بررسی مد و فشن در دهه ۶۰ میلادی؛ انقلابی زیبا در مد زنانه

بدیهی است که المان‌های مد در هر دهه تکمیل‌کننده دهه قبل است. با اینکه طراحی‌های قدیمی ماندگاری خود را دارند اما در مقابل، مد همیشه پویا است. برای مثال صنعت مد در دهه ۶۰ میلادی وارد مرحله جدیدی از تنوع و تابو‌شکنی شد و نام خود را در تاریخ صنعت مد این‌چنین ثبت کرد. برای توضیح دقیق‌تر این مطلب را به بررسی مد و فشن در دهه ۶۰ میلادی اختصاص داده‌ایم.

گذری کوتاه به مد دهه ۵۰ میلادی

بررسی مد و فشن در دهه ۶۰ میلادی- مرور دهه قبل

از نظر منتقدان مد، مردم در اوایل دهه ۱۹۵۰، مانند افراد زندانی در یک چهارچوب بودند و چندان توانایی خروج از آن را نداشتند. یک علت مهم آن مربوط به اثرات جنگ بود؛ تا اواسط دهه ۱۹۵۰ با اینکه امکانات غذا و پوشاک مانند سابق شده بود اما بسیاری از مردم همچنان از تکرار وضعیت دوران جنگ هراس داشتند و تا مدت‌ها نمی‌توانستند با امکانات شرایط جدید کنار بیایند. ازآنجایی که در دوران جنگ و حتی چند سال پس از آن، اقلام غذا و پوشاک جیره‌بندی شده بود و مردم نیز به این روال عادت کرده بودند، خروج از این شرایط برایشان مانند یک رویای به حقیقت پیوسته بود. در اصل همین که دیگر شرایط سابق را نداشتند خوشحال بودند و دیگر توجه چندانی به جزئیات نداشتند.

همچنین صنعت مد در دهه ۱۹۵۰، تحت سلطنت قشر ثروتمند و بالغ جامعه بود. برای مثال این هنرمندان معروف بزرگسال بودند که مد را به کل مردم جامعه معرفی می‌کردند. به‌همین دلیل مد بین بزرگسالان، نوجوانان و حتی در برخی موارد مد کودکان نیز تفاوت چندانی باهم نداشتند؛ زمینه تغییر این حالت زمانی آغاز شد کرد که نسل جدید دیگر شرایط حاضر را قبول نکردند و به روش‌های مختلف در صدد شکستن آن چهارچوب‌ها برآمدند.

به‌همین دلیل، دگرگونی‌های صنعت مد از اواسط دهه ۱۹۵۰ آغاز شد. زمانی که دیگر مردم گرایش چندانی به چهارچوب‌های تعیین شده نداشتند؛ چون می‌خواستند هر چه دوست دارند بپوشند یا اجزای استایلشان را تمام و کمال مطابق سلیقه خود بسازند واز آنجایی که چگونه به‌نظر رسیدن برایشان اهمیتی نداشت، لباس‌های را می‌پوشیدند که هنجار‌ها را زیرسوال ببرد و متفاوت باشد. البته در نظر داشته باشیم که هنرمندان مطرح سینما و موسیقی نیز در این مسیر تلاش کردند اما این تلاش‌ها در دهه ۶۰ میلادی به نتیجه کامل رسید.

بررسی مد و فشن در دهه ۶۰ میلادی

آغاز دوره مد جوان

همزمان با آغاز دهه ۶۰ میلادی، درآمد جوانان به بالاترین اندازه خود بعد از پایان جنگ جهانی دوم رسید. افزایش قدرت اقتصادی در جوانان موجب شد که نیاز ابراز هویت نیز در آنان افزایش یابد. از آنجایی که صنعت مد و طراحان همیشه مطابق نیاز روز جامعه جلو می‌روند، برای اعتراض به سبک تکراری و یکنواخت لباس‌های نسل‌ها نیز با ارائه طرح‌های جدید وارد عمل شدند. این طرح‌ها شامل اقدامات بسیار مهم و تعیین‌کننده برای صنعت مد بود.

