تاثیرات حیرت‌انگیز هیپ هاپ بر فشن

یکی از بارزترین ویژگی‌های صنعت مد و فشن، تاثیرپذیری آن از ژانرهای مختلف هنری است. از سبک‌ها و مکاتب هنری گرفته تا ژانرهای مختلف موسیقی. هرکدام از این سبک‌ها به  نوبه خود بر این صنعت تاثیر می‌گذارند و در میان تمام این ژانرها، می‌توان گفت که یکی از آن‌ها، بیشترین تاثیر را بر پوشش افراد گذاشته است.

هیپ‌‌هاپ و رَپ سبکی از موسیقی آمریکایی هستند که دنیایی از ویژگی‌ها را در خود جای داده و مشاهیر این سبک، سهم قابل توجهی در فرهنگ غربی دارند. در این مطلب، به سبک پوشش هیپ هاپ، فلسفه و داستان پشت آیتم‌های آن، سیر تکامل و تاثیرات آن بر فشن می‌پردازیم.

هیپ هاپ، جنبشی قدرتمند در آمریکا

پیش از پرداختن به سبک پوشش در این ژانر، بهتر است که با آن بیشتر آشنا شویم. هیپ هاپ چیست؟ از کجا شروع شد و هدف آن چه بود؟ کشوری پهناور مانند ایالات متحده، میزبان انواع سبک‌‌های موسیقی مختلف است که برخی از محبوب‌ترین آن‌ها جَز، کانتری و بلوز هستند اما شاید در سرتاسر دنیا، افراد، این کشور را به هیپ هاپ و رپ بشناسند.

هیپ هاپ تاریخی بسیار غنی، پیچیده و عمیقی دارد اما صرفا جهت آشنایی، به خلاصه‌ای از تاریخچه این سبک می‌پردازیم. همه چیز از شهر نیویورک، منطقه Bronx (برانکس) شروع شد. سال، ۱۹۷۰ است و گروهی از آفریقایی-آمریکایی‌ها و مهاجران جامایکایی که در مناطق نسبتا محروم نیویورک زندگی می‌کنند، در میهمانی‌هایی به نام Block Party (بلاک پارتی) گرد هم می‌آیند تا از مشکلات زندگی کمی فاصله بگیرند.

مهم‌ترین عنصر این میهمانی‌ها، موسیقی آن بود. آفریقایی‌های آمریکا، استعداد عجیبی در ابداع سبک‌های موسیقی دارند؛ موسیقی که برده‌های آفریقایی در زمین‌های پنبه می‌نواختند، بعدا به کانتری بلوز تبدیل شد، با ریتم دادن به جَز، موجب اختراع سبکی به نام فانک شدند و در دهه ۷۰ میلادی، دی جی‌ها در بلاک پارتی‌های برانکس، با میکس و ویرایش موسیقی‌های موجود، سبکی از موسیقی را ابداع کردند که هیپ هاپ نام داشت.

زیبایی در محاصره: نگاهی به فشن در جنگ جهانی دوم

استعداد‌های آفریقایی-آمریکایی‌ها و ابداع رپ

یکی دیگر از استعداد‌های آفریقایی-آمریکایی‌ها، توانایی آن‌ها در تکلم، ریتم بخشیدن به آن و Slang یا عامیانه کردن زبان است. با به کارگیری این استعدادها و ترکیب آن‌ها، آرتیست‌های آفریقایی-آمریکایی، “رپ” را ابداع کردند.

رپ با موسیقی‌ها یا “بیت”های هیپ هاپ ترکیب شده و سبکی کاملا جدید و تاثیرگذار میان سیاه‌پوستان و لاتینوها به وجود آورد. در این ژانر نو که میان اقشار ضعیف و اقلیت‌های نژادی، شهرت و محبوبیت زیادی پیدا کرده بود، این فرصت را به آرتیست‌ها می‌داد تا با نوشتن اشعار اعتراضی به وضعیت موجود، تاثیر زیادی بر جامعه خود بگذارند و آن‌ها را آگاه و بیدار کنند.

