عصر ادواردی-Edwardian Era

دهه 1900-1910 در جهان غرب به دوران ادورادی معروف بود.منظور از این ادوراد هم Edward VII پادشاه انگلستان بود که درآن 10 سال حکومت را به دست داشت.سبک ادواردی سبکی رسمی و مجلل بود که در آن از پارچه های گران قیمت وتزیینات استفاده میشد .

در اوایل این دوران خانم ها هنوز کرست و دامن بلند به تن میکردند وعلاوه بر آن از دستکش،کلاه و چتر های تزیین شده به عنوان اکسسوری  استفاده میکردند.آنها مثل قدیم از کرست های سفت برای شکل دادن به بدن خود اونجوری که دوست داشتند استفاده میکردند.منتها با این تفاوت که در این عصر به جای فیگور ساعت شنی حالت S  شکل مد بود(سینه ها برآمده و اصطلاحا سینه کفتری!-کمر خیلی باریک ،باریکتر از عصر ویکتوریایی، و باسن خیلی برآمده)که اصطلاحا به آنMonobosom  میگفتند.

در اواخر این دوران طراح معروف فرانسوی Paul Poiret پیراهن های بدون کرست را طراحی کرد که لباس هایی گشاد و راحت بودند و که به صورت خط صاف تا پایین بدن بود بدون هیچ انحنایی.(این پیراهن ها در دهه 1920 معروف تر هم شدند.)

آقایان هم همان کت و شلوار های سه تکه رسمی خود را میپوشیدند همراه با کلاه ،چتر یا عصا.زنجیر دولایه ساعت آلبرت هم دردوران ادوراد دوباره باب شد که روی قسمت جلوی شکم جلیقه کت و شلوتر خود آویزان میکردند.

یکی از ویژگی های بارز این دوران لباس پوشیدن متناسب با موقعیت بود که نتیجه ی تاسیس خیاط خانه ها و فروشگاه های بزرگی بود که با فروش لباس های آماده این امکان رو به مردم داد تا لباس های مختلفی برای خودشون تهیه کنند.

مثلا مهمانی های در باغ،خرودن چای در تراس،پیکنیک و مسابقات و ورزش ها هر کدام نیازمند لباس مناسب خود بود. تن می کردند.

سبک ادواردی همچنین به صورت گسترده ای با کلاه های بزرگ شناخته میشود که با پر های زرگ یا گل های ساتنی تزیین میشد ،کلاه های کوچکتر بیشتر برای ورزش استفاده میشدند.

این کلاه های عظیم به مدل مویی هم نیا داشت که بتونه نگهش داره.معروف ترین آن مدل پومپادور پر بود(پومپادور یک مدل مو است که به نام همسر لوییس پانزدهم پادشاه فرانسه نامگذاری شده-در این مدل مو حجم زیادی از مو به سمت بالا کشیده شده و بعضی اوقات هم از بغل ها و پشت مقداری از مو آویزون بود.)