لباس زنان در سال های ۱۹۴۰

در نیمه اول دهه ۱۹۴۰ مد  تحت سلطه جنگ جهانی دوم متوقف شد. مردان و زنان در طول جنگ اغلب با لباس های فرم دیده می شدند و اگر نظامی نبودند لباس آنها تحت سلطه لباس های یک شکل و جیره بندی شده بود.

پس از جنگ، کریستین دیور New Look (ظاهری جدید) را در پاریس راه اندازی کرد، و لباس زنان را به حالتی کاملاً زنانه بازگرداند، در حالی که لباس مردان، زنان و کودکان همه به سمت ظاهری اسپرت و آمریکایی گرایش داشتند.

پایان دهه ۱۹۳۰ با شروع جنگ جهانی دوم همراه بود. همانطور که جنگ جهانی اول بر مد در دهه ۱۹۱۰ تاثیر گذاشت، جنگ جهانی دوم نیز در نیمه اول دهه ۱۹۴۰ و حتی پس از پایان جنگ تأثیر زیادی بر مد گذاشت.

فرانسه، انگلستان و ایالات متحده به دلیل تأثیر جنگ، در نیمه اول دهه ۱۹۴۰ داستان های مد متمایزی داشتند. پس از جنگ، آن داستان های مد دوباره با تلاقی ظاهر جدید کریستین دیور یکی شدند.

با آغاز دهه ۱۹۴۰، فرانسه برای مدت ها مرکز طراحی و  مد لباس زنان شده بود. با این حال، فقط شش ماه پس از آغاز دهه ۱۹۴۰، نیروهای آلمانی پاریس را اشغال کردند. در حالی که برخی از طراحان در آغاز اشغال پاریس آنجا را ترک کردند، بسیاری باقی ماندند و به طراحی ادامه دادند.

 از آنجایی که فرانسه از آمریکا و انگلستان جدا شده بود، این طراحی ها در خارج از فرانسه دیده نمی شدند و به شدت از آنچه که سایر کشورها می پوشیدند متفاوت شدند.

در خارج از فرانسه، مد در طول جنگ تحت سلطه جیره بندی بود. لباس های یک شکل و لباس های فرم همه گیرترین شکل “مُد” در طول جنگ بودند. لباس های یکدست را می توانستند با کوپن های سهمیه خریداری کنند. به عنوان مثال، لباس بریتانیایی که در شکل زیر دیده می شود در آن زمان ۷ کوپن قیمت داشت.

 این لباس ها  و لباس های فرم هر دو عناصر طراحی مشابهی را به خود اختصاص داده بودند: “ظاهری ساده اما شیک، با تناسب و خطوط مناسب”.

در ایالات متحده، سهمیه بندی لباس هرگز به شدت سهمیه بندی در انگلستان نبود. این امر و همین طور فقدان طرح های فرانسوی از پاریس باعث شد تا طراحان آمریکایی در طول جنگ موفق به عرضه و رونق گرفتن لباس های Ready To Wear (لباس های حاضر و آماده) شدند.

 در این زمان دو طراح  آمریکایی ظهور کردند که سبک کارشان ساده، راحت، کاربردی، مد روز و محبوب بودند: نورمن نورل (Norman Norell)و کلر مک کارتل (Claire McCardell).

 طراحی های با کیفیت نورل خلا ایجاد شده در اثر عدم وجود طرح های فرانسوی را پر می کرد. او با استفاده از پولک و بدون تغییر در فرم اصلی لباس درخششی به فضای تاریک ناشی از جنگ اضافه کرد.

طراحی های مک کاردل کاملاً اسپرت، معمولی و کاربردی بودند. او ماهرانه از محدودیت های جیره بندی استفاده می کرد و طرح هایی را تولید می کرد که در عین حال کلاسیک بودند. هنگامی که در سال ۱۹۴۲  بازار پشم و ابریشم محدود شدند، او به دنبال  درست کردن لباس هایی کلاسیک ومتفاوت از جین و کتان رفت.

لباس های راحت و جذاب مک کاردل و همچینین لباس های مجلس و کت هایش تا ۱۹۵۰ همچنان موفق و محبوب بودند.

 با توجه به طراحی های طراحان آمریکایی و انگلیسی در این زمان، هر دو امیدوار بودند که پس از پایان جنگ بتوانند به رهبری مد در صحنه جهانی را ادامه دهند.

در حالی که نمایه های بین المللی مد آنها افزایش یافته بود، پاریس آزاد شده و مشتاق بود دوباره موقعیت خود را به عنوان پایتخت مد بدست آورد و مطمئنا به لطف کریستین دیور، چنین شد.

جنگ در سال ۱۹۴۵ پایان یافت، اما زندگی بلافاصله به حالت عادی بازنگشت و این شامل مد هم بود. سهمیه بندی لباس تا سال ۱۹۴۹ در انگلیس ادامه یافت و هنوز هم در انگلیس و هم در آمریکا کمبود مواد وجود داشت.

با این حال با رونمایی دیور از طراحی های “The New Look” اش لباس های یکدست و کاربردی آن زمان محبوبیت خودشان را از دست دادند. 
“The New Look” با شانه های گرد، کمری تنگ و باریک و دامنی بلند شناخته می شود. یکی از معروفترین لباس های این نوع طراحی “Bar Suit” (تصویر زیر) است که شامل کتی به رنگ روشن به این سبک و دامنی مشکی می باشد.

این سبک طراحی دیور بسیار محبوب شد و حتی تا دهه بعد همچنان محبوب باقی ماند.