به خاطر همین موضوع، هیپ هاپ و رپ در سرتاسر دنیا، یک ژانر از موسیقی محسوب می‌شود که در عین حال، جنبشی بسیار قدرتمند برای اقشار ضعیف و مخصوصا اقلیت‌های نژادی که مورد تبعیض قرار می‌گرفتند بوده و هست.

زبان پوشش در خیابان‌های دنیا

هیپ هاپ به عنوان یک استایل

از نظر استایل و پوشش، هیپ هاپ را می‌توان به دو دوره  Old School (کلاسیک) و New School (مدرن) تقسیم کرد. هردوی این دوره‌ها در اصل سبک‌های موسیقیایی در این ژانر محسوب می‌شوند ولی استایل و سبک پوشش این دو با هم تفاوت‌های به خصوصی دارند.

در سبک Old School یا کلاسیک هیپ هاپ، آرتیست‌ها به لباس‌های اورسایز جذب شده و اکثر آن‌ها شلوارهای خود را اصطاحا Sagging می‌کنند که به آن خواهیم پرداخت. اما یکی از جالب توجه‌ترین آیتم‌ها در استایل هیپ هاپ کلاسیک، استفاده افراد از جواهرات سنگین است.

در دهه ۷۰ میلادی که برندهایی مانند Adidas شروع به کار کرده بودند، بازار خوبی میان علاقه‌مندان و دوستداران هیپ هاپ پیدا کردند. همچنین یکی دیگر از عوامل تاثیرگذار، علاقه‌ی هنرمندان هیپ‌هاپ به لباس‌های اسپورت و ورزشی و فرهنگ Break Dance (بریک دنس) بود.

بریک دنس یکی از پدیده‌هایی بود که سهم مهمی در تولد هیپ داشت و از آنجایی که این سبک رقص به عنوان یک پدیده فرهنگی میان آفریقایی-آمریکاییان نهادینه شده بود، سبک پوشش مربوط به آن در هیپ‌ هاپ هم دیده می‌شود. لباس‌های ورزشی و اوورسایز، اسنیکرهای Nike، Adidas و Converse برای این رقص استفاده می‌شدند که در هیپ هاپ هم همین آیتم‌ها دیده می‌شوند.

ژاپنیسم در فشن

Sagging، پدیده‌ای فراگیر در فرهنگ هیپ‌ هاپ

اما استایل هیپ هاپ، در اصل ترکیبی از پدیده‌های مختلف است که هرکدام از آن‌ها، تعاریف و فلسفه‌های به خصوصی دارند. یکی از روش‌های پوشیدن شلوار در سبک هیپ هاپ Sagging است که به آن اشاره شد. اما این سبک پوشش چیست؟

 این ترند در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی پدیدار شد که در آن، افراد شلوارهای جین خود را عمدا یا ناخواسته گشاد تهیه می‌کردند تا حدی که دور کمر این شلوارها اندازه افراد نبود و به اصطلاح آویزان می‌شد. این آویزانی، لباس زیر مردان را در معرض دید قرار می‌داد و افرادی که اینگونه شلوار بر تن می‌کردند، مداما در حال تلاش برای نگه داشت شلوار بر تنشان بودند.

حال این سوال پیش می‌آید که چرا این افراد از کمربند استفاده نمی‌کنند؟ بسیاری از هیپ هاپ آرتیست‌ها و سایر کارشناسان، بر این پاسخ توافق دارند: از آنجایی که هیپ‌ هاپ ریشه‌های عمیقی در جرم و رفتارهای گنگستری دارد، تاثیرات زیادی از آن‌ها می‌گیرد. دلیل ترند شدن شلوار آویزان یا Sagging در دل زندان‌های آمریکایی نهفته است.

