مهجور ماندن لباس اقوام توسط متولیان حوزه مد و لباس هیچ توجیهی ندارد.
متاسفانه با سیاست های غلط سازمان ها و متولیان پوشاک؛ لباسهای اقوام بسیار مهجور ماندهاند و باید در این زمینه فرهنگسازی جدی گرفته شده است، نباید لباسهای گذشتگان به دست فراموشی سپرده شود و باید آن را به آیندگان منتقل کنیم» این جمله ها تقریباً مفهوم و مضمونی از صحبتهای متولیان حوزه مد و لباس درباره لباسهای محلی و سنتی است، حتی هر سال برای جشنوارهها و نمایشگاه عنوان یا شعاری برای لباسهای اقوام هم انتخاب میکنند که نشان از دغدغهمندی آنان دارد.
بسیاری از منتقدان و کارشناسان در این حوزه حتی به کمبود منابع غنی اشاره دارند که در اختیار دانشآموختگان قرار میگیرد و در زمینه دانشگاهی بسیار ضعیف هستیم ولی راهکارهایی که در این زمینه به نتیجه برسند را بسیار کم دیده شده است،حتی بسیاری از پوششهایی که در زمینه لباسهای اقوام کشورمان است با نام اروپایی میان مردم معروف شدهاند.
لباسی محلی که به مد اسپانیایی میشناسند
منطقه چاهورز، یکی از مناطق جنوبی استان فارس است. یک روایت محلی میگوید که در چاه چاهورز گاوی بوده که آب را از چاه میکشیده است و به وسیله آن دامها را آب میدادند، از همین رو نام این منطقه چاهورز نامیده شده است. در گذشته مردم چاهورز بیشتر شغلشان دامداری و کشاورزی بوده و محصول اصلی آنها خرما بوده است.
لباس سنتی زنان این منطقه بسیار زیبا و پرکار است و از پارچههای اطلس و رنگارنگ تهیه میشود. حاشیه این لباس با نوارهای نقره و گلابتون تزئین شده و لباس عروسهای این منطقه در قدیم بسیار پرکار بوده و با سکههای قدیمی و انواع زیورآلات تزئین میشده است برای دوخت دامن از چندین متر پارچه استفاده میکردند و دور تا دور آن پنبهدوزی میشده است.
آرزو ضرغام، مدرس و کارشناس حوزه مد و لباس درباره پارچههای اطلس و رنگارنگ، دامنهای پرچین و بسیار بزرگ منطقه چاهورز میگوید: ما در این نمونه پارچه که با نوارهای نقره در دامنهای پرچین استفاده میشود در پارچهها، لباسها و مد اسپانیا هم میبینیم که دقیقاً به همین شکل و شمایل هستند،در حالیکه آنها بیشتر دیده شدند و به نوعی جهانی شده است و مردم آن را بیشتر و بهتر میشناسند،حتی این لباس به مد اسپانیایی هم معروف است،کاش ما هم لباسهای محلیمان را بیشتر میشناختیم و از آن استفاده میکردیم.
او درباره لباس اقوام میگوید:کاش متولیان و مسئولانی که حوزه مد و لباس فعال هستند در زمینه لباسهای اقوام فعالیتها را بیشتر کنند تا علاقهمندان در این راه بیشتر اطلاعات داشته باشند یا از نزدیک به پوشش سنتی آشنا شوند. متأسفانه نهادهای دولتی در این زمینه برنامهریزی مدون و درستی ندارند. درست است که جمعآوری اطلاعات درباره لباسهای اقوام پروسه بلند مدتی است اما باز هم نباید آن را نادیده گرفت.