افتتاح بوتیک‌های جدید مطابق المان‌های مد جدید

از آنجایی که در دهه ۱۹۵۰، فرانسه و پاریس به‌عنوان پایتخت مد به سایر کشور‌ها خط و مشی تعیین می‌کرد، طراحان مد کشور انگلستان برای اینکه این سلطه را از بین ببرد، در شهر لندن شروع به افتتاح بوتیک‌هایی کردند که لباس‌های مقرون به صرفه را در اختیار جوانان قرار بدهند. ماری کوانت و جان استفان پیشگامان این تجارت جدید بودند و از آنجایی که دیدگاه مینیمالیستی به زیبا‌یی‌شناسی داشتند، لباس‌هایی را طراحی و تولید می‌کردند که بیانگر این نگاهشان باشند. برای مثال برای مثال رنگ‌های روشن را در اولویت کاری خود قرار دادند، چیزی که چندان در دهه قبل رایج نبود.

انقلاب بوتیک‌ها

چند سال بعد از آغاز این جنبش، بوتیک‌های این‌چنینی قدرت صنعت مد را به دست گرفتند. چون به مشتریان جوان خود این فرصت را می‌دادند که قطعات مورد علاقه خود را با هر رنگی و هرطور که دوست دارند ترکیب کنند و صد البته که رنگ‌های روشن انتخاب اصلی آنها بود. طولی نکشید که آوازه این بوتیک‌ها در دیگر کشور‌های اروپایی نیز پیچید و موجب شد چهره جدیدی از لندن در سرتاسرجهان معرفی شود و چند دست از لباس‌ها عنوان نماد‌ترین استایل دهه را گرفتند. همچنین طراحان تاثیر‌گذار دیگری نیز مانند باربارا هولانیکی مانند ماری کوانت روی لباس‌های کوتاه قد متمرکز بود. ماریون فونل و سالی تافین نیز به خاطر طراحی لباس‌های عجیب و غریب روزانه و همچنین طراحی کت‌و‌شلوار برای زنان به‌شهرت رسیدند.

افزایش جسارت زنان در پوشیدن لباس‌های تابوشکنانه

در حالت کلی، زنان نقش عمده‌‌ای در تغییر مد دهه جدید ایفا کردند. چه آنهایی که جسارت پوشیدن لباس‌های تابوشکنانه را داشتند، چه آنهایی که سعی می‌کردند با به‌روزسانی‌های جزئی هم که شده المان‌های دهه قبل را حفظ کنند. تغییرات مد دهه ۶۰ میلادی با انقلاب زنان معروف است.

بررسی ابعاد مهم مد و فشن در دهه ۶۰ میلادی

مد لوکس

مد رایج در ایالات متحده در سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۲، با بانوی اول آمریکا، ژاکلین کندی همسر رئیس جمهور وقت آمریکا جان اف کندی معرفی می‌شد. لازم به‌ذکر است که مد ژاکلین کندی در بالا‌ترین سطح و درجه آن دوره قرار داشت و دیگر زنان به اندازه توانایی مالی خود می‌توانستند از ژاکلین کندی تقلید کنند. جدا از این هنرمندان زن مطرح در عرصه بازیگری و خوانندگی مانند دهه سابق همچنان بر صنعت مدروز تاثیر داشتند که در ادامه بیشتر به این موضوع خواهیم پرداخت.

مد‌ عصر فضا

در سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۶ تاثیر فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی مشهور علمی تخیلی مانند Star Trek و Lost in Space موحب شد طراحان لباس از پارچه‌های مصنوعی جدید، لباس‌هایی با اشکال برجسته و چشمگیر طراحی کنند. برای مثال یک طراح لباس فرانسوی به‌نام آندره کورجز (André Courrèges) در توسعه این نوع مد بسیار تا‌ثیر‌گذار بود. چون او با طراحی یک مجموعه برای بهار سال ۱۹۶۴ توجه صنعت مد و مردم را به خود جلب کرد.

