سالوادور دالی و تاثیر او در مد

سالوادور دالی در تمام زندگی خود علاقه زیادی به دنیای مد داشت. شوخ طبعی ملاقات او

کوکو شانل از او برای طراحی لباس الهام گرفت، مانند لباس‌های تئاتر، Bacchanale، و برای اپرا، Tristan Fou.

در سال 1950 او با کریستین دیور لباس مخصوص سال 1945 با کشو را خلق کرد.

او همچنین جواهراتی را برای زنان طراحی کرد: چشم زمان (1949) بر اساس تداوم حافظه و لب های روبیس (1950) بر اساس مبل لب های مای وست. در سال 1981 قطعه او، “ظهور چهره آفرودیت کنیدوس در یک منظره”، الهام بخش او شد تا بطری های عطر Salvador Dalí Homme et Femme را بسازد.

به گفته دالی، هنر باید به زندگی هجوم آورد. بنابراین او پس از آشنایی با طراح داخلی معروف ژان میشل فرانک به مبلمان داخلی علاقه مند شد

در سال‌های 1934-1935، دالی از روی یک پرتره عکاسی از مای وست، گواشی با عنوان: چهره مای وست تولید کرد که می‌توان از آن به عنوان یک آپارتمان سورئالیستی استفاده کرد. همچنین در اینجا Salon vis à vis de Dalí et Gala ارائه شده است، که پروژه های استاد مربوط به سال های 1935-1937، مانند لامپ با کشو و پایه چراغ با عصا (که از طرح هایی ساخته شده در حدود 1936-1937 تولید شده است) را بازسازی می کند.

برای فضای داخلی او همچنین یک سری ظروف غذاخوری در Vermillon (1962) طراحی کرد.

DALÍ، SCHIAPARELLI، مد
تراژدی همیشگی زندگی مد است و به همین دلیل است که من همیشه دوست داشتم با (…) مادام شیاپارلی همکاری کنم، فقط برای اینکه ثابت کنم ایده لباس پوشیدن، ایده مبدل کردن، فقط پیامد تجربه آسیب زا بوده است. تولد، که قوی‌ترین ضربه‌ای است که انسان می‌تواند تجربه کند، زیرا اولین است.» سالوادور دالی

کوکتو، الوارد، ماگریت و من ری در دهه 1930 دالی را به جامعه عالی معرفی کردند. از طریق آنها، او با السا شیاپارلی، طراح مد ایتالیایی که به هنرمندان جنبش دادا و سوررئالیستی نزدیک بود، آشنا شد. شیاپارلی بسیار خلاق و مفهومی بود و طراحی را یک حرفه نمی‌دانست، بلکه «هنر بسیار دشوار و خسته‌کننده‌ای می‌دانست، زیرا به محض اینکه یک لباس متولد می‌شود، متعلق به گذشته است. یک لباس را نمی توان مانند یک نقاشی به دیوار آویزان کرد.

کار شیاپارلی با سالوادور دالی پربارترین همکاری او با هنرمندان بود. در واقع، دالی از دهه 30 به تمام جنبه های مد علاقه مند بود. در مورد شیاپارلی، او بازی های بصری را دوست داشت، حتی تا حدی که درک ما از واقعیت را زیر سوال می برد. در سال 1932، حتی نیویورکر گفت که “فرقه ای از شیاپارلی مانند یک بوم نقاشی مدرن است.”

مجموعه زمستان 1936-1937 شیاپارلی، که در آگوست 1936 ارائه شد، اولین همکاری رسمی آنها بود، اگرچه بدیهی بود که دالی از سال 1935 همه چیز را در مورد کار طراح می دانست.

کابینت انسان‌نمای دالی (1936)، که نیم تنه‌ای از کشو است، الهام‌بخش کت و شلوار شیاپارلی است که در همان سال طراحی شد، جیب‌های آن، چه واقعی و چه در ترومپ لوئیل، شبیه جعبه و دکمه‌ها دستگیره‌های کشو بودند.

ایده ساخت کلاه کفش معروف از عکسی از دالی در حالی که کفشی روی سرش ایستاده بود گرفته شد که توسط گالا گرفته شده بود.

لباس خرچنگ سال 1937 یکی دیگر از قطعات نمادین از همکاری شیاپارلی و دالی است. دالی یک خرچنگ قرمز خونی عظیم را با لباس شب ارگاندی سفید ساده کشید که به شدت نمادی از وسواس جنسی او بود. دوشس جدید ویندزور، والیس سیمپسون خشمگین، بلافاصله آن را برای عکاس سیسیل بیتون (ووگ 1937) پوشید، بدون اینکه متوجه شود که این “برگ انجیر دالینی” به کناره گیری همسر سلطنتی او سرعت می بخشد.
دالی در مورد خرچنگ ها گفت: «دختران جوان مانند خرچنگ ها ظاهری لذت بخش دارند. مانند خرچنگ دریایی وقتی آنها را برای خوردن آماده می کنید قرمز می شوند.

لباس اشک، که بخشی از مجموعه سیرک در سال 1938 است، از نقاشی سه زن جوان سورئالیست که پوست های یک ارکستر را در آغوش گرفته اند الهام گرفته شده است. این لباس دارای الگوی trompe l’oeil است که شبیه تکه های پارچه پاره شده است. لباس عزاداری است که با چادر بلند می آید

علاوه بر لباس، دالی به همکاری خود با السا شیاپارلی با تصور الگوهایی برای بطری های پارچه و عطر، مانند برچسب روغن های بدن Shocking Radiance و بطری کریستال Baccarat برای عطر خود Le Roy Soleil در سال 1946 ادامه داد.

به گفته دالی، پاریس دهه 1930 «نه با بحث‌های سوررئالیستی در کافه‌ای در میدان بلانش، یا با خودکشی دوست بزرگ من، رنه کرول، بلکه با مؤسسه‌ی خیاطی که السا شیاپارلی می‌خواست در آن افتتاح کند، نماد بود. مکان Vendôme. در اینجا پدیده های مورفولوژیکی جدیدی رخ داد. اینجا قرار بود زبانه های آتش روح القدس دالی نازل شود» (زندگی مخفی سالوادور دالی، 1942)