های فشن High Fashion چیست؟

اگر پیگیر فشن‌شو‌ها و کالکشن‌های برخی از برندهای لوکس باشید، احتمالا چندباری اصطلاح “های فشن” (High Fashion) به گوشتان خورده است. “های فشن” را شاید بتوان در یک تعریف کلی به لباس‌های دست‌دوز به همراه دوخت با کیفیت و استفاده از مواد و پارچه‌های گران قیمت ارتباط داد. از طرفی اگر مقداری در تعریف آن دقیق‌تر شویم، به غیر از موارد گفته شده، متوجه می‌شویم که فلسفه‌ی فکری طراح در طراحی یک لباس “های فشن” اهمیت خاصی پیدا می‌کند.

های فشن چیست؟

“های فشن” (High Fashion) اصطلاحی است که برای توصیف لاکچری و مجلل‌ترین و منحصر به فرد‌ترین نوع مد و فشن استفاده می‌شود. “های فشن” عموما با طرح‌های پیچیده مشخص می‌شود که غالبا در آن‌ها از مواد گران‌قیمت و کمیاب استفاده می‌کنند. معمولا موادی که برای تهیه‌ی یک لباس “های فشن” استفاده می‌شوند، به راحتی برای سایر لباس‌ها در دسترس نیستند و اغلب به شکل محدودی تولید می‌شوند.

با توجه به تعاریف بالا این نکته را هم باید اضافه کنیم که “های فشن” چیزی فراتر از مواد لاکچری استفاده شده‌ در تهیه‌ی یک لباس است و نشان‌دهنده‌ی تجسم، خلاقیت و ایده‌هایی است که در پس ذهن طراح وجود دارد. “های فشن” این امکان را به طراح می‌دهد تا از مرزهای مرسوم مد فراتر برود و آثارش را با تلفیقی از هنر، فرهنگ و صنعت به نمایش بگذارد. در “های فشن” هر طرح، نحوه‌ی دوخت پارچه و سایر تزیینات لباس با دقت و ایده‌ی خاصی انتخاب و طراحی می‌شود.

معمولا لباس “های فشن” در ران‌وی‌ها( Runway ) به اجرا گذاشته می‌شود. در ران‌وی‌ها این امکان به طراح داده می‌شود تا بتواند به بهترین شکل، لباس و هنر خود را برای تأثیرگذاری بر خریداران و روزنامه‌نگاران مد به نمایش بگذارد. اغلب برندهای به اصطلاح لوکس و گران‌قیمت لباس‌های “های فشن” خود را در بوتیک‌های انحصاری برای مشتریان خاص خود به فروش می‌گذارند؛ در نتیجه حضور در ران‌وی‌ها و فشن‌شو‌ها یکی دیگر از راه‌های خرید این لباس‌ها برای سایر افراد است.

در ادامه‌ی این بحث به بررسی برندهای معروف “های فشن” و تاریخچه‌‌ی “های فشن” می‌پردازیم.

برندهای شناخته شده‌‌ی “های فشن” (High Fashion)

از برندهای مطرح و شناخته‌شده‌ی “های فشن” می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

گوچی(Gucci)

لویی ویتون(Louis Vuitton)

شنل(Chanel)

دیور(Dior)

کارتیر(Cartier)

ارمس(Hermes)

پرادا(Prada)

تیفانی اند کو(Tiffany & Co)

ورساچه(Versace)

ایو سن لوران (Saint Laurent Yves)

فندی(Fendi)

چه ویژگی‌هایی باعث می‌شود تا یک برند “های فشن” به حساب بیاید؟

برای پاسخ به این سوال نمی‌توان ویژگی‌های خاص یا به صورت یک قانون ثبت شده را در جایی پیدا کرد؛ اما ویژگی‌های زیر را از برندهای شناخته‌شده‌ی “های فشن” که نام بردیم، می‌توان فهمید:

برند‌های “های فشن” معمولا زیبایی‌های شاخص و قابل تشخیصی دارند؛ به طوری که مخاطب می‌تواند متوجه شود که این یک لباس “های فشن” است.
طرح‌های مفهومی و طراحی برای گروه‌های خاصی مانند بازیگران و خوانندگان
قیمت بالا به دلیل استفاده از پارچه‌ها و مواد مرغوب و گران قیمت

باز هم لازم است اشاره کنیم معیار مشخصی برای تشخیص یک برند “های فشن” وجود ندارد.

تا این‌جا با تعریف “های فشن” و برندهای مطرح آن آشنا شدید. در ادامه همراه ما باشید تا به بررسی تاریخچه‌ی آن و تفاوت “های فشن” با کوتور بپردازیم.