این مجموعه شامل موارد زیر بود:

۱. کت‌و‌شلوار

۲. پیراهن‌هایی با سیلوئت متقارن همراه دامن‌های بلند

۳. چکمه‌های Gogo

۴. عینک

قشر جوان از این مجموعه استقبال کرد. به‌اندازه‌ای که در کمترین زمان یه یکی از پرطرفدار‌ترین مد‌های دخترانه دهه ۶۰ میلادی تبدیل شد.

مد تابوشکنانه

در سال ۱۹۶۴، یک طراح لباس بریتانیایی به‌نام ماری کوانت با طراحی دامن‌های کوتاه باعث شد تا صنعت مد برای همیشه تغییر کند. این حرکت او علاوه‌بر ایجاد آزادی عمل در پوشش زنانه، یک اعتراض نیز برای لباس‌های بلند قد زنانه بود. به‌جز ماری کوانت، آندره کور‌ژ نیز نقش مهمی در طراحی این دامن‌ها داشت و در نهایت هردو یکی از پیشگامان طراحی دامن کوتاه در دهه ۶۰ میلادی بودند. این یک تابو‌شکنی بسیار مهم بود چون قشر محدودی از جامعه جسارت پوشیدن این لباس‌ها را داشتند اما به‌مرور این نوع لباس‌ها توانستند جایگاه خود را در صنعت مد تثبیت کنند.

همچنین در سال‌های ابتدایی دهه، شلوار‌های جین و شلوار‌های کاپری به‌طورکامل رایج شدند و به‌نوعی تعداد کثیری از زنان جرئت پوشیدن شلوار را نیز پیدا کردند. اما زمانی که زنان به پوشیدن شلوار یا کت‌و‌شلوار روی آوردند چند دیدگاه مختلف در جامعه به‌وجود آمد؛ از آنجایی که این موضوع چندان ملموس نبود برخی شرکت‌ها و دفاتر کاری پوشیدن شلوار را در محیط کاری برای زنان منع کردند. برخی تصور می‌کردند که پوشیدن شلوار یک توهین به زنانگی است؛ در مورد کت‌و‌شلوار‌ها هم عقیده بی‌احترامی به مردان مطرح بود؛ چون کت‌و‌شلوار‌های زنانه به‌طورکامل از مدل‌های مردانه کپی می‌شد و تنها تفاوت آن این بود که مدل‌های جدید متناسب با اندام زنانه طراحی می‌شد.

اما برخی دیگر نقطه مقابل این عقاید را داشتند. برای مثال زنان نیز به‌اندازه مردان به آزادی انتخاب و راحتی در پوشش نیاز دارند و از پوشیدن لباس‌های دامنی و بلند خسته شده‌اند. این موضوعات در مجله‌های مد چاپ می‌شد و اکثر زنان مطالب را می‌خواندند و اشتیاقشان برای پوشیدن این لباس‌ها بیشتر می‌شد. مجموعه این تغییرات زمینه‌های مد بدون جنسیت را به‌وجود آورد.

مد جدید

به‌دنبال پیشرفت مد‌های تابوشکنانه، طراحان مدرنیست‌ سبک‌های جدیدی از انواع لباس و پوشاک را ارائه دادند که بازهم قشرجوان از آن استقبال کردند. کم‌کم لباس‌های تنگ که شامل پیراهن، بلیز و شلوار بود بین زنان جوان رایج می‌شد. برای مثال شلوار‌های برند Levi تنها شلوار انتخابی زنان مدرنیست بود؛ چون به‌نوعی یک نشانه‌ای از مدرنیست بودن را به دیگران منتقل می‌کرد. در حالت کلی لباس‌های بسیار کوتاه و تنگ مانند تونیک‌های بدون آستین، همراه چکمه‌های بلند و نیمه‌بلند در رنگ‌های روشن مد‌روز جامعه را تشکیل می‌دادند. در سال‌های بعد نوعی از شلوار‌های گشاد و کت‌های زنگوله‌ای در بازار رایج شدند که مقدمات ورود سبک هیپی را در صنعت مد فراهم کرد.