طبق قوانین زندان‌های آمریکا، افراد اجازه همراه داشتن اشیائی از قبیل کمربند، بند کفش و هرچ یزی که می‌تواند دردسرساز باشد را نداشتند و لباس‌هایی که به زندانیان داده می‌شد، اندازه‌گیری و خیاطی نمی‌شدند؛ بنابراین، در زندان‌ها افرادی دیده می‌شدند که با شلوارهایشان ناراحت بودند و چون چیزی برای ثابت نگه داشتن شلوار وجود نداشت، این شلوارها اغلب گشاد و آویزان می‌شدند.

حال، هیپ هاپ آرتیست‌ها این پدیده را بسیار خاص می‌دانستند و این سبک از پوشش را در استایل خود شامل می‌کردند.
نکته جالب این است که دولت‌های آمریکا تلاش زیادی برای مهار کردن این استایل کردند و چیزهایی مانند بی احترامی به عموم را دلیل غیر اخلاقی بودن آن می‌دانستند و برای افرادی که اینگونه در خیابان ظاهر می‌شدند جریمه در نظر می‌گرفتند . اما هیپ هاپ، ژانر و جنبشی است که مانند پانک‌ها زیر بار قانون نمی‌رود و هرچه حساسیت دولت بر این موضوع بیشتر می‌شد، دوستداران هیپ‌ هاپ، بیشتر به آن علاقه‌مند می‌شدند.

چگونه لباس‌های ورزشی به دنیای مد راه پیدا کردند

چرا جواهرات سنگین و گران قیمت؟

اشاره شد که هیپ هاپ ژانری معترض به تبعیض‌های نژادی، اجتماعی و اقتصادی است و در دورانی که این سبک ابداع شد، بخشی بزرگی از جامعه آفریقایی-آمریکایی و لاتینو در مناطق فقیرنشین زندگی می‌کردند و وضعیت مالی خوبی نداشتند. همچنین رفتارهای تبعیض آمیزی در جامعه وجود داشت که روحیه و انگیزه این افراد برای رسیدن به ثروت و موفقیت را از بین می‌برد و در این میان، هیپ هاپ انگیزه‌ای برای مقابله با این مشکلات پدید می‌آورد.

به گفته رپر مشهور Jay-Z، اقلیت‌های نژادی، مخصوصا آفریقایی-آمریکاییان در طول عمرشان از رسیدن به ثروت محروم شده‌اند و به خاطر شرایط موجود جامعه، به گونه‌ای “اجازه”ی مرفه زندگی کردن را ندارند. هیپ هاپ، پانکِ اَفرو-آمریکایی است که زیر بار چنین شرایطی نمی‌رود و دغدغه اصلی آن، مبارزه با این تبعیضات است.

به همین خاطر، هیپ هاپ آرتیست‌ها جواهرات سنگین و گران‌قیمت می‌اندازند که از طلا، نقره، پلاتین و سایر فلزات گران‌بها تولید می‌شوند و هدف آن را، مبارزه با سیستم تبعیض آمیز می‌دانند. حال، استفاده از جواهرات سنگین میان طرفداران عادی این ژانر هم بسیار فراگیر شده بود. با اینکه وضعیت مالی این افراد تعریفی نداشت، این آفریقایی تباران به واسطه هیپ هاپ حس غروری به دست آورده بودند که به چنین چیزی اعتقاد داشت:

“طبق هر شرایطی، دنیا باید بداند که ما دیگر زیر بار تبعیض نمی‌رویم و یا نمی‌گذاریم که جامعه ما سیاه پوستان، تصویری از فقر به دنیا نشان بدهد.” به همین خاطر، حتی امروزه هم در میان سیاه پوستان مناطق فقیر نشین، استفاده از جواهرات طلا رایج است. این افراد با اندک پولی که به دست می‌آورند، جواهرات طلا و یا بدل می‌خرند که دلیلش همین عقیده می‌باشد.

شاید یکی از پرمعناترین عناصر در فشن هیپ هاپ، همین زنجیرهای سنگین طلا باشد. البته شایان ذکر است که در پوشش سنتی آفریقایی، استفاده از جواهرات طلا، نشانی از اقتدار و غرور است.

