لباس شیشهای تجزیه پذیر از عصاره جلبک و پروتئین پیله ابریشم تولید شده که میتواند ظرف ۲۴ ساعت در آب تجزیه شود
اسکارلت یانگ فارغ التحصیل Central Saint Martins از عصاره جلبک و پروتئین پیله ابریشم برای ساخت یک لباس شیشهای استفاده کرد که با گذشت زمان رشد کرده و میتواند ظرف ۲۴ ساعت در آب تجزیه شود،این لباس بیومتریال در پاسخ به مقادیر مختلف رطوبت و دما تغییر شکل داده و با افزایش این شرایط پیچ خورده و چین میخورد.
این تغییر شکل بسته به فصل و موقعیت جغرافیایی متغیر است. به عنوان مثال، در زمستانهای خشک، لباس سفت شده و بیشتر مجسمهای به نظر میرسد.
این لباس شیشه ای هنگام قرار گرفتن در معرض آب، این لباس میتواند ظرف چند ساعت تجزیه شود. به عنوان مثال، هنگامی که در آب قلیایی در دمای ۸۰ درجه سانتیگراد خیسانده شود، ظرف مدت یک ساعت و اگر در آب ۶۰ درجه سانتیگراد آغشته شود در کمتر از ۲۴ ساعت تجزیه میشود. در هنگام باران یا در تماس با رودخانه یا آب دریا نیز به طور طبیعی تخریب میشود،یانگ پس از آگاهی از میزان زباله ایجاد شده توسط صنعت مد، به سمت تولید یک ماده بیولوژیکی کشیده شد که میتواند به طور طبیعی تجزیه شود.
او توضیح داد که “پس از پنج سال تحصیل در مد در Central Saint Martins، فهمیدم که چه مقدار زباله در توسعه طراحی مد سنتی تولید میشود.” وی ادامه داد: “اکثریت منسوجات موجود در بازار قابل بازیافت نیستند و اگر ما فارغ التحصیلان مد و دانشجویان نیز همچنان کارها را به روش سنتی انجام دهیم در ایجاد مشکلات آلودگی سهیم هستیم.”
اسکارلت اضافه کرد که “لباسهای من زیبایی اشکال زندگی طبیعی را به نمایش میگذارند، با هدف به چالش کشیدن درک مخاطبان از مفهوم چرخههای زندگی مواد.”
برای ساخت این لباس،یانگ ابتدا از طرحی مولد برای ایجاد یک مدل کامپیوتری سه بعدی از شکلی که مواد قبل از ساخت دیجیتالی قالب ریخته گری با استفاده از فناوریهای چاپ سه بعدی و برش لیزری به خود میگیرند، استفاده کرد،سپس این طراح از ماده بیولوژیکی ساخته شده از مخلوط آب، رنگ و عصاره جلبک به شکل مایع روی قالب استفاده کرد و آنها را رها کرد تا سفت شوند.
به دنبال این، او یک پروتئین پیله ابریشم( معروف به سریسین )را بر روی قسمتهای انتخابی ماده که در نظر داشت در پاسخ به محیط چروکیده و کوچک شود، قرار داد. پروتئین به دلیل ویژگی آبگریز بودن این اثر را دارد.
در حالی که یانگ یک نسخه فیزیکی از لباس را تولید کرد، او همچنین از مدل سازی سه بعدی، انیمیشن و رندر برای شبیه سازی نتایج متفاوت مواد در شرایط مختلف استفاده کرد. او برای ارائه پروژه پایانی خود، از این تصاویر متحرک برای تشکیل یک نمایشگاه ۳۶۰ درجه استفاده کرد، که چهار نسخه دیجیتال از این لباس را در یک گالری شناور بالای اقیانوس، قبل از فرو رفتن تدریجی در آب ، به نمایش میگذاشت.
افراد میتوانستند مجموعه را بصورت آنلاین یا با هدست واقعیت مجازی مشاهده کنند، روند تجزیه را مشاهده کرده و همچنین خود مواد را از نزدیک بررسی کنند.
طراحان دیگری نیز برای ساخت محصولات مد پایدار از مواد گیاهی استفاده کردهاند. همانند یانگ، Charlotte McCurdy طراح نیویورکی با استفاده از جلبکها ژاکت ضد آب ساخته که CO2 اتمسفر را جذب میکند. به همین ترتیب، رویا عقیقی، طراح ایرانی کانادایی، لباسهایی از جلبک ساخته است که از طریق فتوسنتز دی اکسید کربن را به اکسیژن تبدیل میکنند.