تکنیک کالربلاکینگ

این تکنیک از سال ۱۹۶۵ آغاز شد. زمانی که طراح مد برجسته فرانسوی، ایو سن لوران، لباس نمادین خود را در فستیوال مد همان سال، با الهام از آثار فاخر نقاش هلندی به‌نام پیت موندریان به نمایش گذاشت. ایو در این لباس، از همان ترکیب ضدونقیض رنگ‌ها در اشکال هندسی (مخصوصا مربع و مستطیل) که موندریان در آثارش ایجاد می‌کرد استفاده کرده بود. او با طراحی این لباس نشان داد که استفاده از رنگ‌های ناهماهنگ در یک مجموعه می‌تواند جلوه بصری بسیار چشمگیری به وجود آورد.

این اقدام ایو نه‌تنها تأثیر عمیقی در طراحی سبک لباس‌ها گذاشت، بلکه طراحان دیگر را تشویق کرد تا با دنیای رنگ‌‌ها آشتی کنند. آنها هم در هر زمینه‌ای که فعالیت می‌کردند، استفاده از تضاد‌های رنگی جسورانه در پروژه‌هایشان را آغاز کردند و در نهایت این مردم بودند که جسارت پوشیدن این لباس‌ها را پیدا کردند.

ظهور مد هیپی‌ها

به احتمال زیاد اصطلاح هیپی‌های دهه ۶۰ را شنیده‌اید. این اصطلاح از سال ۱۹۶۷ به گوش مخاطبان رسید. هیپی در اصل یک خرده‌فرهنگ و ضدفرهنگ بود که قشر جوان جامعه ایالات متحده آن را در قالب یک جنبش و اعتراض تشکیل دادند. این گروه در منطقه آشبری شهر سان فرانسیسکو ایالت کالیفرنیا ساکن بودند و اجرای موزیک‌هایی به سبک اسید راک، راک و راک روان‌گردان از جمله فعالیت‌های مهم این گروه بود که توجه رسانه‌ها و بعد مردم کشور‌های مختلف را به خود جلب کرد. همچنین مصرف انواع مختلف مخدر‌های روان‌گردان هنگام اجرای موسیقی برای اعضای این گروه یک سبک زندگی بود.

لباس‌هایی که هیپی‌های دهه ۶۰ می‌پوشیدند، شامل شلوار‌های جین کهنه و رنگ‌ و رو رفته، پیراهن‌های رنگ‌ شده بود. جالب است بدانید که خودشان آنها را رنگ می‌کردند. همچنین با اینکه زنان هیپی اغلب پابرهنه راه می‌رفتند اما در حالت کلی ظاهر و استایل‌های هیپی‌ها تفاوت جنسیتی نداشت. همچنین در بیشتر مواقع هدبند می‌بستند و آستین لباس‌هایشان پفی بود. در مورد زیورآلات گردن‌بند‌هایی با نشان‌های خاص که اغلب نماد صلح بود استفاده می‌کردند. ضد فرهنگ هیپی‌ها تا سال ۱۹۷۱ ادامه داشت و به دلیل اتحاد که بین اعضای گروه جاری بود توانستند نام خود را در صنعت مد تثبیت کنند.

رواج مد بدون جنسیت

در سال ۱۹۶۸، برای اولین بار اصطلاح بدون جنسیت (unisex) در مقاله‌ای در نشریه نیویورک تایمز به کار رفت که کفش‌هایی موسوم به مانستر (Monster) را توصیف می‌کرد و می‌گفت که هم مردان و هم زنان می‌توانند به‌راحتی از آن استفاده کنند. در همان سال، چهار بار دیگر هم این اصطلاح در جاهای مختلف تکرار شد.

