مد و انقلاب گرایی فرانسه

انقلاب فرانسه یا انقلاب کبیر فرانسه (۱۷۹۹–۱۷۸۹) دوره‌ای از تحولات اجتماعی و سیاسی در تاریخ سیاسی فرانسه و اروپا به دست ملت فرانسه بود. این انقلاب، یکی از چند انقلاب مادر در طول تاریخ جهان است که پس از فراز و نشیب‌های بسیار، منجر به تغییر نظام سلطنتی به جمهوری دموکراتیکی فرانسه و ایجاد لائیسیته شد.

انقلاب فرانسه کاتالیزور تحولی عظیم بود که در زمینه مدهای رایج به وقوع پیوست. در طرفداری از سادگی و ناتورالیستی که مظهر ایدئولوژی مساوات طلبی انقلاب بود، طرح های مجلل و غیرطبیعی دوره روکوکو کنار نهاده شد. منشا نارضایتی هایی که به شکل گیری انقلاب ۱۷۸۹ فرانسه انجامید، گوناگون بود. کمبود مفرط غذا، ناکامی های اقتصادی، اختلافات داخلی دربار و ملکه اش، ماری آنتوانت، همگی عوامل سهیم در این رخداد بود.

زنان فرانسوی بی خبر از شورش خودشان در آینده ای نزدیک، سبک هایی انقلابی اختیار کردند که زنان آمریکایی در جریان انقلاب خود(جنگ استقلال، ۸۲-۱۷۷۵) به تن می کردند.

برای مردان، باور مساوات طلبی انقلاب در قاب پوشش “ساکیلوت” (به صورت تحت الفظی یعنی بدون شلوار سه ربع) تجسم یافت. در این زمینه روایت های مختلفی وجود دارد اما بسیار احتمال می رود این لباس کمابیش منحصر به قلمروی کارگران و تظاهرکنندگان خیابانی باقی مانده باشد. پسا انقلاب، شکلی تکامل یافته از کت و شلوار فراکِ برآمده از لباس اسب سواری انگلیسی را عرضه کرد، که به لباس روزمره طبقه متوسط و مرفه بدل شد.

طرد لباس و منسوجات پر تجمل و گران قیمت، که نماد ستم و سرکوب و طبقه بندی اجتماعی بودند، به طرزی تناقض آمیز، صنایع نساجی و مد فرانسوی را به مصیبتی عظیم دچار ساخت  و این کارگران بودند که در این میان، بیش از همه متحمل رنج و آسیب شدند. ایده آلیسم دگماتیک، که ویژگی برجسته دوره نخست انقلاب بود جای خود را به دوره دیرکتوار بخشید و بار دیگر، علاقه به مد و نوگرایی رفته رفته در جامعه شکل گرفت. مجلات مد از نو پدیدار شد و سبک نئوکلاسیک، که با اصول و عقاید دموکراتیک یونان و روم باستان همخوانی داشت، تا ۱۸۲۰، حاکم بی چون و چرای مد به شمار می رفت.