقوام، کتاب، عروسکخانه، صلح و خلیج فارس و کارگاه های آموزشی برگزار شد. بخش بين الملل اين جشنواره در شهر چابهار و بخش داخلی آن نيز در تهران، بوستان گفت و گو برپا شد .

به گفته مسئولان برگزار كننده اين جشنواره، هدف اصلی از برگزاری جشنواره مد و لباس فجر در چابهار تمرکز بر اصالت، تاریخ و تمدن ایرانی است که به واسطه سوزن‌دوزی‌های بلوچ در این منطقه می‌درخشد. شعار هشتمين جشنواره مد و لباس فجر، «خوشا مكران و نقش بی مثالش» است.

در بخش بين الملل هشتمين جشنواره مد و لباس فجر گروه هايی از کشورهای فرانسه، اسپانیا، سنگاپور، تونس، چین، قزاقستان، روسیه، ایتالیا، سوریه، عمان، آذربایجان، ارمنستان، عراق، پاکستان، هند، افغانستان، لبنان، اندونزی و طراحان ایرانی خارجی از کشور، سفارت خانه‌ها و طراحان ایرانی در ۶۶ غرفه طرح های خود را عرضه کردند.

عبدالرحیم کردی، مدير عامل منطقه آزاد چابهار می گوید: «تلاش برگزار كنندگان اين دوره از جشنواره اين بوده كه بتوانند نقوش و طرح‌های بلوچی را که هنر دست زنان سيستان و بلوچستان است، معرفی و وارد بازارهای بین‌المللی کنند؛ در همین راستا از طراحان و صنعت گران پوشاک و مد لباس دعوت شد تا در قالب کارگاه‌هایی امکان فعالیت تلفیقی را فراهم کنند.»

زرخاتون عظيمی، هنرمند سوزن دوز بلوچ می گوید: «از كودكی به كار سوزن دوزی علاقه داشتم، به تعدادی از دختران ديگری كه اطرافم بودند ياد دادم، در روستاهای مختلف كلاس هايی گذاشتم تا مردم سوزن دوزی را ياد بگيرند، خدا را شكر همه ياد گرفتند و با اين كار كه سرمايه زندگی شان شده كسب درآمد مي كنند. اين كار سختی های خودش را هم دارد . دست آسيب می بيند، چشم خسته می شود، چشم بايد بچسبد به پارچه، به نخ و سوزن.»

بیش از هفت‌هزار و ۷۰۰ اثر برای داوری به بخش‌های مختلف هشتمین جشنواره بین‌المللی مد و لباس فجر، ارسال شده است كه از میان آثار رسیده، ۱۰۸ مجموعه لباس با الهام از نقش مکران طراحی شده‌اند. به گفته مسئولين آثار رسیده به دبیرخانه جشنواره در این دوره، رشد ۲۶ درصدی نسبت به دوره قبل نشان می دهد.

در همين حال طراحان ايرانی از استقبال برند های خارجی به طرح های ايرانی سخن می گويند و معتقدند بسياری از برندهای خارجی از طرح های ايرانی بهره می گيرند و اين نشان از توانمندی و خلاقيت طراحان مد و لباس در ايران دارد، اما بسياری از مشكلات اجازه حضور بين المللی به هنرمندان ايرانی را نمی دهد .

مهلا زمانی يكی از طراحان لباس به محدوديت های موجود بر سر راه بانوان ايرانی اشاره مي كند و اين محدوديت ها را باعث تلاش بيشتر بانوان می داند. وی به يورونيوز می گويد: «كپی كارهای ايرانی را برندهای فرنگی مانند دولچه گابانا ، روبرتو كابالی، ورساچه و … كپی می كنند ولی ما دستمان كوتاه است و به جايی نمی رسد. من فكر می كنم كه محدوديت ها بر سر راه ما باعث شده است كه بيشتر تلاش بكنيم و واقعا بچه ها و دانشجويان جديد كه كار طراحی می كنند بسيار رشد كرده اند اصلا با قبل از اين قابل قياس نيست. اوايل انقلاب ما فقط از چهار رنگ طوسی ، مشكی ،قهوه ای و سرمه ای برای لباس خانم ها استفاده می كرديم، اما الان شما ببينيد كه من چه چيزی پوشيدم. فكر می ­كنيد چنين چيزي اصلا ممكن بود؟»

طراحان لباس اثر بخشی برگزاری چنين جشنواره ای را در تغيير نگرش ها را مثبت می دانند و اميدوارند برگزاری چنين رويدادهايی به صورت متداوم ادامه يابد.

پروانه شرفی يكی از طرحان لباس است كه طرح هايش از سوی چند برند خارجی مورد توجه قرار گرفته و تا كنون چند نمايشگاه از آثارش در خارج از ايران به نمايش درآمده است. او در خصوص برگزاری جشنواره مد و لباس در ايران می گويد : «اميدوارم اين جشنواره از اكنون به بعد تاثير خودش را بگذارد، چون به تازگی در ايران شروع شده و در حال جا افتادن است كه چنين جشنواره هايی و كم كم و بعد ها اميدوارم هفته های مد برگزار شود. من به عنوان يك طراح تمام تلاش خودم را می كنم كه بتوانم تاثير خودم را بر روی فرهنگ پوشش مردم خودم بگذارم.«

در كنار اين جشنواره كارگاه های آموزشی متعددی حول محور مد و طراحی لباس برگزار شد كه طراحان و اساتيد معتبری از كشورهای خارجی به ويژه فرانسه در ‌آن به آموزش علاقمندان پرداختند. يكی از اين افراد ماريو ميرندا مدرس استراتژی و بازاریابی در حوزه مد است. وي كه پيش از اين نيز در قالب همكاری مشترك دانشگاه اميركبير و دانشگاه مودآرت فرانسه به منظور آموزش طراحی مد و لباس برای تدريس به ايران آمده است در خصوص اين جشنواره چنين می گويد: «اين يك حركت انقلابی است. ما برای نخستين بار در ايران اين امكان را داريم تا كاری مرتبط با مد ارائه دهيم. مد فقط يك طراحی يا دوخت لباس نيست، بلكه يك صنعت است كه مي تواند شغل ايجاد كند. و نكته مهم اين است كه ايرانيان می توانند با تكيه به داشته های فرهنگی و بومی خود، كاری را تهيه كنند كه قابل عرضه به ديگر كشورها باشد. به عقيده من هر چه اين جشنواره جهانی تر شود، بر اهميت آن نيز افزوده خواهد شد. و همچنين فكر مي كنم نبايد تنها روی اين جشنواره تمركز كرد بلكه بايد رويدادهای جهانی ديگری در نظر داشت تا بتوان رسانه ها را از فرهنگ اين كشور مطلع كرد.»