استایل Old School در هیپ هاپ

دهه ۹۰ میلادی، دوره‌ای بسیار مهم در صنعت مد، مخصوصا استریت فشن است و یکی از ویژگی‌های آن، تعداد زیاد ترندهایی است که از این دهه بیرون می‌آمدند. بی شک هیپ هاپ که در دهه ۹۰ فراگیر شده بود، سهمی بزرگ در پدید آمدن ترندها داشت و بسیاری، این دهه را دوره طلایی هیپ هاپ می‌دانند.
اما هیپ هاپ آرتیست‌ها در این دوره از تاریخ چه چیزهایی می‌پوشیدند؟

کلاه‌های Kangol:

یکی از آیتم‌هایی که در استایل کلاسیک یا اولد اسکول هیپ هاپ دیده می‌شود، کلاه‌های kangol هستند که توسط رپر افسانه‌ای LL Cool J ترند شد که شبیه به کلاه‌های ماهیگیری می‌باشد. این رپر دنیایی از طرفداران را به همراه داشت که از استایل او تقلید می‌کردند.
پس از ترند شدن کلاه‌های کَنگل توسط LL Cool J، این آیتم در فیلم‌های گنگستری یا اکشن هالیوود هم دیده می‌شدند که نقش مهمی در جاودانه شدن آن در فشن هیپ هاپ بازی می‌کرد.

بوت‌های Timberland:

این بوت‌ها در اصل برای کارهایی مانند ساخت و ساز و شغل‌های مشابه طراحی شده‌اند ولی در نیویورک یا East coast (بندر شرقی آمریکا)، بوت‌های تیمبرلند کاربردی کاملا متفاوت دارند. فروشنده‌های مواد مخدر در خیابان‌های سرد نیویورک، مدت زمان زیادی را سرپا میاستاند و نیاز به کفش‌هایی داشتند که شغل آن‌ها را کمی راحت‌تر می‌کرد.

بوت‌های تیمبرلند پاها را گرم نگه داشته و به موادفروشان، توان کار در خیابان‌های سرد نیویورک را می‌داد.
اشاره شد که هیپ‌هاپ، ریشه‌های عمیقی در دنیای جرم و جنایت دارد و این پدیده، یکی از عواملی است که تاثیر زیادی بر فشن هیپ هاپ گذاشته. بوت‌های تیمبرلند توسط رپرهای افسانه‌ای Biggie Smalls و Tupac Shakur همیشه پوشیده می‌شدند و به واسطه این دو رپر و دیگر آرتیست‌ها، به ترندی ابدی تبدیل شدند. امروزه، بوت‌های تیمبرلند از ضروری‌ترین آیتم‌های استریت فشن نیویورکی هستند.

تی‌شرت‌های اوورسایز:

یکی دیگر از آیکونیک‌تیرن پوشاک در هیپ هاپ، تی‌شرت‌های اوورسایزی هستند که هم آرتیست‌ها و هم طرفداران آنها می‌پوشند. حال، فلسفه‌های مختلفی برای این لباس تعریف شده اما دو دلیل، بیشتر پذیرفته شده‌اند: در بین آفریقایی-آمریکاییان، این عادت وجود داشت که بزرگ‌تر‌ها لباس‌های خود را به برادران کوچک‌تر یا پسرهای فامیل‌ می‌دادند تا نیازی به خرید لباس نباشد. این لباس‌ها اغلب در تن افراد اوورسایز یا گشاد دیده می‌شدند و طرفداران هیپ‌ هاپ این موضوع را در استایل خود منعکس می‎کردند.

دلیل دیگر هم، به پوشیدن لباس‌های بزرگتر‌ها مرتبط است. در خیابان‌های خطرناک نیویورک و دیگر شهرها، تی‌شرت‌های اوورسایز، افراد را از به دردسر افتادن حفظ می‌کرد و دلیل آن این است که اگر شما لباس اوورسایزی بر تن دارید، به این معناست که شما برادر یا پسرعموی قدر و قوی هیکلی دارید و آزار شما، فکر عاقلانه‌ای نیست.