به این ترتیب، افراد به‌مرور مفهوم لباس بدون جنسیت را پذیرفتند. فروشگاه‌ها لباس‌هایی مانند جین و ست‌هایی برای همه افراد خانواده می‌فروختند که مختص جنسیت خاصی نبود. از سوی دیگر، زنان به‌لطف ایو سن لوران برای اولین بار تاکسیدو پوشیدند که در آن زمان کت‌وشلوار رسمی مردانه به شمار می‌رفت و زنان به آن دسترسی نداشتند. اتفاقا مردان هم توانستند از آن حالت محافظه‌کارانه خود در انتخاب لباس فاصله بگیرند؛ حالا مردان هم می‌توانستند لباس‌هایی با رنگ‌ها و طرح‌های شاد و سرزنده و شلوار چسبان بپوشند. پیراهن ادواردین هم که پیراهنی بود با یقه ایستاده باریک و برخلاف پیراهن‌های آن زمان یقه مردانه نداشت، در همین دوران مد شد.

بررسی لباس‌های ترند زنانه در دهه ۶۰ میلادی

بخش اول، لباس‌ها

۱. شلوار لگی رنگی

این شلوارها در رنگ‌های سیاه‌و‌سفید، بنفش و صورتی دسترس بودند. این لباس به‌دلیل اینکه پوست پا‌ها را پوشش می‌داد محبوب شد و زنان دیگر با خیال راحت می‌توانستند در هر موقیعتی که دوست دارند آن‌ها را بپوشند.

۲. کت‌و‌شلوار

بعد از ظهور مد بدون جنسیت این نوع کت‌و‌شلوارها در انواع مدل‌ها و پارچه‌ها در دسترس بودند.

۳. لباس‌های شیفت

این لباس‌ها برای موقعیت‌های کژول و غیررسمی مانند دورهمی‌های داخل خانه یا رفتن به ساحل مناسب بودند. همچنین به‌دلیل کوتاه بودن، مناسب محیط کاری و اداره نبودند. درآن دوره زنانی که دامن‌ها یا لباس‌های کوتاه می‌پوشیدند از نظر عموم جسور و بی‌پروا نام می‌گرفتند.

برخی از لباس‌های شیفت به‌دلیل داشتن ضمیمه‌های مانند پاپیون‌های بزرگ، بقه‌های گرد بزرگ و طرح‌های چاپی جالب زنان را به عروسک‌ها شبیه می‌کردند.

بخش دوم، پوشاک و اکسسوری

چکمه‌های Gogo

همانطور که پیش‌تر اشاره کردیم، چکمه‌های گوگو یک سبک مهم و نمادین دهه ۶۰ میلادی بودند. البته این اولین‌بار نبود که زنان به پوشیدن کفش‌های سفید‌رنگ علاقه نشان می‌دادند. چون سال‌های آغازین دهه نیز این چکمه‌ها بین مردم رایج بودند اما با گذر سال‌ها، چکمه‌های گوگو در اندازه‌های و مدل‌های مختلف در دسترس عموم قرار گرفت. زنان این چکمه‌ها را بیشتر با دامن‌های کوتاه و پیراهن‌های شیفت ست می‌کردند.

زیورآلات رنگارنگ

در طول دهه ۶۰ میلادی شکل جواهرات به‌طور چشم‌گیری تغییر کرد. در آغاز دهه زرق‌وبرق با ابعاد استیتمنت رایج بود. همچنین جواهراتی که با مروارید مزین بودند نیز محبوبیت بسیاز زیادی داشتند. اما در حالت کلی، مهم‌ترین بعد در مورد جواهرات و زیورآلات رنگارنگ بودن آنها همراه اشکال هندسی چشمگیر بود. اما چواهرات رنگی چگونه به‌دست می‌آمد؟‌

بدون شک از پلاستیک‌های تقلبی و مواد مصنوعی که با رنگ‌های بسیار روشن و در طرح‌های متنوع در دسترس عموم قرار می‌گرفت.

بخش سوم، استایل مو و آرایش صورت

زنان دهه ۶۰ میلادی علاوه‌بر لباس و پوشاک به مدل مو‌های خود نیز اهمیت می‌دادند. به اندازه‌ای که در بسیاری این اهمیت حتی از پوشیدن جواهرات هم بالا‌تر بود. معروف‌ترین و پرطرفدار‌ترین مدل مو‌های زنانه در این دوره شامل موارد زیر است:

۱. دراوایل دهه مد موی کندویی بسیار رایج بود.

