تاریخچه پوشاک مردان در سال های ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۹

روند مد مردان در بیشتر نیمه اول قرن بیستم، بسیار کندتر از زنان حرکت کرد. تغییرات عمده ای در لباس مردانه ی غالب وجود نداشت و تنها تغییرات جزئی در جزئیات و اکسسوری های بوجود آمد. پوشش مردان همچنان با توجه به مناسبت ها و رویداد ها تعیین می شد و در مواردی هم کت و شلوارشان را بر اساس میزان رسمی بودن مراسم انتخاب می کردند.

در طول این دهه، رسمی ترین گزینه برای مردان کت بلند (کت فراک) در طول روز و کت دنباله دار برای شب بود. در طول روز، لباس سه تکه (کت,جلیقه و پیراهن) غالب بود، اگرچه رنگها و جنس های متنوعی داشتند (البته خیلی جسورانه نبودند). لباس رسمی صبحانه در بیشتر اوقات رسمی روز هم پوشیده می شد. کراوات و دستمال گردن ضروری بود و می توانست رنگ متفاوتی داشته باشد. اگرچه پیراهن های مردانه در این دوره معرفی شدند، اما تا دهه ۱۹۲۰ رواج پیدا نکردند. در عوض، پیراهن رسمی با یقه های بلند به همراه کت و شلوار سه تکه پوشیده می شدند.

گرچه کت و شلوار هنوز لباس اصلی روز بود، اما لباس های مرتبط با فعالیت های مختلف ورزشی به عنوان لباس روز بیشتر مورد پذیرش قرار گرفتند. شلوارهای گشاد و پشمی گلف به عنوان لباس روزانه مورد قبول واقع شدند.

در کنار لباس های ورزشی ، کت و شلوارهای راحت با رنگ های روشن نیز به ویژه در تابستان محبوب شدند. لباس شب همچنان بسیار رسمی بود، اگرچه تاکسیدو که در آن زمان کمتر رسمی به نظر می آمد به طور فزاینده ای قابل قبول شده بود. 

در حالی که مردان مسن تر و محافظه کارتر همچنان کت دنباله دار می پوشیدند، کت شلوار تاکسیدوی بدون دنباله به محبوبیت خود در طول دهه ادامه داد. علیرغم این موضوع، کت های بلند و دنباله دار هنوز به عنوان رسمی ترین لباس دیده می شدند.

در این دوره کلاه و دستکش همچنان پوشیده می شد. کفش های مشکی قابل قبول تر از سایر رنگ ها بودند بودند، اگرچه خاکستری ، قهوه ای و قهوه ه ای مایل به زرد هم برای استایل روز قابل قبول بودند. در پایان دهه، مد مردان تا حد زیادی مانند ابتدای دهه به نظر می رسید. لباس های مردانه در دهه بعد به دلیل جنگ جهانی اول بیشتر از تغییر باز می مانند.