عادت‌های معیشتی و خیابانی سیاه پوستان آمریکا چیزهایی هستند که همیشه در پوشاک آن‌ها دیده می‌شود و دلیل پوشیدن تی‌شرت‌های اوورسایز رپرها را می‌توان به همین موضوع ربط داد.

هالستون؛ طراح لباس مشهور آمریکایی

کفش‌های Air Jordan:

اینکه اهل هیپ هاپ باشید و علاقه‌ای به کفش‌های اِیر جردنِ برند Nike نداشته باشید، چیزی غیر ممکن است. امروزه اسنیکرها بخشی بسیار مهم از صنعت مد و استریت فشن هستند و برندهایی نظیر Nike و Balenciaga اسنیکرهای بی‌نظیری تولید می‌کنند که قیمت‌های آن، این کفش‌ها را به کالایی لوکس تبدیل کرده است.

اما در دهه‌های ۸۰ و ۹۰، اینکه اسنیکرها برای چیزی غیر از ورزش استفاده شوند، غیر ممکن بود. اما زمانی که مایکل جردن، بسکتبالیست پیشکسوت آمریکایی با برند Nike  قرار دادی برای تولید اسنیکرهایی به نام خود جردن بست، این کفش‌ها بلافاصله در سرتاسر آمریکا فراگیر شدند و بیشترین محبوبیت را میان آفریقایی-آمریکاییان به دست آورد.

این مدل اسنیکر از دهه ۸۰ تا امروز، از ضروری‌ترین آیتم‌ها در کمد هر سیاه پوست آمریکایی بوده و نقش هیپ هاپ هم در شهرت این اسنیکر غیر قابل انکار است.

Starter Jacket و کلاه کَپ:

بسیاری از هیپ‌ هاپ آرتیست‌ها به غیر از تی‌شرت‌های اوور سایز، ژاکت‌های برند Starter را می‌پوشند. در دهه ۹۰ میلادی که تمرکز هیپ هاپ بر رقابت آرتیست‌های بنادر شرق و غرب بود، رقابت تیم‌های ورزشی هم چیزی بود که نقش نسبتا مهمی در درگیری این دو بندر داشت.

برند Starter در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی با لیگ‌های ورزشی بسکتبال، فوتبال و بیسبال قرارداد داشت، برای آن‌ها ژاکت‌های ورزشی طراحی و تولید می‌کرد. هیپ‌ هاپ آرتیست‌ها هم به نشانه نمایش رقابت خود با همکاران غربی‌شان، این ژاکت‌ها را برتن می‌کردند.
به همراه این ژاکت‌ها هم کلاه‌های کَپ پوشیده می‌شد که به واسطه گروه رپِ لوس‎آنلجسی، N.W.A به ترندی فراگیر تبدیل شد.

باندانا:

در نیویورک و کالیفرنیا، گروه‌های گنگستری وجود داشتند که رنگ‌هایی مانند قرمز و آبی را برای مشخص کردن خود انتخاب می‌کرند و بانداناهایی به همین رنگ را بر روی سر یا دست خود می‌بستند و یا آن را از جیب شلوارهایشان آویزان می‌کردند. حال، این که عضوی از این باندهای گنگستری در دنیای هیپ هاپ مشهور شود، چیز کمیابی نبود و این آرتیست‌ها برای نشان دادن اصالت و وفاداری خود به باندشان، این بانداناها را می‌بستند که در فشن هیپ‌ هاپ، به ترندی بسیار تاثیرگذار تبدیل شد.

جین یا Denim:

جین امروزه آیتمی رایج در دنیای فشن است اما این پوشاک همیشه چنین نبوده. پوشاک جین یا دِنیم اصولا لباس‌های مخصوص کار بودند اما با پدید آمدن ساب کالچرهای مختلف مانند پانک و هیپ هاپ، این پوشاک تبدیل به بخشی حیاتی از فشن آمریکایی شد.

