تصاویری از لباس‌های دور ریخته شده در بیابان‌های شیلی

تصاویری از لباس‌های دور ریخته شده در بیابان‌های شیلی را مشاهده می‌کنید که تبدیل به کوه شده‌اند و نگرانی همگان را از آلاینده بودن صنعت مد برانگیخته است

شیلی کشوری است در آمریکای جنوبی و به خاطر ۲۲ قله سر به فلک کشیده با ارتفاعی بیش از ۶هزار متر ( ۲۰۰۰۰ فوت) یکی از مناطق شگفت‌انگیز جهان است. اما یک کوه در این سرزمین هست که با بقیه کوه‌ها فرق دارد؛ یک کوه در صحرای آتاکاما. خشک‌ترین صحرای جهان کوهی از لباس‌های دور ریخته شده را در خود جای داده است؛ از ژاکت‌های کریسمس گرفته تا چکمه‌های اسکی. آلودگی ناشی از صنعت مد به سرعت در این منطقه در حال افزایش است، طوری که صحرای آتاکاما را تبدیل به نمادی برای آلاینده بودن صنعت مد کرده است.

شیلی از دیرباز مرکز پوشاک دست دوم و فروش نرفته بوده است؛ پوشاکی که اغلب در چین و بنگلادش تولید شده و قبل از رسیدن به شیلی از اروپا، آسیا یا ایالات متحده عبور کرده و در سراسر آمریکای لاتین دوباره فروخته می‌شوند. هر ساله حدود ۵۹ هزار تن پوشاک به بندر Iquique در منطقه آزاد Alto Hospicio در شمال شیلی می‌رسد؛ جایی که بازرگانان این پوشاک را می‌خرند یا به سایر کشورهای آمریکای لاتین قاچاق می‌شوند.

سالانه ۳۹ هزار تن به حجم این کوه لباس افزوده می‌شود که مسئله‌ای بسیار نگران‌کننده برای محیط زیست است. لباس‌ها چه در فضای باز رها شوند و چه زیر زمین مدفون شوند، در هر دو صورت محیط را آلوده می‌کنند. پوشاک معمولا ۲۰۰ سال طول می‌کشد تا در طبیعت تجزیه شوند و به اندازه لاستیک‌ها یا پلاستیک‌های دور ریخته شده سمی هستند.

برخی به این منطقه سفر می‌کنند تا لباس‌های مستعمل و ارزان‌قیمت را برای خود و خانواده‌شان جمع‌آوری کنند و برخی دیگر نیز به قصد فروش این لباس‌ها در کشور یا محله خود به اینجا می‌آیند.

هر سال لباس‌های زیادی به شیلی می‌رسد که تاجران امیدی به فروش آنها ندارند و هیچ‌کس حاضر نیست هزینه‌های مورد نیاز برای حمل آنها به جای دیگر را بپردازد.

بر اساس گزارش سال ۲۰۱۹ سازمان ملل، تولید جهانی پوشاک بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ دو برابر شد و این صنعت مسئول ۲۰ درصد کل هدررفت آب در سطح جهانی است.

برخی شرکت‌ها لباس‌های دور ریخته‌شده را برای بازیافت جمع‌آوری می‌کنند. اما فرانکلین زپدا، بنیان‌گذار شرکت EcoFibra که پارچه‌ بازیافت می‌کنند می‌گوید: مشکل این است که خیلی از لباس‌ها تجزیه‌پذیر نیستند و مواد شیمیایی دارند، بنابراین در محل‌های دفن زباله شهری پذیرفته نمی‌شوند. راه حل این است که زباله تولید نکنیم.

► عکس‌هایی که مشاهده کردید در ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۱ برداشته شده‌اند.