۲. مو‌های بسیار کوتاه که تونیگی و میافارو نقش‌ مهمی در این سبک‌ها داشتند.

۳. برش تا چانه و بلند در اواسط دهه مد روز بود.

۴. مو‌های صاف بسیار بلند که دختران هیپی آن را معرفی کردند.

۵. مدل مو‌های ژاکلین کندی

همچنین در اواسط دهه زنان مو‌های خود را تا ارتفاع نسبتا زیاد پف می‌کردند و بعد سشوار می‌کشیدند تا یک حالت پفی و صافی را به‌طور همزمان در مو‌های خود ایجاد کنند. حجم زیادی مو‌های روی سر موجب می‌شد تا چهره‌ها عروسکی به‌نظر برسند.

در مورد آرایش صورت، خط چشم‌های بسیار ضخیم و دنباله‌دار بین زنان محبوبیت زیادی داشت. هدف اصلی از این کار درشت‌تر شدن چشم‌ها بود. البته راه‌های دیگری هم وجود داشت. مانند حجیم کردن مژه‌ها با ریمیل و سایه زدن روی چشم با رنگ‌های سرد.

معرفی فشن‌ آیکون‌های زن در دهه ۶۰ میلادی

۱. ژاکلین کندی

Jacqueline Kennedy — ژاکلین و جان اف کندی ساعاتی پیش از ترور؛ ایالت دالاس/۲۲ نوامبر سال ۱۹۶۳

لباس‌ها و در حالت کلی استایل جذاب ژاکلین کندی از تصاویر ماندگار مد در این دهه بود. بانوی اول و شیک‌پوش ایالات متحده که در تمام مدت حضورش در کاخ سفید استایلی بی‌نظیر داشت. کت‌و دامن‌های او در ترکیب با کلاه‌های خاصش و عینک‌ دودی‌های سایز بزرگ یکی از محبوب‌ترین ترکیب‌های صنعت مد است. همچنین استایل صورتی رنگ او در روز ۲۲نوامبر سال ۱۹۶۳، مصادف با روز ترور و مرگ همسرش جان اف کندی، به‌عنوان یکی از نمادین‌ترین لباس‌های تمام دوران در تاریخ صنعت مد است.

۲. توئیگی

لزلی هورنبی معروف به توئیگی، از سوپر‌مدل‌ها و فشن آیکون‌های دهه ۱۹۶۰ است. او علاوه‌بر فعالیت در زمینه بازیگری و مدلینگ حرفه خوانندگی را نیز دنبال می‌کرد و بیشتر به‌دلیل مدل مو‌ها، تضاد رنگ چشم‌ها و مژه‌های حجیمش شهرت داشت. توئیگی در سال‌های ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸ به‌دلیل چاپ شدن عکس‌هایش در نسخه‌های بین‌المللی مجله ووگ به اوج شهرت خود رسید.

۳. بریژیت باردو

او فقط پانزده سال داشت که عکس‌هایش روی جد مجله اله چاپ شد. همان عکس کافی بود تا بریژیت نظر آژانس‌های مدلینگ و کارگردان‌های سینما را به‌خود جلب کند. بریژیت باردو یکی از نماد‌های جذابیت در دهه ۱۹۶۰ بود و فیلم‌هایش همیشه رکور‌دار جدول باکس آفیس ایالات متحده و اروپا بودند. ناگفته نماند که بریژیت باردو فرانسوی بود.

۴. جین فوندا

بازیگر برنده اسکار و از نماد‌های افسانه‌ای صنعت مد در دهه ۱۹۶۰ است. او با پوشیدن لباس‌های تابوشکنانه، پر زرق‌وبرق، کت‌و‌شلوار‌های خاص و جواهرات شگفت‌انگیزش شهرت داشت.