در دنیای هیپ هاپ، آرتیست‌هایی مانند Tupac، و Eazy-E از گروه N.W.A، کسانی بودند که شلوارهای دِنیم برتن می‌کردند و با ست کردن آن با کت‌های جین اوورسایز، ترندی نو و فراگیر در بین طرفداران هیپ‌هاپ پدید آوردند. شلوارهای جین اوورسایز هم از آیتم‌های اصلی فشن هیپ هاپ هستند که در شهرهایی مانند نیویورک با بوت‌های تیمبرلند ست می‌شوند.

این چند مورد، اصلی‌ترین آیتم‌هایی هستند که فشن هیپ هاپ را تشکیل می‌دهند و به غیر از این موارد، پوشاک، سبک‌ها و برندهای بسیاری بودند که برای هیپ هاپ فشن استفاده می‌شدند. مانند کفش‌های Converse و Vans، کلاه‌های بافتنی، لباس‌های سرهمیِ جین و بسیاری دیگر.

هندی‌ها چه می‌پوشند؟

اما مهم‌ترین نکته در هیپ هاپ فشن این است که پشت هر لباس، کفش و اکسسوری، فلسفه و داستانی وجود دارد؛ درست مانند موسیقی این ژانر.

استایل New School در هیپ هاپ

هیپ هاپ سبکی است که به دو دوره کلاسیک و مدرن تقسیم می‌شود که هرکدام، سبکی خاص در موزیک، لایف استایل و سبک پوشش هستند و هردوی آن‌ها، طرفداران سرسخت خود را دارند. در دوره کلاسیک هیپ هاپ، پیام از پیام رسان اهمیت بیشتری داشت و چیزهایی مانند پوشاک از برندهای درجه ۱ تهیه نمی‌شدند.

در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی، وضعیت مالیِ بخش قابل توجهی از اقلیت‌های نژادی، تعریفی نداشت و فقر میان این افراد پدیده رایجی بود. در آن دوران، هیپ هاپ با افراد، همدردی می‌کرد و صدای اعتراض آن‌ها بود. البته ساب ژانر‌هایی از هیپ هاپ وجود داشتند که بیشتر بر جلوه گنگستری جامعه سیاه پوستان تمرکز داشت ولی بیشتر تمرکز، رساندن یک پیام بود.

هیپ هاپ در دوره کلاسیک، به عنوان یک Counterculture (ضد فرهنگ) شناخته می‌شد و در آن استفاده از برندهای درجه ۱ مانند Louis Vitton یا Gucci، نشانی از فاصله گرفتن از اهداف این جنبش و خدمت به سیستم تلقی می‌شد. آرتیست‌ها و طرفداران، پوشاک ارزان و معمولی می‌پوشیدند و با خلاقیت خود، از شرایط اطراف و داستان‌هایشان، استایل ابداع می‌کردند.

اما امروزه، هیپ هاپ پدیده‌ای است که از فشن تاثیر می‌پذیرد و بر آن تاثیر می‌گذارد. آرتیست‌هایی مانند Kanye West برندهای استریت فشن خود را تاسیس کرده و برندهایی مانند Supreme، به برندهای اختصاصی هیپ هاپ تبدیل شده‌اند. با این حال، هنوز هم عناصری از هیپ هاپ کلاسیک در عصر مدرن دیده می‌شود.

استفاده از زنجیرهای سنگین طلا، ساعت‌های الماس نشان رولکس، کفش‌های ایر جردن Nike، کلاه‌های کپ، بوت‌های تیمبرلند، کاپشن‌های پف دار، شلوار جین و… هنوز هم بین آرتیست‌ها و طرفداران، رایج است و به گونه‌ای Old School را جاودانه نگه داشته‌اند.

اما هیپ هاپ فشن تغییرات آشکاری در عصر مدرن به خود دیده؛ شلوارهای بَگی به جین‌های جذب و Skinny تبدیل شده‌اند، کت و شلوارها و سایر پوشاک لوکس خیلی بیشتر استفاده می‌شوند و استفاده از محصولات برندهایی مانند Gucci، Versace، Louis Vitton و سایر برندهای لوکس، به عادت آرتیست‌ها تبدیل شده.

