لباس محلی کردستان که بخش قابل توجهی از فرهنگ و هویت مردمان این سرزمین است و طی سالیان طولانی حفظ شده است، کم کم دارد در برابر مدهای وارداتی کمرنگ میشود
کوچ لباس کردی با ترویج سبک پوشش غیر ایرانی
کردها از آن دسته اقوامی هستند که تعصب خاصی روی پوشش خود داشته و دارند و لباس کردی جزء لاینفک زندگی و مراسم کردها محسوب میشود،اولین طراحیهای موجود از لباس کردی به دوره صفویه برمیگردد و از دوره قاجار به بعد، تنوع بالای پارچهها باعث تکامل بیشتر لباسهای سنتی کردستان شد.
به مرور زمان بر زیبایی لباس کردی زنانه نیز افزود و گرچه لباس کردی در پیچ و خم زمان اهمیت خود را حفظ کرده، اما می توان گفت که نحوه پوشش و مدل آن در گذر زمان دستخوش تغییراتی شده است که نمیتوان از تاثیرپذیری آن از لباس غربیان غافل و آن را انکار کرد.
گرچه لباس کردی در پیچ و خم زمان اهمیت خود را حفظ کرده، اما نحوه پوشش و مدل آن در گذر زمان دستخوش تغییراتی شده است که نمیتوان از تاثیرپذیری آن از لباس غربیان غافل و آن را انکار کرد.
حنا طاهری یکی از دختران اهل کردستان است که در گفتگو با خبرنگار کردتودی اظهار داشت: این روزها تغییرات اساسی، اصالت للباس کردی را تحدید و دستخوش تغییر و تحول کرده است به طوری که تنها نام پوشش کردی بر آن مانده است.
وی گفت: بسیاری از زنان کرد متاسفانه در رقابتی غیر منطقی و با چشم و هم چشمی و استقبال از مد و مدگرایی اصالت این فرهنگ دیرینه را زیر سوال برده اند.
طاهری در ادامه با بیان ینکه لباس کُردی به پوشش زیبا و محجبی که دارد در دنیا مشهور است افزود: متاسفانه هر روز مد جدیدی در بحث پوشش لباس کردی در مناطق کُردنشین رونمایی میشود، و این برای ما جای سوال دارد که این مد ها از کجا و توسط چه کسانی با این سرعت در جامعه باب می شود.
مهناز شفیعی یکی دیگر از دختران کرد کردستان است که در این باره عنوان داشت: دیگر از آن حال و هوای پوشش لباس کردی خبری نیست و نمیتوان نام کُردی را بر این نوع پوشش گذاشت.
وی رسانهها و شبکههای مجازی را عامل این تغییر و تحول میداند و معتقد است که اغلب تغییراتی که امروزه در لباس کُردی شاهد آن هستیم؛ برخواسته از شبکههای اجتماعی است.
وی میگوید: امروزه اغلب مدل های لباس کردی برگرفته از مدلهای عراقی است و اغلب مردم کردستان ایران نحوه پوشش خود را از مدلها، مجریها، بازیگران و اکترهای فعال فضای مجازی در این شبکه ها دریافت میکنند.
بلال امیری از خیاط های با سابقه کردستانی در حوزه دوخت لباس کردی است وی در این باره عنوان داشت: قدیمترها شهرت لباس کُردی به حجاب و پوششی بود که داشت، اما متاسفانه امروز لباسهای کُردی آن پوشش و حجاب سابق خود را ندارند و بسیاری مواقع شاهد این امر هستیم که وقتی افراد برای دوخت لباس کردی به ما مراجعه میکنند تمام مدل های آنها برگرفته از مدل لباس های شبکه های ماهواره ای است.
امیری گفت: در گذشته مشتریها نوع مدل لباس را بر اساس سلیقه پیشنهادی و حرفه و تجربه خیاط انتخاب میکردند، اما امروزه اغلب مشتریان عکسهای مدلهای عراقی را به عنوان الگوی پیشنهادی در اختیار خیاطها قرار میدهند تا از آن مدلها پیروی کنند.
کریمی بیان داشت: امروزه لباسهای کُردی با مدلهای قدیمی تفاوتی از زمین تا آسمان پیدا کردهاند و اگر به همین منوال پیش رود، نام و نشانی از لباس کُردی برجای نمیماند.
علی اصغر حسینی استاد دانشگاه نیز در گفتگو با خبرنگار کردتودی گفت: عدم عرضه تولید لباس کردی در مناطق کردنشین و در کنار آن ورود لباس های غربی از دلایلی است که پوشیدن لباس کردی در استان هر روز غریب تر می شود و کسی رغبت چندانی به این پوشش ندارد.
وی گفت: لباس قوم کرد همواره به عنوان آراسته ترین و پوشیده ترین لباس در دنیا مطرح شده و همانطور که مقام معظم رهبری این استان را یک استان فرهنگی نامیدند ولی متاسفانه مسئولان در این امر کوتاهی کرده اند.
حسینی در ادامه افزود: در نسل جوان ما گنجینه هایی وجود دارد که آن طور که باید بروز نکرده است زیرا به دلیل وجود شبکه های ماهواره ای هویت مان در حال گرایش به سمت غرب است که در این مورد باید نهادهای فرهنگی، آموزشی وارد عمل شوند و پتانسیل های فرهنگی در بحث پوشش را انجام دهند.
وی افزود: پس یادمان باشد که پوشش لباس کردی را تنها مرسوم به مراسم کردی ننمائیم تبلیغات رسانه های بیگانه و مدگرایی فرهنگ و شناسنامه کردها را به وادی فراموشی سپارد و این لباس زیبا محدود به مراسم جشن و شادی نشود.
این استاد دانشگاه در ادامه افزود: لباس کردی زنانه و مردانه شهرهای کردستان به جای خودنمایی برتن آدم های شهر به ویترین تعداد محدودی از مغازه ها کوچ کرده و جای آن ها را لباس هایی پر کرده است که هیچ تناسبی با فرهنگ و سابقه تاریخی کردستان ندارد.
متأسفانه امروزه کمتر خبری از تنوع رنگ لباس زنان و دختران کرد در معابر شهرها وجود دارد هر چند در گذشته مناطق کردنشین را به نوع پوشش و لباس های محلی می شناختند و همواره یکی از دلایل حضور مردم سایر استان های کشور در این مناطق ایران نوع پوشش خاص و محلی آن بود.