بافندگی به کمک رایانه

تحقیقات جدید آزمایشگاه علوم کامپیوتر و هوش مصنوعی از یادگیری ماشینی برای شخصی‌سازی طرح‌های لباس استفاده می کنه.

قدیمی ترین مورد بافندگی شناخته شده از قرون وسطی به مصر، با استفاده از یک جفت جوراب با دست ساخته شده با دقت برمیگرده.

اگرچه لباس های دستباف قرن‌هاس که کمدهای ما رو اشغال کردن، اما هجوم اخیر دستگاههای بافندگی با تکنولوژی بالا‌، چگونگی ایجاد قطعات مورد علاقه رو تغییر داده. 

این سیستم ها که از ژاکت های پرادا گرفته تا پیراهن های نایک چیزی ایجاد کردن، هنوز از یکپارچه بودن فاصله ندارن. ماشین های برنامه نویسی برای طرح ها می تونن یه کار سخت و خسته کننده و پیچیده باشن: وقتیکه شما مجبورید تک تک کوکها رو مشخص کنید، یه اشتباه می تونه کل پوشاک رو کنار بذاره. 

در یک مقاله جدید‌، محققان آزمایشگاه علوم کامپیوتر و هوش مصنوعی MIT (CSAIL) رویکرد جدیدی برای ساده سازی این روند ارائه دادن: یک سیستم جدید و ابزار طراحی برای اتوماسیون پوشاک بافتنی. 

تو یه مقاله ، یک تیم سیستمی به نام “InverseKnit” ایجاد کردن، که عکس های الگوهای بافتنی رو به دستورالعمل هایی که با ماشین آلات برای ساخت لباس استفاده میشه‌، ترجمه می کنه. یک رویکرد مثل این می تونه به کاربرها گاه به گاه اجازه بده بدون بانک حافظه دانش برنامه نویسی بتونن طراحی کنن.