۵. گروه سوپریمز

گروه سوپریمز یک گروه موسیقی دخترانه بود که سه نفر اعضا داشت. این اعضا شامل دایانا راس، ماری ویلسون و فلورنس بالارد بود. این گروه در دهه ۶۰ میلادی به‌عنوان پروژه اصلی شرکت موتاون رکودرز فعالیت داشتند و موفق‌ترین گروه آوازی تاریخ ایالات متحده به‌شمار می‌روند. استایل زیبای این سه‌خواننده موجب شد ارتباطی عمیق بین مد زنانه و صنعت موسیقی ایجاد شود. لباس‌های ست، مدل‌ مو و مدل آرایش این گروه هنوز هم مورد بحث است.

بررسی ابعاد مد و فشن مردانه در دهه ۶۰ میلادی

تغییرات مد مردانه در دهه مذکور صرفا زیبایی شناختی نبود، بلکه به‌طور عمیق در چشم‌انداز اجتماعی و فرهنگی رو به تغییر جامعه ریشه داشت. ایالات متحده و بریتانیا به‌طور قابل توجهی بر این تحولات تاثیر داشتند. به‌اندازه‌ای که نسل‌ جوان در صدد برآمدند تا سبک‌های نوآورانه‌ای شکل بدهند. این سبک‌ها عمدتا هنجار‌های سنتی را به چالش می‌کشید. با اینکه مد مردانه در دهه ۶۰ میلادی به‌اندازه مد زنانه متحول نشد اما با این‌حال تغییرات زیادی در آن به‌وجود آمد. برای مثال کراوات‌ها، کمربند‌ها یقه‌ها بلند‌تر و پهن‌تر شدند. همچنین پاچه شلوار‌ها گشاد‌تر شد و با اصلاح فلر به شهرت رسید. اگر بخواهیم این تغییرات جداگانه بررسی کنیم شامل موارد زیر است:

افزایش ظرافت در دوخت

در اوایل دهه ۱۹۶۰ تغییر در مد مردانه زمانی آغاز شد که ظرافت در دوخت لباس‌های مردانه افزایش یافت. برای مثال اندازه کت‌و‌شلوارها تغییر کرد؛ این لباس‌ها دیگر مانند دهه قبل گشاد و نامرتب به‌نظر نمی‌رسید، بلکه متناسب اندام هر شخص بود. لازم به ذکر است که این نوع دوخت فقط شامل کت‌و‌شلوار نبود بلکه نوع دوخت تمام لباس‌های مردانه را در بر می‌گرفت.

ظهور استایل بیت‌نیک

این سبک تاثیر‌گرفته از نویسندگان آمریکایی بعد از جنگ جهانی دوم بود که از اواخر دهه ۵۰ آغاز و در اوایل دهه ۶۰ میلادی تثبیت شد. جک کرواک، لوسین کار و آلن گینزبرگ سردمدار این سبک بودند. این سبک و نویسندگان معرف آن به‌دلیل نگاه ضد ماتریالیستی و تا حدودی بدبینانه شناخته شدند اما با این‌حال بیت‌نیک صرفا یک تغییر در صنعت مد نبود. بلکه بیشتر یک تفسیر سیاسی اجتماعی بود که به‌طور قابل توجهی در مد مردانه تاثیر داشت. و عملکرد طراحان مهمی مانند ایوسن‌لوران و کریستین دیور را نیز تحت تاثیر قرار داد.

مد بیت‌نیک شامل ژاکت‌های یقه اسکی مشکی، شلوار‌های تنگ، کفش‌های نوک‌تیز و عینک‌های دودی تیره بود. که یک ظاهر شیک و جسورانه را معرفی می‌کرد.

محبوبیت استایل ایوی لیگ

این سبک در اوایل دهه متولد شد و بین دانشجویان جوان محبوبیت داشت. ظاهری آراسته و مرتب که برای اولین‌بار دانشجویان کالج ایوی لیگ آن را معرفی کردند. شلوار‌های خاکی، شلوار‌های جین، پیراهن‌های اسپرت، پیراهن‌های پولو و پیراهن‌های دکمه‌دار اجزای اصلی استایل ایوی لیگ بود. همچنین در حالت کلی، این استایل یک استایل کژوال است و برای موقعیت‌های غیررسمی کاربرد دارد.