تاریخچه‌ی “های فشن”

تاریخچه‌ی “های فشن” و کوتور هر دو تقریبا به یک زمان و یک طراح معروف یعنی چارلز فردریک ورث برمی‌گردند. در اواسط دهه‌ی 1700 میلادی، پوشیدن لباس‌هایی به رنگ صورتی کم‌رنگ و روشن از سوی زنان و مردان اشراف اروپایی، نشان‌دهنده‌ی ثروت و موقعیت آن‌ها بود. در واقع اشراف با دانستن این موضوع تمایل داشتند تا از این رنگ در لباس‌هایشان استفاده کنند و جایگاه خاص و بالای خود نسبت به سایر اقشار جامعه را نشان دهند.

به طور کلی تاریخچه‌ی “های فشن” و حضور آن را می‌توان به اواخر قرن نوزدهم میلادی ارتباط داد. جالب است بدانید که اولین فشن‌شوی مد و لباس در سال 1858 در پاریس توسط پدر اوت کوتور یعنی چارلز فردریک ورث برگزار شد. در آن زمان فقط تعداد کمی از طراحان، به طور اختصاصی لباسی را برای طبقه‌ی ممتاز هر جامعه طراحی و تولید می‌کردند. بعد از این اقدام چارلز فردریک ورث، طراحان بیشتری وارد این صنعت شدند به طوری که در اوایل قرن بیستم بیش از 100خانه‌ی مد فقط در پاریس وجود داشت.

گسترش “های فشن” تقریبا از اواسط قرن بیستم رفته رفته آغاز شد. پیش از آن در اوایل قرن بیستم “های فشن” هم‌چنان زیر نظر خانه‌های طراحی اروپایی بود؛ اما درست بعد از جنگ جهانی دوم همه چیز تغییر کرد. حالا نوبت نیویورک بود که توجه علاقه‌مندان و طراحان مد را به خود جلب کند. این بار نیویورک به یکی دیگر از مراکز دنیای مد تبدیل شد و طراحان سرشناس و شناخته شده‌ای مانند کلوین کلاین و رالف لورن به شهرت جهانی رسیدند.

“های فشن” که تا پیش از این بیشتر مخصوص اشراف و گروه خاصی از مردم جامعه بود، در اواسط قرن بیستم به دلیل شکل‌گیری کالکشن‌های ready-to-wear و برندهای فست فشن، بیش از پیش در دسترس گروه‌های دیگر جامعه قرار گرفت.

تفاوت های فشن و کوتور در چیست؟

در تعریف کلی شاید “های فشن” و کوتور شباهت‌های زیادی با یکدیگر داشته باشند. احتمالا یکی از سوالاتی که ممکن است برای دنبال کنندگان فشن‌شوها و علاقه‌مندان مد پیش بیاید، تفاوت لباس “های فشن” و کوتور است. در ادامه به بررسی چند مورد از تفاوت‌های آن‌ها می پردازیم.

1- برندهای “های فشن” به نسبت برندهایی که لباس‌های کوتور را طراحی می‌کنند، از پارچه‌های ارزان‌تری استفاده می‌کنند؛ البته هر دو مواد استفاده شده در این لباس‌ها گران قیمت و به نسبت سایر لباس‌ها کمیاب‌تر هستند. هم‌چنین لباس‌های کوتور دارای جزییات دقیق، خاص و پیچیده‌تری هستند.

2- برندی که لباس “های فشن” طراحی می‌کند، نسبت به لباس‌های کوتوری که به صورت کاملا دست‌دوز و در تعداد کم تولید شده و زمان تولید طولانی‌تری برای آن صرف می‌شود؛ تولید بیشتری دارد.

3- لباس “های فشن” معمولا غیررسمی‌تر است و نسبت به کوتور کاربردی‌تر محسوب می‌شود. لباس “های فشن” برای موقعیت‌های مختلف و مکان‌های عمومی قابل پوشیدن است؛ در حالی که لباس کوتور رسمی‌تر بوده و اغلب برای مراسم‌ها و موقعیت‌های خیلی خاص استفاده می‌شوند. برای مثال سلبریتی‌ها از لباس‌های کوتور برای حضور در مراسم‌های مهمی مانند اسکار و.. استفاده می‌کنند.

به طور کلی “های فشن” به نسبت کوتور از لحاظ هزینه مقرون به صرفه‌تر است؛ اما نباید فراموش کرد که هر دو در دسته‌ی لباس‌های مجلل و گران‌قیمت قرار می‌گیرند.