پوشاک کودکان در سال های ۱۹۳۰

لباس کودکان در دهه ۱۹۳۰ تقریباً مانند همان دهه ۱۹۲۰ ادامه یافت. با این حال، مانند لباس زنانه، کمر لباس های دخترانه حالت طبیعی تر پیدا کرد.

پارچه های نخی و ماسلین با تزیینات شامل گلدوزی و پیچ و تاب در این دوره محبوب بودند. یقه های موسوم یه “پیتر پان” به سلطنت خود ادامه داد. در این دوره لباس ها را از پارچه های ساده و یا طرح دار تهیه میکردند.

لباس های آستین پفی و کوتاه به لطف ستاره خردسال سینمای آن سال ها Shirley Temple برای دختر بچه ها بسیار محبوب شده بود.

دختران بزرگ سال تر پیراهن هایی می پوشیدند که قد آن تا زانو میرسید و در کنار آن جوراب کوتاه سفید و کفش های موسوم به کفش Mary Jane (کفش های مشکی ساده ای که دو طرف آن با یک بند و سگک به هم متصل می شوند) به پا میکردند.

لباس های ملوانی همچنان برای دختران و پسران جوان، به ویژه برای پسران محبوب ماندند. پسرهای کم سن و سال شلوارک و پسرهای بزرگ تر شلوار پارچه ای به همراه کت های پشمی می پوشیدند که آنها را شبیه بزرگسالان می کرد.

پسران شلوار را به همراه کمربند یا ساسپندر می پوشیدند. تصویر جو و رز کندی به همراه نه فرزندشان در اواخر دهه ۱۹۳۰ نشان می دهد که جوانان در مراحل مختلف کودکی، نوجوانی و بزرگسالی در طول دهه سی چگونه لباس می پوشیدند.

به دلیل رکود بزرگ در آمریکا، پدیده ای در میان لباس کودکان، به ویژه برای دختران ظهور کرد و آنها از گونی های آرد برای خودشان لباس تهیه می کردند. با ناامیدتر شدن اوضاع در طول دهه، زنان به گونی های خالی آرد روی آوردند.

آنها شروع به ساخت لباس  از کیسه های خالی کردند و وقتی که تولیدکنندگان آرد از این موضوع مطلع شدند، شروع به چاپ الگوهای لباس بر روی گونی هایشان کردند. زنان برای خود و فرزندان خود – چه دختر و چه پسر – لباس درست می کردند.

دختران جوان حتی ظاهری امروزی تر به این لباس ها می دادند و اگرچه این لباس ها در اوج مد نبودند اما نشان می دهند که حتی کسانی که بیشترین ضربه را از رکود و افسردگی در این دوره خوردند توانسته اند کمد لباس خود را به روز کنند.