نکته مهم اینجاست که برندها در گذشته مدام در تلاش بودند تا خود را نماینده یا حامی هیپ هاپ ندانند چون در آن دوران، هیپ هاپ یک ضد فرهنگ محسوب می‌شد و بسیاری این ژانر را برای مجرمان و گنگسترها می‌دانستند. اما هیپ هاپ از ضد فرهنگ به خود فرهنگ تبدیل شد و برندها این موضوع را به خوبی درک کردند.

هیپ هاپ و نمایندگی فرهنگ آمریکایی

امروزه برندهایی مانند Gucci رشد قابل توجهی در برخی از محصولات خود را شاهد هستند و این موضوع به لطف هیپ هاپ است. پیش‌تر گفته شد که اسنیکرها در گذشته تنها برای ورزش طراحی و فروخته می‌شدند و هیپ هاپ این موضوع را هم تغییر داد. این ژانر و جنبش امروزه کلیات آمریکا و فرهنگ آمریکایی را نمایندگی می‌کند.

اما افراد زیادی معتقدند که هیپ هاپ فاصله زیادی از هدف و پیام اصلی خود گرفته و بیش از حد به سوی سیستم نزدیک شده؛ سیستمی که زمانی در تلاش بود تا این جنبش را از بین برده و آن را به دست فراموشی بسپارد. تفاوت‌های آشکاری در این دو دوره رپ دیده می‌شود که مهم‌ترین آن‌ها، محتوای موسیقی‌ها و استایل پوشش در این ژانر هستند.

در دوره کلاسیک، اشعار، بیشتر درباره زندگی‌های سخت آرتیست‌ها، وضعیت بد اقتصادی و اجتماعی و… بودند و در دوره مدرن، تمرکز بیشتر بر جلوه گنگستری و لوکس بودن زندگی است. اهمیت این موضوع این است که فشن و پوشش آرتیست‌ها و علاقه‌مندان، انعکاسی مستقیم از پیام این موسیقی‌هاست.

البته این را هم نباید فراموش کرد که به عقیده ۹۰ درصد علاقه‌مندان این ژانر، سبک پوشش دوره کلاسیک مانند خود موزیک‌ها جاودانه هستند. در چند سال اخیر، ما شاهد احیا و بازگشت ترندهای دهه ۹۰ میلادی هستیم و در این میان، هیپ هاپ فشن هم با قدرت زیادی به دنیای استریت فشن بازگشته که موضوع جاودانگی این سبک را نشان می‌دهد.

نتیجه گیری

داستان هیپ هاپ، داستان تبدیل شدن یک پدیده ضد فرهنگ به فرهنگ اصلی آمریکاست. سیاه پوستان و لاتینوهای آمریکا که زندگی‌های تبعیض آمیزی را تجربه می‌کردند، برای فراموش کردن مشکلات خود به انجام فعالیت‌های مختلف می‌پرداختند که ابداع موزیک‌های جدید یکی از آن‌ها بود.

با گذشت کمی زمان، هیپ‌ هاپ به ژانری تبدیل شد که تمام اقشار ضعیف را نمایندگی می‌کرد و صدای اعتراض آن‌ها به سیستم موجود بود. پوشش در هیپ هاپ هم مستقیما از این لحن اعتراضی تاثیر می‌گرفت. از پوشیدن لباس‌های برادر بزرگ‌تر گرفته تا استفاده از جواهرات سنگین و گران قیمت برای رساندن یک پیام.
هیپ‌ هاپ تا زمان زیادی، مخالفان بسیار زیادی داشت و دولت آمریکا، برندها و رسانه‌ها مداما در تلاش بودند تا این جنبش را از بین ببرند. اما امروزه برندها، هیپ هاپ آرتیست‌ها را بهترین مشتریان خود می‌دانند و این جنبش دستاوردهای اجتماعی بیشماری را در کارنامه خود دارد و در دنیای امروز، هیپ هاپ به پدیده و استایل جهانی تبدیل شده.